Łowca
Paulina Zalecka

"Pogaszone światła ułatwiają mi zadanie, bo nigdy nie czuję się tak pewnie, jak nocą. Spajam się z nią, co daje mi wrażenie, że sunę niczym cień, który widać, ale którego nie można dotknąć."

Wczoraj opowiadałam Wam o Kanibalu, dziś zapraszam na historię Łowcy.

Hunter został porzucony przez matkę, w wieku jedenastu lat. Trafił do domu dziecka, a w wieku szesnastu lat został zabrany przez nieznanych ludzi. W sekcie zyskał znaczną pozycję, ze względu na swoje umiejętności. Został Wybrańcem i w końcu znalazł rodzinę oraz miejsce, w którym powinien być.

Czy na pewno? Jak długo mężczyzna będzie zaślepiony wizją Mesjasza?

Hunter od młodzieńczych lat należał do sekty, jako uprzywilejowany członek miał więcej praw niż słudzy. Dorastamy wraz z głównym bohaterem, odkrywamy jego oblicza w różnym wieku. Poznajemy jego początki w sekcie, a także obserwujemy moment, w którym uświadamia sobie, że nie należy już do tego świata.

Dalsza fabuła rozwija się już po wydarzeniach z Kanibala. Aby lepiej zrozumieć zachowania i pewne sytuacje radzę nadrobić pierwszy tom. Pojawiają się bowiem bohaterowie z historii Cadena.

Wiele kwestii zostało wyjaśnionych i dało jasny, przejrzysty obraz całości. Można powiedzieć, że jedna część bez drugiej nie istnieje. Doznawałam lekkiego szoku, gdy pewne informacje ujrzały światło dziennie. Ten nasz Łowca to niezły zawodnik, nie chciałabym być w drużynie przeciwko niemu.

W tej części autorka poświęciła więcej uwagi sekcie, otrzymujemy sceny z nią związane. Nie są to dobre wspomnienia, wręcz przeciwnie zawierają przemoc i ból. To, co wyprawiali członkowie ugrupowania, przechodziło ludzkie pojęcie. Bywają momenty bardzo brutalne i krwawe. Nie dla wrażliwych osób.

Historia Huntera jest o wiele bardziej mroczna i emocjonalna niż poprzednia część. Pod koniec sama już nie wiedziałam co czuć, czy płakać z bólu i cierpienia naszych bohaterów, czy cieszyć się z pewnych kwestii. Zostałam psychicznie roztrzaskana i do tej pory nie mogę się pozbierać.

Nie zmienia to faktu, że książkę przeczytałam na raz. Nie mogło być inaczej. Dzieła autorki uzależniają.

"Podobno miłość dodaje sił. Ich miłość sprawiła, że spalali się na swoich oczach".

Porzucony przez matkę 11 letni Hunter trafił do domu dziecka. Nauczył się żyć z tym że nikt, go nie chce i musi liczyć tylko na siebie. Gdy chłopak kończy szesnaście lat, nadarza się okazja do zmiany życia którą postanawia wykorzystać. 

Miejsce do którego trafia to swego rodzaju sekta, której musi oddać się całym sobą i przestrzegać bezwarunkowego posłuszeństwa aby wiodło mu się tu dobrze.

Jednak chłopak ma pewną słabość, której musi pilnować aby nikt się nie dowiedział, bo mogli by wykorzystać ją przeciwko niemu.

Viktoria po śmierci rodziców trafia do tego samego domu dziecka co Hunter. Kilka lat później gdy dziewczyna wiedzie już życie dorosłej kobiety, on obserwuje ja z daleka. Jest jego obsesja, żarówka do której leci jak ćma.

Kiedy chłopak przekroczy okno w jej sypialni , nie ma już odwrotu, oboje wiedzą że należą do siebie. Jednak mężczyzna taki jak Hunter może sprowadzić na nią tylko ból i cierpienie....

,,Po zmroku czuję, że żyję. Jestem niczym ta otaczająca świat ciemność. Gdziekolwiek się pojawię, ludzie giną w odmętach mojej czarnej duszy."

Czy będą w stanie walczyć z problemami które na nich spadną? 

Czy mężczyzna będzie potrafił walczyć z demonami przeszłości, które kryją się za rogiem?

WOW co to było ?

"Łowca. Krzyk rozdartej duszy" książka która wywołała tyle łez, że to jest nie do opisania. Ból jaki przechodzili bohaterowie był tak nakreślony że udzielał się i mi. 

Bardzo podobało mi się, w mieszanie w to bohaterów z książki "Kanibal", fajnie było zobaczyć co dzieje się u Cadena i Arii. 

