Mężczyzna na wydmach
Piotr Witold Lech

Dzień dobry serdeczne! Ostatni czas u mnie obfituje naprawdę w dobre i wyjątkowe książki. Dziś przyszła pora opowiedzieć o kolejnej niezwykłej historii, która dociera do samego centrum i porusza najgłębiej ukryte struny w sercu, dodatkowo napisana pięknym językiem, niezwykle eteryczna i mocno sensualna. Poruszająca to co w życiu najważniejsze, tak jest to opowieść o miłości, przyjaźni, dojrzewaniu do pewnych decyzji, jest to także opowieść o poświęceniu tego co najcenniejsze, radzeniu sobie z chorobą, stratą i nieodwzajemnioną miłością. Jest to historia, w której strach przeplata się z nadzieją, tęsknota z nadzieją, a śmierć nieustannie walczy z wolą życia. Autor zadaje tu mnóstwo pytań, a poszukiwanie na nie odpowiedzi otwiera przestrzeń do wielu refleksji nad potęgą miłości, tego czego szukamy w drugim człowieku na przestrzeni mijających lat, jak bardzo jesteśmy w stanie się poświęcić, żeby nasz ukochany/ukochana byli szczęśliwi. Jest to także zwrócenie uwagi na problem depresji i tego jak ludzie chorujący na nią, muszą walczyć z nią każdego dnia, że jest to walka pełna zniechęcenia, potknięć i dołków, a posiadanie oddanego przyjaciela jest olbrzymią wartością, która nie jednokrotnie może uratować nam życie. Jest to bardzo ważny głos w tym temacie, bo nadal w naszym kraju zdecydowanie za mało się mówi o tej chorobie i jej następstwach.

Pomysł na fabułę w moim odczuciu genialny, przemyślany w najdrobniejszym szczególnie, mistrzowsko poprowadzony, błyskotliwy i zaskakujący. Autor doskonale porusza się po założonej ścieżce, prowadząc nas niemal za rękę, wskazując ważne momenty, ale i zaskakując w odpowiedniej chwili. Postacie są idealnie złożone, obarczone całym bagażem doświadczeń emocji i uczuć, są skomplikowane, przez co stają się czytelnikowi niezwykle bliskie. Szczególnie Paweł- główny bohater, jestem przekonana, że większość z nas odnajdzie w nim siebie, spojrzy na siebie jego oczami i odnajdzie wiele wspólnych, czasami niezwykle intymnych podobieństw.
Książka napisana jest przepięknym językiem, bardzo sobie cenię styl pana Lecha, jest on naprawdę rzadko spotykany w dzisiejszych czasach, dlatego ta książka jest tak wyjątkowa, czyta się ją z prawdziwą przyjemnością i pewnego rodzaju...czułością. Płynie się przez nią poddając się refleksji, którą ona nasuwa. To niezwykle mądra, a zarazem wzruszająca i refleksyjna opowieść o życiu o dojrzałej, choć niespełnionej miłości. Jest to swoisty obraz człowieka i tego co w nim najważniejsze.

Bardzo się cieszę, że mogłam delektować się tą lekturą. Jest to druga książka Autora, którą poznałam i jestem nią równie zachwycona i zauroczona (o ile nie bardziej) jak "Klubem Murakamiego".
Dojrzała, emocjonalna, genialnie napisana i poprowadzona historia.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. To naprawdę kawał genialnej historii, niezwykle czułej i intymnej, a zarazem tak bardzo bliskiej każdemu z nas.

Paweł jest pisarzem zmagającym się z samotnością i głęboką depresją. Jedynym jasnym punktem w jego życiu są spotkania z Alicją, którą od lat darzy miłością. Ta jednak należy do innego mężczyzny. Gdy dowiaduje się, że kobieta cierpi na niewydolność serca, by ratować jej życie, w tajemnicy zgłasza się nadawcę organu. Tym aktem bezgranicznego oddania chce udowodnić, iż prawdziwe uczucia nie znają granic. Czy jego plan dojdzie do skutku? Czy w ciele Alicji zabije serce mężczyzny, który ją ubóstwiał?

To kolejna poruszająca pozycja spod pióra autora, która w pewnym sensie nawiązuje do znanego mi już "Klubu Murakamiego". Dzieje się tak za sprawą zamieszczonej tematyki oraz opisywanych miejsc, ale spokojnie moża je czytać niezależnie od siebie.

Pisarz niewątpliwie znakomicie odnajduje się w nieszablonowych kompozycjach. Tutaj mamy do czynienia z bardzo przemyślaną konstrukcją, w której przedstawione wydarzenia nie do końca są zgodne z ich chronologia, co okazało się bardzo ciekawym zabiegiem, absolutnie nie przeszkadzające W odbiorze lektury. Wręcz przeciwnie podsyca w czytelniku zainteresowanie do samego końca. Ogromnym atutem powieści okazali się też bohaterowie, gdyż ich kreacje stoją na bardzo wysokim poziomie. Twórca nie bawi się w półśrodki, ukazując nam postaci w pełnym wymiarze, nie odrzucając ich poziomu intelektualnego, duchowego uczuciowego czy instynktów.

Ta pozycja w swojej fascynującej treści zawiera wiele aspektów, które zmuszają do refleksji bądź poszukiwania odpowiedzi w samym sobie. Choć często przewiewającymi się kwestiami były choroba i śmierć, to jednak zakres problematyki jest o wiele szerszy. Znajdziecie w niej sporo o miłości, samotności, przeznaczeniu lub wolnej woli. A każde z tych zagadnień Piotr Witold Lech zaserwował nam w naprawdę pięknym stylu.

Mimo że publikacja została określona mianem literatury obyczajowej, autor wplótł w fabułę także nieco fantastyki i elementy realizmu magicznego. Zrobił to jednak w tak umiejętny sposób, iż miłośnicy obu gatunków nie powinni poczuć się rozczarowani.

To rewelacyjna, przyjmująca do głębi historia, w której wola życia walczy ze śmiercią, a strach przeplatany jest nadzieją. Ja jestem nią oczarowana i mam nadzieję, że udało mi się Was zachęcić do jej poznania.