Materiał na chłopaka
Alexis Hall

Biorąc do ręki „Materiał na chłopaka” trochę obawiałam się porównań do „Red White & Royal Blue”, książki o podobnej tematyce. Na szczęście jest to zupełnie inna historia. Świeża, błyskotliwa i niepowtarzalna.

Luc O’Donnell jest znany, bo jest znany. A właściwie dlatego, że znani są jego rodzice. Jest traktowany jak celebryta, co zbytnio go nie cieszy, ponieważ jego życie to wieczny chaos. Do tego co chwilę wpada w jakieś tarapaty. Wolałby mieć spokój od paparazzi, którzy śledzą go na każdym kroku. Pewnego dnia przyłapują chłopaka w dość kompromitującej sytuacji. Obawiając się zrujnowania wizerunku i utraty pracy Luc wpada na sprytny plan. Właściwie ktoś inny wpada, ale on uznaje, że to dobry pomysł. Luc postanawia związać się z odpowiednim, ułożonym partnerem, aby samemu w oczach mediów uchodzić za ustatkowanego młodego mężczyznę. Musi tylko znaleźć chłopaka na pokaz. Plan jest dobry, jednak dość szybko coś zaczyna szwankować. W życiu mężczyzny pojawia się bowiem Oliver Blackwood, wzięty prawnik o opinii czystej jak łza, który nieźle namiesza w życiu Luca. Chociaż różni jak ogień i woda, mężczyźni jakoś się dogadują. Obaj potrzebują przecież tego samego. Jak zakończy się ich fałszywe randkowanie?

Książka dostała ode mnie plusa jeszcze zanim rozpoczęłam lekturę. A chwilę potem otrzymała kolejnego. Po pierwsze, uwielbiam w literaturze motyw udawanych związków i chociaż zazwyczaj kończą się one tak samo, nigdy mi się nie znudzą. Po drugie, okładka. Klasyczna, prosta i przyciągająca wzrok. Kiedy zaczęłam czytać, dosłownie się zachłysnęłam. Mój entuzjazm później nieco siadł, ale nie wpłynęło to zbytnio na moją ocenę książki. Zwyczajnie, bawiłam się zbyt dobrze, aby tego nie docenić. Książka ma kilka mocnych punktów. Pierwszym z nich jest humor, rasowy angielski humor w najlepszym wydaniu. Podszyty ironią, sarkastyczny, z dystansem. Widać go w kreacji postaci, widać również w rozmowach bohaterów. Ich dialogi są naturalne, cięte, błyskotliwe, pełne gierek słownych i żartów. Nadają też akcji dynamiczności, bo prawdę mówiąc próżno tutaj szukać jakichś jej spektakularnych zwrotów. Fabuła skupia się na bohaterach, ich relacji i ich charakterach.

Siłą książki są bez wątpienia jej bohaterowie. Luca i Olivera różni wszystko. Zachowanie, wygląd, środowisko w jakim się obracają, poglądy na życie. Są swoimi całkowitymi przeciwieństwami. Mówią jednak, że przeciwieństwa się przyciągają. Czy to prawda i czy to powiedzenie sprawdziło się w przypadku głównych bohaterów powieści, musicie sprawdzić sami. Autor dołożył wiele starań, aby dobrze scharakteryzować swoich bohaterów. Najważniejsze jest to, że nie określa ich jedynie fakt, że są gejami. Każda postać ma jakąś głębię, przemyślenia, charakter. Żadna z nich nie jest kryształowa, co dodatkowo cieszy. Luc to bardzo barwna osobowość. Ma 28 lat, ale nie zachowuje się tak, jak przystało na wiek. Lubi się bawić, jest zwariowany, zakręcony. I chociaż czasem jego zachowanie jest bardzo dziecinne, wszystko, co robi, robi tak uroczo, że za każdym razem łapie czytelnika za serce. To taki typ człowieka, któremu wszystko jesteśmy w stanie wybaczyć. Dowolne dziwactwo, każdy występek. Mężczyzna jest wesoły, pewny siebie, ma świetne poczucie humoru. Oliver jest zupełnie inny. Jego zachowanie jest zawsze stosowne, podobnie jak słownictwo, którym się posługuje. Wygląda również nienagannie. Jest rozważny, poukładany, wie, czego chce od życia. Bohaterowie pierwszoplanowi nie są jedynymi postaciami, które zwracają uwagę. Obaj mężczyźni mają różnych znajomych i przyjaciół. Przyjaciele Luca są różnorodni i niemniej kolorowi niż on sam. Podobnie jego współpracownicy. To mieszanka przeróżnych osobowości, które wnoszą wiele pozytywnej energii do tej opowieści. Nacisk w powieści położony został na rozwój relacji i postaci w ogóle, I chociaż narracja prowadzona jest z perspektywy Luca i to jego postać możemy poznać najlepiej, inni bohaterowie nie zostali pominięci. Podoba mi się przedstawienie relacji głównych bohaterów. Rozwija się bardzo naturalnie i bez pośpiechu. Nie jest sztuczna ani wymuszona. Chemię między bohaterami również można odczuć, chociaż nie jest tak oczywista, jak można byłoby się spodziewać.

