Letnie przesilenie
Joanna Jax

Kolejny tom sagi rodzinnej. Lata siedemdziesiąte XX wieku. Losy bohaterów wplecione w wydarzenia historyczne. Polska Ludowa, zamieszki w Radomiu, procesy, prześladowania, konspiracja. Młodzi ludzie rozdarci między moralnością a pragnieniami. Tajemnice rodzinne, próba zemsty, intrygi, miłość i namiętność.

Polecam.

Kinga, Amelia, Kostek, Krzysztof, Grzegorz i Karol nie pamiętają wojny i okupacji. Jednak te czasy powracają do nich za pomocą wspomnień i przeżyć rodziców. Stojąc na rozdrożu, zastanawiają się jaką drogę powinni wybrać- uczciwości czy tę prostszą, wygodnictwa. Krocząc przez życie muszą odpowiedzieć sobie pytania dotyczące moralności, zasad i swojego miejsca na ziemi. Pragną żyć pełnią życia, ale przeszłość wciąż daje o sobie znać...
Książka zaskoczyła mnie już od pierwszych stron, bo dało się od razu zauważyć, że dorównała swoim poziomem swojej poprzedniczce. Miała takie same zalety. Po pierwsze szczegółowo opracowane tło, które sprawiło, że czytelnik ma wrażenie jakoby opisywane w książce wydarzenia widział na własne oczy. Po drugie w Letnim przesileniu działo się sporo dobrego, ale też złego. Miałam odczucie, że bohaterów spotykało tutaj więcej nieszczęść niż w części pierwszej. Po trzecie mocną stroną książki są zróżnicowani bohaterowie. Tutaj mocno zarysowała się granica pomiędzy bohaterami, których polubiłam m.in. Kingę i Grzegorza a tymi, do których poczułam antypatię m.in. Amelia. Ona, mam wrażenie, już do końca serii będzie odgrywała rolę czarnego charakteru, bo jej tok myślenia i obsesja jest niepokojąca. Przy okazji przyznam szczerze, że rozdziały pisane z perspektywy Amelii czytało się przez to ciężko.
Letnie przesilenie to lektura, która pokazała, że chcemy czy nie historia naszych przodków ma wpływ na nasze życie. Nie raz je determinuje. Często zdarza się, że nieświadomie powielamy ich błędy. W letnim przesileniu spotkamy się z trudną, toksyczną miłością, kłamstwami i zdradą boleśniejszą niż ta fizyczna. Autorka jeszcze raz udowodniła, że dzięki wykreowanej przez siebie powieści potrafi przenieść czytelnika w przeszłość by stał się naocznym świadkiem doniosłych i mniej doniosłych wydarzeń.