Małżeństwo Nieba i Piekła
William Blake

Na pewno warto znać, choć, jeśli o mnie chodzi, to chyba wolę czytać, że tak to ujmę, o Blake'u niż Blake'a.
Książkę trudno jednoznacznie zaklasyfikować do konkretnego gatunku, gdyż łączy w sobie elementy poematu, opisu teorii filozoficznej, pamiętnika, złotych myśli... Według mnie jest to chaotyczne połączenie sugerujące, że Blake tworzył dzieło pod wpływem silnych emocji i - co prawda ciekawych - urojeniowych wizji, w które mocno wierzył. Na pewno jest Autorem, o którym powinno się pamiętać, a szaleństwo w żadnym stopniu nie dyskredytuje go - wręcz odwrotnie - wszak zaburzenia oraz choroby psychiczne często towarzyszą geniuszowi i wzbogacają artystyczne oblicze twórcy - niestety "coś za coś", mózg człowieka należy do świata biologii i dlatego często w takich przypadkach następują swego rodzaju "przesunięcia".
W "Małżeństwie Nieba i Piekła" Blake zawarł swoje podstawowe przekonania co do funkcjonowania świata fizycznego i duchowego, podkreślając, że jedno z drugim tworzy jedność i rehabilitując cielesność z jej zmysłami i żądzami jako materializację boskiego pierwiastka. Zwraca uwagę na konieczność ścierania się przeciwieństw oraz nadaje szczególną wartość czynom realizującym żądze, czym neguje typową, zwłaszcza katolicką, moralność, a zbliża się do poglądów masońskich.
Warte zapamiętania są numerowane przysłowia, cytaty te już na dobre zagościły we współczesnej kulturze.
Dzieło wzbogacone jest niezwykłymi ilustracjami, na pewno niezapomnianym przeżyciem byłoby obejrzeć całość w oryginalnej wersji.