„Materiał na chłopaka” to bardzo fajna, dobrze opowiedziana, zabawna i pozytywna historia. Chociaż z łatwością można przewidzieć, jak zakończy się znajomość Luca i Olivera, nie przeszkadza to w czerpaniu przyjemności z lektury. Jeśli macie ochotę na lekką komedię romantyczną, która potrafi jednocześnie rozbawić i wzruszyć, sięgnijcie po to zdecydowanie niebanalne love story. Serdecznie polecam!

"- Ale wiesz - powiedział James Royce-Royce z westchnieniem - ja rozumiem, że dobry penis nie jest zły. Tylko rzadko zdarza mi się nad nim rozczulać".?

Luca ma jedno marzenie. Prywatność. Niestety będąc synem słynnych celebrytów nie jest to możliwe. Media śledzą każdy jego krok i nie mają o nim najlepszego zdania. Chłopak boi się komuś zaufać bo jak to w takim świecie bywa, nigdy nie wiesz kiedy ktoś zbliży się do ciebie tylko po to, aby cię wykorzystać.

Jednak przyszedł czas kiedy, trzeba zadbać o wizerunek a do tego potrzebna jest druga połówka...

Oliwer to prawnik który nie potrafi utrzymać żadnego związku. Może to dlatego że jest perfekcjonistą, ułożonym i nienagannym? Gdy na horyzoncie pojawia się rodzinna impreza, mężczyzna szuka towarzysza, który uda się tam z nim.

Obaj potrzebują pomocy i postanawiają zawrzeć pewien układ...

Czy to może się udać?

Ale co jeżeli niewinny układ zboczy z toru?

"Materiał na chłopaka" to książka która zawiera dużo brytyjskiego humoru z romansem w tle. Dzięki lekkiemu stylowi autorki książkę czyta się bardzo szybko. Historia lekka, przyjemna do czytania i odprężenia się. Nie zabraknie tu łez ale śmiechu, chodź w książce znajdziecie tematy dajecie do myślenia to napisane są w sposób humorystyczny. Bohaterowie chodź różnią się od siebie to są idealnie wykreowani.

Jeżeli lubicie książki w angielskim stylu, przesiąknięte specyficznym humorem to jest to idealna propozycja dla Was.

"Błyskotliwy romans doprawiony najlepszym brytyjskim humorem. Ta historia zafunduje ci niekontrolowane wybuchy śmiechu, wyciśnie łzę wzruszenia, a gdy skończysz ją czytać, od razu będziesz chciał/chciała zacząć od nowa".

Ja osobiście świetnie spędziłam czas z tą książką i oczywiście zabieram się za kolejny tom ?

Początek nie bardzo mi się podobała, nie pod pasował mi styl, w jakim napisana jest książka. Z czasem jednak się do niego przyzwyczaiłam i miło spędziłam czas podczas czytania.

„Materiał na chłopaka” to świetnie napisana historia dwóch zagubionych serc. Fabuła oparta została na schemacie przeciwieństw, które się do siebie przyciągają. Niezwykle ujmująca była obserwacja transformacji w relacjach między głównymi bohaterami, ich budowania wzajemnego zaufania, odkrywania swojej prawdziwej natury i wpływu tej znajomości na zmianę postrzegania siebie.

Siłą tej powieści są stworzone postacie, zarówno główne, jak i drugoplanowe. Niezwykle zabawni przyjaciele, zwłaszcza Bridge, która potrafi w nocy zwołać naradę, gdy zaistnieje taka potrzeba. Przyjaźń jest tu jednym z cudownych i ogromnie pięknych wątków.

Książka napisana przez Alexis Hall udowadnia, że o każdej miłości można napisać piękną historię, ukazując jej subtelną, romantyczną i emocjonalną stronę. Porusza wiele istotnych zagadnień związanych z budowaniem zaufania, wzajemnych relacji, wpływu wychowania na dorosłe życie ale nie są to sprawy ujęte w ciężkim stylu. To doskonała lektura pozostawiająca po sobie wspaniałe wrażenie i satysfakcję z poznania fascynującej, nietypowej i romantycznej historii.

Polecam!

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/04/753-materia-na-chopaka.html