Labirynt strachu
Beata Nowosielska

"Labirynt strachu" jest debiutem Beaty Nowosielskiej i trochę czuć debiut w stylu autorki. Po innych recenzjach i opisie na okładce spodziewałam się horroru, jednak według mnie to nie jest horror. Bardziej mroczne fantasy z domieszką ezoteryki. Ja lubię fantastykę więc dla mnie to nie problem, ale nie wiem co powie ktoś, kto chciał typowy horror?

Grupka studentów wyjeżdża na wymarzone wakacje do starego siedliska usytuowanego pod lasem. Szybko się okazuje, że dom, mimo że piękny, skrywa mroczne tajemnice i staje się pułapką. W lesie czai się gorsze zło, cmentarz zmienia się z dnia na dzień... Temat niby oklepany, ale autorka podeszła do niego w oryginalny sposób, doprawiła historią starej sekty i dawką magii. Zagmatwała zmianami w czasoprzestrzeni i wyszło naprawdę ciekawie, rozwiązania historii nie dało się przewidzieć i chwilami trzymała w napięciu. 

To, co mi w książce nie pasowało to dynamika wydarzeń. Wszystko dzieje się za szybko,za łatwo. Ślizgamy się po wydarzeniach nie przeżywając ich. Relacje rodzą się nagle, od razu głębokie. Główna bohaterka, gdy się dowiaduje o swych mocach bardzo łatwo sobie z nimi radzi. Żal po utraconych bliskich mija w mgnieniu oka. Rozwiązania problemów za często objawiają się same, albo spadają z nieba. Że nie wspomnę o ogromnej naiwności bohaterów, którzy wierzą w każde słowo obcych ludzi, albo w każdy pomysł przyjaciół nie poddając go weryfikacji. Brakuje mi głębi w tej historii. Nie twierdzę, że książka jest zła, jednak na pewno mogła by być lepsza.

Niebawem będę czytać drugi tom powieści i już jestem ciekawa jak to będzie tam wyglądało i jak autorka pociągnie przygody swoich bohaterów.

Labirynt strachu
Autor: Beata Nowosielska

"Moja historia balansuje na granicy dobra i zła, ale przede wszystkim na granicy dwóch światów - znanego i nieznanego.Czyli na granicy strachu (...)"

I wszystko byłoby naprawdę rewelacyjnie, gdyby nie te niedociągnięcia...
Powieść absurdów, ale...

Z dobrą narracją.
Z klimatem.Z super historią.

Tylko te dziury...

Sądzę, że gdyby ta historia była o połowę krótsza i bardziej dopracowana, byłaby hitem.
Świetne spostrzeżenia i rewelacyjne teksty, utrzymujące poczucie zagrożenia.

"Dom czekał na nas.A my jechaliśmy do niego.To były jedne z naszych ostatnich wspaniałych, wesołych beztroskich chwil.Tych chwil nikt nam już nie odda, nikt nie zwróci.Gdybym mogła cofnąć czas..."

Tym bardziej szkoda.
Historia z potencjałem - przekombinowana.

MOJA OCENA: 5/10
**************************************************************************
"Grupa przyjaciół decyduje się na wspólny wyjazd do domku za miastem. Miejsce okazuje się wyjątkowo urokliwe. Otaczająca przyroda koi zmysły i pozwala się wyciszyć, a duża weranda z huśtawką dodaje siedlisku klimatu – wprost idealna sceneria na beztroski letni wypoczynek. Rzeczywistość jednak szybko weryfikuje poczucie sielanki młodych ludzi: zaczynają słyszeć niepokojące dźwięki i stają się świadkami niecodziennych zjawisk. Wymarzone wakacje w jednej chwili zamieniają się w najgorszy koszmar ich życia, a dom – w dziwne więzienie."