Mechaniczna pomarańcza
Anthony Burgess

Szczerze? Początkowo, stworzona na potrzeby książki nowomowa sprawiała mi fizyczny ból, po przeczytaniu 3-4 stron pękała mi głowa a ich przebrnięcie trwało o wiele dłużej niż normalnie. Ale warto było początkowo pocierpieć dla takiej lektury! Przerażające wizje tego, co dzieje się w głowie zepsutego 15-latka przyprawiały o ciarki a właśnie język nadawał wszystkiemu niesamowitej autentyczności, jakby to była autobiografia dzikiego nastolatka o przerośniętym ego, o ujemnym poczuciu moralności. Książka na szczęście wspomina także, że bohater musiał ponieść konsekwencje swoich działań i zrobiła to tak horror szoł! Serdecznie polecam każdemu dodając do kanonu klasyków, które znać trzeba!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trudno ocenić "Mechaniczną pomarańczę". Trzeba ją po prostu przeczytać. Lekturę tej powieści porównałabym do zetknięcia się z Ulisessem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Mechaniczna pomarańcza" nie jest książką łatwą. Opowiada o trudnym, rozchwianym świecie, prawdopodobnie przyszłości, choć może tylko alternatywnej rzeczywistości, który poznajemy przez pryzmat przeżyć nastolatka. Nie jest to zbyt cukierkowa wizja, a im dłużej o tym myślę, tym bardziej się przekonuje, że jest w niej dużo podobieństwa do naszego życia. Trudność polega również na stylu w jakim autor pisze, ponieważ spisuje myśli głównego bohatera, a one są w młodzieżowym slangu, niezbyt zrozumiałym dla przeciętnego dorosłego. Jednak bardzo zachęcam do jej przeczytania, gdyż jest świetnym treningiem czytania ze zrozumieniem, oraz otwartości umysłu. Zostaje w niej przeprowadzone wiele eksperymentów myślowych, na temat moralności i etyki, niekoniecznie takich z którymi byśmy się zgadzali. Bardzo dobra książka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

“Oczeń horror szoł kniga” napisana hybrydą potocznego języka angielskiego z zapożyczeniami rosyjskimi. Lecz nie eksperyment językowy jest tu najważniejszy, a dramat jednostki. Jednostki zagubionej, złej i czyniącej zło. Jednostki, którą spotyka odhumanizowana kara. Alex traci status jednostki ludzkiej, przez odebranie mu możności wyboru. “Skazany jesteś na postępowanie według stereotypu, jaki akceptuje zbiorowość, jakby taka maszynka zdolna wyłącznie do czynienia dobra”.

 “Człowiek niezdolny wybierać to już nie człowiek”. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zastanawialiście się kiedyś co sprawia, że daną książkę możemy nazwać "klasykiem"? Czy taki umowny klasyk musi mieć dobrą fabułę, czy raczej piękny język? A może na takie miano zasługuje pozycja niosąca jakieś przesłanie, albo zmieniająca nasz styl myślenia? Ta opowieść nie posiada żadnego z wymienionych atutów, a mimo to przedarła się do popkultury i świadomości szerokiego grona odbiorców. Przedstawiam wam Mechaniczną pomarańczę - ikonę, ale czy klasykę?

 

więcej: https://gesiepioroo.blogspot.com/2018/05/mechaniczna-pomarancza-klasyk-czy-nie.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka, do której wracam i wracać będę

(Kliknij aby rozwinąć opinię)