Czy możemy mówić o wspólnej teorii rysunku i grafiki, wspólnej metodologii i metodzie? Czemu służy i czy w ogóle jest potrzebna krytyczna teoria, a zwłaszcza krytyczna terminologia grafiki i rysunku? W ostatnich dziesięcioleciach XX w. badania nad rysunkiem i grafiką, wpisane w ogólną teorię i metodologię historii sztuki, rozwinęły się bardzo dynamicznie i podążają obecnie w dwóch głównych kierunkach. Pierwszy z nich, niezwykle rozpowszechniony, wykorzystuje przedmiotowo rysunki, a zwłaszcza ryciny, tworząc narzędzie ikonograficzne, metodę stosowaną nie tylko w historii sztuki i architektury, lecz również w historii książki, ilustracji, w archeologii czy wreszcie w samej historii (...). Drugi kierunek, znacznie ważniejszy, choć o mniejszym zasięgu, będący częścią ogólnej historii sztuki, stanowi samodzielny obszar badań dzieł na papierze, posługując się rozbudowanymi metodami (jak filigranistyka) i wieloma perspektywami badawczymi, przy czym najważniejsze światowe dokonania w tym zakresie (także w refleksji teoretycznej) powstają w wyniku współpracy kustoszy i akademików . Jest to rezultatem powrotu do ostro krytykowanej swego czasu doktryny koneserstwa (nigdy w pełni niezaniechanej), lecz również do badań materiałowych i dzieła samego w sobie, przy czym ta tendencja jest wyraźna w obecnej historii sztuki nie tylko dla dzieł na papierze. [Jolanta Talbierska]
Informacje dodatkowe o Metodologia, metoda i terminologia grafiki i rysunku:
Wydawnictwo: Semper
Data wydania: 2015-03-05
Kategoria: Popularnonaukowe
ISBN:
978-83-7507-290-7
Liczba stron: 504
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Chcę przeczytać,