Fabuła była genialnie przedstawiona, historia dzieje się w dwóch czasach kiedyś i teraz co genialnie dopełnia całości.

Bohaterowie ich nie sposób nie kochać, chodź Huntera czasem miałam ochotę strzelić w ten czarny łeb ? 

Cała książkę czyta się w mig, wciąga od pierwszej strony w mrok i nie wypuszcza aż do końca ze swoich sideł. 

Zakończenie chodź ciut wydłużone jest na pewno małą wisienką na torcie , na którą czekałam długo. Polecam pióro autorki. Jest cudowne mam nadzieję że będę miała okazję przeczytać jeszcze nie jedna historię napisaną przez Paulinę.

 Muszę Wam przyznać, że zakochałam się w tej książce i mimo że od skończenia lektury minęło już trochę czasu, to nadal nie potrafię otrząsnąć się z emocji, jakie wywołała!

,,Łowca" Pauliny Zaleckiej jest niczym silny, uzależniający narkotyk, od którego nie można się uwolnić. Mimo niezwykle trudnej, przeszywającej na wskroś tematyki nie sposób jej nie pokochać. A może to właśnie te przejmujące, bolesne, wręcz brutalne sceny tak silnie trafiają do serc czytelników, zwłaszcza, że jest coś, co może okazać się najwspanialszym lekiem, nawet na najgłębsze, sięgające duszy, rany. Mowa oczywiście o miłości, dającej nadzieję, szansę, odkupienie i przebaczenie. Niestety, by ją zdobyć i ochronić, będzie trzeba przejść przez prawdziwe piekło...

Naszkicowany przez Autorkę brutalny, bezwzględny i przerażający świat bardzo mną potrząsnął, pokiereszował serce, dosłownie zafundował mi psychicznie miażdżące, słodko-gorzkie tortury, za którymi ostatnio stęskniła się moja dusza. Bestialskie, makabryczne, łamiące serce opisy, naszkicowane nadzwyczaj sugestywnym piórem, rozbudziły wyobraźnię na tyle, by móc poczuć się jak naoczny świadek tych przerażających scen. Lecz przecież równie umiejętnie i obrazowo nakreślone zostały te piękne kwestie, rozpalające zmysły do czerwoności czy napełniające serce nadzieją. Ta idealna mieszanka bólu, nadziei, miłości oraz pożądania odurza niczym narkotyk, fundując tym samym moc niezapomnianych, obezwładniających wrażeń, z jakich wyjątkowo ciężko ochłonąć.

,,Łowca" jest przeszywającą, hipnotyzującą, niesłychanie mroczną historią o próbie przebaczenia samemu sobie, lecz także o walce o miłość, tę najsilniejszą, skłaniających do najcięższych poświęceń, niemożliwą do zniszczenia nawet przez największe piekło. To znakomita, idealna mieszanka otumaniającego bólu i cierpienia z nadzieją i uczuciem najgłębszym, dającym szansę na wyzwolenie i przebaczenie. Paulina Zalecka roztrzaska wasze serca, fundując im miażdżące psychicznie tortury, po to, by następnie pomalutku składać je w piękną, poruszoną do granic całość. Polecam gorąco!

 Na początku przypomnę, by czytać ostrzeżenia. Książkę nie jest dla osób wrażliwych oraz niepełnoletnich.

 Na 14 stronie autorka rozerwała moje serducho, ale starałam się je na szybko sklejać. Szlag mnie trafiał, gdy czytałam o tym, że jest przyzwolenie od niektórych osób na krzywdę wobec dziewczynek... Jeśli ciągnie Cię ktoś za włosy to tylko po to by zrobić krzywdę, a nie bo on się zauroczył. Nie dajmy pozwolenia na takie zachowania!

Cieszyłam się na dalsze losy bohaterów z "Kanibal", stęskniłam się za nimi.

Co ja wam mam napisać jak ja podejrzewam, że wy wiecie ?Książka wślizgneła  się w zakamarki mojej duszy...

Otrzymałam mrok, walkę. Śpiąca królewna została obudzona,ł by zawładnąć sercem Łowcy.

Jednak... Nie spodziewałam się tego, co autorka nam zafunduje. Jedna z tych rzeczy dotknęła mnie osobiście. Dusiłam się łzami. Sceny zostały tak realistycznie opisane, że czułam to na nowo. Czułam ból, emocje, które mi towarzyszyły...To niesamowite, pisać tak jakby się samemu to odczuło. Przeklinałam pod nosem, tulilam książkę...

Krzyk rozdartej mojej duszy będzie mi towarzyszyć do końca dni. Będzie cichszy z czasem. Ale będę go słyszeć.