Miseczka szczęścia
Aneta Rzepka

Dotyka istotnych problemów a czyni to w subtelny sposób. Ciekawe przeplatanie się losów bohaterów,

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka już z daleka wołała mnie swoją okładką. Kobieta w długiej, niebieskiej sukni po prostu mnie zaczarowała. A potem przyszła pora na tytuł. Każdy wie, co to jest miseczka, każdy wie, czym dla niego jest szczęście. Jednak te dwa wyrazy koło siebie tworzą niezwykłe wyrażenie. Patrycja Sarnecka pochodzi z patologicznej rodziny. Matka pijaczka zatruwa jej życie, mimo iż ta młoda kobieta wyprowadziła się z domu, by uwolnić się od problemu alkoholowego i wieść normalne życie. Owo normalne życie to nudna praca w archiwum filmowym za małe pieniądze, za to w bardzo skrajnych godzinach (pierwsza zmiana od 6.00), a potem powrót do małego mieszkanka w bloku i skromne posiłki. Patrycja jest samotna i sama, nie ma żadnego chłopaka, ale marzy o nim i wie, ze gdzieś kiedyś... ,,Może to naiwne, ale wierzyła w przeznaczenie. Często powtarzała, że na każdego czeka nie tylko wiadro porażek, lecz również miseczka szczęścia, na jednych mniejsza, na innych większa". Przed świętami wybiera się do galerii handlowej. W pewnym momencie przegląda się w lustrze na korytarzu, wdzięczy się, maluje usta, gdy nagle wyłania się przystojny mężczyzna, który zarzuca jej rozpraszaniem go w pracy. Patrycja nie wiedziała, że owe lustro to lustro weneckie, a za nim jest biuro. Przypadkowa znajomość kończy się umówieniem na randkę, jednak splot różnych okoliczności sprawia, ze z miseczki Patrycji i Radka Glińskiego ubywa szczęścia. Jednak los nie jest aż tak okrutny, stwarza tym młodym ludziom szansę na ponowne spotkanie się, gdy w archiwum pada główny serwer, a informatyków brak. Wówczas z pomocą przychodzi lokalna gazeta z ogłoszeniami i z odsieczą przybywa Radek. Mężczyzna nie ma lekko, bo Patrycja jest po prostu zawiedziona i rozczarowana niedoszłym pierwszym razem. Ale i losowi trzeba dopomóc. Związek tych dwojga stopniowo się rozwija, ale jest również wystawiony na ciężką próbę, a nawet próby. Kto raz się sparzy, ten na zimne dmucha. Trzeba dużo zaufania, wiary w drugiego człowieka i ogromnych pokładów miłości, aby otworzyć się na partnera, tym bardziej gdy ma się nieciekawą rodzinę i przeszłość, która wciąż dopada bohaterkę w teraźniejszości. Patrycja szuka pomocy na forum Trudne tematy. To tam stopniowo się zwierza obcym ludziom z problemu matki, a potem stopniowo dzieli się wrażeniami o swojej pierwszej miłości. Na tym forum czytelnik ma okazję poznać różnych ludzi niezależnie od wieku i statusu majątkowego i ich problemy, sposoby radzenia sobie z nimi. I jak pokazuje autorka, nie zawsze trzeba być anonimowym w sieci, można się spotkać, a może nuż widelec łyżka... A może miseczka? Oprócz Radka i Patrycji jest jeszcze Renata, siostra bohatera, która z córeczkami bliźniaczkami odeszła od męża terrorysty i rogacza. Kobiecie nie jest łatwo odnaleźć się w nowej warszawskiej rzeczywistości, ale powoli stopniowo staje na nogi. Twarda z niej baba, mimo że kilka lat z mężem, który ją niszczył psychicznie, spowodowało brak wiary w siebie i własne możliwości. Jej nowy szef, architekt Piotr, na początku się miota, bo nie zdaje sobie sprawy, co się z nim dzieje. A winna jest temu kiełkująca miłość do Renaty. Jednak Piotr ma wstydliwy problem i również jest forumowiczem Trudnych tematów. I on w pewnym momencie dowiaduje się, że ,,w życiu na każdego czeka nie tylko wiadro porażek, ale też miseczka szczęścia. Trzeba ją tylko odnaleźć". Bardzo spodobała mi się ta jakże prosta w swej treści, ale też jakże wymowna książka Anety Rzepki. Jej niezaprzeczalnym atutem jest owa iskierka nadziei, która tli się w każdym człowieku, która napełnia miseczkę każdego człowieka jego własnym szczęściem. Nawet gdy po drodze człowieka spotykają liczne nieszczęścia. Powieść czyta się jednym tchem, bo i losy bohaterów pasjonują, a ich zmienne uczucia wywołują w czytelniku różne emocje - od współczucia do złości, od samotności do miłości, od nieufności do lojalności. Lekkie pióro i komunikatywny język to wielki plus. Bohaterowie i przedstawione sytuacje są bardzo realistycznie ukazane, czuje się ich emocje, towarzyszy się im w życiu codziennym, w radościach i smutkach. Akcja toczy się sama, czasem jest bardzo szczegółowo opisana, a innym razem są przeskoki czasowe. Mnie bardzo zaciekawił wątek forum Trudne tematy. W 2014 roku pisanie na jakimkolwiek forum jest normą, jednak pisanie o swoich bardzo prywatnych i trudnych sprawach jest trudne i dla piszącego, i dla czytających. Jednak grupa wsparcia wiele może, bardzo pomaga, choćby kilkoma optymistycznymi słowami. Wpisy na forum dobrze się czytało też z tego względu, iż były odpowiednio wyróżnione w tekście. To teraz każdy napełnia swoją miseczkę szczęścia!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Być może nie jest to książka wymagająca, być może nie jest ona idealna, jednak z całą pewnością należy powiedzieć o niej, że jest warta uwagi. Ciężko dziś dostać historię, która poruszy pewną strunę w czytelniku, gdzieś ukrytą głęboko, która będzie w stanie otworzyć mu oczy na świat. Przyznaję, tytuł ma swoje wady, m.in. trochę słabo rozwinięte niektóre wątki, męska część bohaterów nieco podkolorowana (trochę nie trzymają się ,,kupy"), ale co ważne, po skończeniu ostatniej strony żałowałam, że to już koniec. Naprawdę. Nie jest to wspaniała książka, jednak ma w sobie coś wyjątkowego, co pozwala na dobry odbiór fabuły. Dlatego warto spróbować swych sił z ,,Miseczką szczęścia". Lektura długa nie jest, czasu nie potrzeba na nią zbyt wiele, ale zapewniam, że ten czas nie będzie w żadnym wypadku stracony. Lektura tej książki to sama przyjemność.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka wciągnęła mnie od pierwszego rozdziału. Można by stwierdzić, że taka słodko - gorzka, bo z jednej strony poszukiwanie miłości, szczęścia, a z drugiej - alkoholizm, przemoc w rodzinie.

Jednak każdy zasługuje na szczęście i w zależności jak postąpimy otrzymamy go szczyptę, garść lub całą miskę. Ile otrzymają bohaterowie? No cóż trzeba sięgnąć, żeby się dowiedzieć. Gorąco polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)