Urząd do spraw Wyznań był obok tajnej policji politycznej najważniejszym podmiotem, który odpowiadał w Polsce komunistycznej za walkę z Kościołami i związkami wyznaniowymi. Od połowy lat pięćdziesiątych współpracował z analogicznymi instytucjami z krajów demokracji ludowej. Spotkania dwu- i wielostronne były dla zatrudnionych w nich towarzyszy okazją do wymiany doświadczeń oraz projektowania wspólnych działań. Aparat wyznaniowy PRL zajmował ważne miejsce w tej swoistej międzynarodówce antykościelnej. Jej celem była nie tylko walka z Kościołami i religią w skali mikro- i makroregionalnej, lecz także wspieranie Związku Sowieckiego w zimnowojennej konfrontacji z Zachodem. Niniejsza książka na przykładzie analizy współpracy polskiego aparatu wyznaniowego z bliźniaczymi podmiotami za Żelazną kurtyną odsłania dotychczas nieznane, a często wręcz sensacyjne kulisy tych zjawisk.
Wydawnictwo: Instytut Pamięci Narodowej
Data wydania: 2020 (data przybliżona)
Kategoria: Historyczne
ISBN:
Liczba stron: 222
Język oryginału: Polski
Kościół katolicki podczas II wojny światowej znalazł się w matni. Niemieckie, radzieckie, a także litewskie i słowackie władze okupacyjne doskonale...
Ocena: 5, Przeczytałam,
'Religia jako opium dla ludu'.
W ten sposób, cytując Karola Marksa, można streścić politykę wyznaniową rządzących tuż po zakończeniu II wojny światowej. Komuniści żywili głęboką nienawiść wobec Kościoła katolickiego i jego hierarchów (ks. Jerzy Popiełuszko, Stefan Niedzielak, Stanisław Suchowolec).Realizowali dyrektywy wynaturzonej ideologii marksistowsko-leninowskiej, którą znaczna część Polaków odrzuciła. Hipokryzja suwerena nie znała granic: z jednej strony postulowano wolność sumienia, z drugiej agresywnie w nią ingerowano.
Nie ustawano w wysiłkach prześladowania duszpasterzy, gromadzono na ich temat informacje. Np. ks. Popiełuszce będącemu s seminarium, założono teczkę (TEOK). Specjalizowała się w tym jednostka IV Służby Bezpieczeństwa. Pokuszę się o stwierdzenie, że tego charyzmatycznego duchownego nie znoszono od zawsze. Kolejną praktyką było skłócanie ze sobą kapłanów; polowano na tych wysoko postawionych. Stosowano różne formy nacisku, szantaże.
W konsekwencji powołano Urząd do spraw Wyznań (19 kwietnia 1950 roku). To czas nasilonego terroru stalinowskiego i antyklerykalizmu, władza obrała ostry kurs w stosunku do Kościoła. I o tym m.in jest ta monografia.
Publikacja Międzynarodówka Antykościelna odsłania kulisy potyczek komunistów z duchowieństwem. Z jej lektury dowiemy się czym był rzeczony Urząd i jak jego działalność wyglądała w krajach bloku wschodniego. Poznamy struktury, ludzi wchodzących w jego skład.
Książka nie jest obszerna, liczy 222 strony, warto poświęcić czas na jej przeczytanie. Autor szczegółowo omawia zasady funkcjonowania tejże instytucji, której kres nastąpił 23 listopada 1989 roku.
Jestem zdania, iż ta zwięzła monografia przydatna będzie dla wszystkich zainteresowanych powyższą tematyką. Napisała to antykomunistka:)