Magiczne Drzewo. Czerwone krzesło
Andrzej Maleszka

Już kilka osób polecało mi serię "Magiczne drzewo"... dla córki :) Ale przecież we mnie też siedzi dziecko i postanowiłam również przeczytać 'bajkę' o świecie z odrobiną magii. Czy sięgnę po kolejne tomy?

Nad Doliną Warty w roku 2000 rozpętała się straszna burza, która trwała przez trzy dni i noce. Trzeciego dnia piorun uderzył w stary dąb, łamiąc go. Jednak było to Magiczne Drzewo i dlatego, gdy przerobiono go w tartaku na deski a finalnie na różne przedmioty, które rozjechały się po świecie, wszędzie dało się odczuć magiczną moc.

W tomie pierwszym śledzimy losy czerwonego krzesła, które jak gdyby było żywe, uciekło z ciężarówki stojącej w korku i wskoczyło do rzeki. Wyłowił ją dziewięcioletni Kuki, którego rodzice stracili pracę i martwią się o przyszłość rodziny. Początkowo chcą pożyczyć pieniądze od siostry mamy - ciotki Maryli - ale ona odmawia. Znajduje pracę dla rodziców na statku Queen Victoria, ale oznaczałoby to ich rozstanie z dziećmi, którymi Maryla obiecuje się zająć. Jednak kontrakt trwałby rok! Tym razem rodzice i dzieci odmawiają.

Jednak w międzyczasie Kuki i jego rodzeństwo Tosia i Filip odkrywają, że krzesło spełnia życzenia tego, kto na nim siedzi. To dlatego rodzice zgodzili się na roczną rozłąkę a oni wylądowali w domu ciotki, gdzie panują żelazne zasady. Dlatego dzieciaki wymyśliły, jak sprowadzić ich z powrotem... I tu tutaj zaczyna się najciekawsza część tej opowieści - najwięcej przygód rodzeństwo przeżywa bowiem w podróży. Wtedy również poznają możliwości czerwonego krzesła. Na dodatek mają nietypowego pasażera na gapę.

"Magiczne drzewo. Czerwone krzesło" to wyśmienita lektura nie tylko dla młodych czytelników, ale i dla dorosłych wielbicieli lekkich historii. Zawiera nie tylko elementy magiczne jak latający dom, niebieskie konie czy wielki lew, ale również uniwersalne przesłania jakimi są tęsknota za rodzicami, odwaga w dążeniu do celu i pokonywaniu trudności. Opowieść niezwykle intrygująca, pełna zaskakujących przygód i niebezpieczeństw. Na podstawie zachowania bohaterów można dowiedzieć się, czym różni się dobro od zła oraz rozwinąć wyobraźnię. Książka wciąga czytelnika w swój świat i puszcza dopiero w chwili, gdy kończy się tekst.

Gorąco polecam!

Opowieść o rodzeństwie, które przypadkiem wchodzi w posiadanie magicznego, spełniającego życzenia krzesła.
Mam pewien problem z oceną, bo wśród całkiem dobrych pomysłów kryje się też szereg nieścisłości i nielogiczności, który psuł mi przyjemność z lektury. Dziecku (lat 7,5) raczej się podobało, choć niektóre wydarzenia były dla niego trochę straszne. Natomiast dlaczego Czerwone krzesło zostało lekturą szkolną? Trudno powiedzieć, prawdę mówiąc. Nie wydaje mi się, by niosło jakiekolwiek warte zapamiętania treści poza tym, że jest niezłą przygodą dla dzieci w wieku ok 8-10 lat.

Czerwone Krzesło to pierwsza z dwunastu części serii, która stała się moja ulubiona, a wiecie dlaczego? Jak tylko rozpakowałam książkę moją uwagę przykuł rozmiar, czcionka, grafika która jest fantastyczna dla dzieci, które dopiero co odkrywają przygodę z książkami, ale nie tylko co się tyczy dzieci lat -7 to wszystko kwestia indywidualna.

Zapraszamy z Helenką na przygodę, lecz uprzedzamy będzie wesoło, ale i strasznie. Seria przygód trójki rodzeństwa, którzy przeżywać będą przygody, o jakich nawet nam się nie śniło. Jeżeli chcecie, żebym mniej więcej opisała co i jak to pytanie wprowadzające. Co byście zrobili, gdyby przez przypadek jedne czary-mary zmienili waszych rodziców w osoby nieczułe nieinteresujące się własnymi dziećmi? Żeby ratować rodziców nasze dzieciaki gotowi są przepłynąć oceany tylko po to, żeby odczarować niefortunne życzenie. Niech podniesie rękę ten, kto chociaż raz nie chciał mieć coś magicznego? przeżyć mega przygodę albo po prostu latać między chmurami do utraty tchu? Ja nawet teraz mam marzenia i cieszę się, że dzięki takim książkom mam chwilę relaksu, przyjemności, przygody, ale co najważniejsze chwilę na posiadanie magicznych mocy.

Przed Wami rodzina, która dzięki jednemu przedmiotowi, jakim jest magiczne krzesło (które sporo namiesza nie tylko w rodzinie, ale w okolicy). Jeżeli jesteście fanami Harrego Pottera, to w tej pozycji znajdziecie mniej więcej to samo, czyli magię, pościgi za złoczyńcami albo ucieczki przed złoczyńcami. Suma sumarum najważniejszą rzeczą, jaka mnie poruszyła to miłość rodzeństwa, wybaczanie tak jak to miało co do jednej osoby z rodziny, ale nie będę spoilerować.

Mam nadzieję, że moja córka będzie miała tę książkę jako lekturę, bo warta przeczytania i spędzenia z nią czas.

Czytam razem z uczniami. Oni się zachwycają, mnie jest trudniej, ale przyznaję, ze to jedna z ciekawszych lektur.

Książka fajna, młodzieżowa. Najbardziej zaskoczyła mnie decyzja ciotki o pozostaniu dzieckiem, ale tym sposobem trójka rodzeństwa zyskała siostrę. Ciekawa jestem czy teraz razem, we czwórkę będą stawiać czoło kolejnym przygodom. 

Oto pierwsza część serii opowiadającej o Magicznym Drzewie. Filip, Tosia i Kuki odnajdują magiczne krzesło pomalowane na czerwono. Przez nieostrożne życzenie sprawiają, że rodzice zaczynają przestawać interesować się dziećmi i wyruszają w rejs z orkiestrą. Zostawiają ich pod opieką skąpej ciotki. Ta zostaje zamieniona w dziecko, gdy sprzeciwia się woli dzieci i wyruszeniu w wyprawę mająca za cel odzyskanie miłości. Razem wyruszają na poszukiwania, czasem w zgodzie, a czasem lekko się kłócąc. W końcu udaje im się dotrzeć do rodziców dzięki magicznemu światłu pędzą na spotkanie z rodzicami. Ci na początku są zdenerwowani, jednak w końcu dzieciom udaje się zdjąć się zaklęcie. Gdy wracają do domu przypadają akurat urodziny ciotki zamienionej w siedmiolatkę. Mama dzieci przypadkowo siada na krześle i wypowiada życzenie, by spełniły się wszystkie marzenia Wiki. W tym czasie dom odrywa się od ziemi i spełnia się marzenie dziecka o podróży.