Łowcy Meteorów
Juliusz Verne

W życiu każdego chyba bibliofila przychodzi moment przesytu literaturą mu współczesną i potrzeba nostalgicznej wyprawy w przeszłość. Do swoich młodzieńczych literackich fascynacji, do lektur, które w gruncie rzeczy ukształtowały jego gust i wrażliwość. Czasem okazuje się, że to, co wielbiliśmy w młodości, nie wytrzymało próby czasu, miast fascynować nudzi, czy czasem żenuje. W moim przypadku twórczość Verne'a stanowiła coś więcej niż zwykły wypełniacz czasu spędzonego w łóżku w czasach młodzieńczych nie domagań zdrowotnych, Postanowiłem więc sięgnąć po coś z bogatej bibliografii pana Juliusza, ale po jedną z tych mniej słynnych rzeczy, po coś czego nie czytałem lub nie do końca pamiętałem . wybór padł na ,,Łowców meteorów" z początków ubiegłego wieku. Fabuła nie jest zbyt zawiła. Oto bowiem dwóch domorosłych astronomów wszczyna spór o pierwszeństwo odkrycia obiegającego Ziemię meteoru. Kiedy okazuje się że meteor ten składa się ze złota, ich kłótnia rozpala się jeszcze bardziej i przybiera wymiar globalny. Pikanterii dodaje wątek żywcem zaczerpnięty z ,,Romea i Julli", który twórczo rozwinięty tworzy zbeletryzowany esej o chciwości i skutkami nadmiernego zafiksowania się na pozornie tylko ważkim temacie. Nie zabrakło też naturalnie charakterystycznych dla Verne'a wizjonerskich pomysłów, które bądź to się już zmaterializowały, bądź też mają szansę zaistnieć w niedalekiej przyszłości. ,,Prądy neutralno- spiralne, proszę panów - podjął - mają oczywiście, jako neutralne, tę właściwość, że odpychają wszystkie bez wyjątku ciała naelektryzowane dodatnio i ujemnie. Z drugiej strony, skoro są spiralne, przybierają formę spirali. Dziecko by to zrozumiało! To jednak wielkie szczęście, że pomyślałem o ich odkryciu... Jak to wszystko może się w życiu przydać!" Choć nie jest to może pierwsza liga z bogatej twórczości francuskiego twórcy, rzecz nic nie straciła ze swojego blasku. Nie jest tylko sympatyczną ramotką ubiegłowiecznego twórcy, ale napisaną pięknym językiem, stylistycznie wyszukaną powieścią obyczajową. Niech będzie, że z nutą fantastyki naukowej, a to za sprawą kapitalnej postaci niejakiego Zefiryna Xirdala.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)