Kwiat wisielców

To niesamowite jak bardzo ta saga wciąga mimo, że to nie literatura górnych lotów. Kolejne historie bohaterów tak szybko się zmieniających oraz zaskakujące wydarzenia wciskają w fotel. Coraz chętniej rozpoczynam każdą część z ogromną ciekawością co wydarzy się tym razem.

Do Sagi o Ludziach Lodu znów dodana jest odrobina magii. Historia się rozkręca i zmierza w kierunku głównego wątku co bardzo mi się podoba. Jestem jednak gotowa na wiele odskoczni nim się całkiem wszystko wyjaśni bo jeszcze dużo tomów przede mną.
Opowieść ciekawa i przyjemna w czytaniu. Cala książka to historia Ingrid kolejnej obciążonej dziedzictwem Ludzi Lodu. Dziewczyna wiadomo musi mieć zatem ciekawy charakterek. Uparta i dumna ze swych mocy pragnie osiągnąć jeszcze więcej. Jednak w głębi serca nie jest złą osobą.
Skarb Ludzi Lodu to jednak wielka pokusa i to nie tylko dla niej. Jeszcze większą pokusą staje się jej kuzyn Dan. Jednak należy pamiętać o niebezpieczeństwie związanym z łączeniem się kuzynów w tym rodzie. Na dodatek oboje są już zaręczeni z innymi wybrankami.
Wszytko pewnie skończyłoby się dobrze, w końcu Dan jest bardzo rozsądny a i Ingrid mimo swego charakterku potrafi zachować rozsądek w ważnych sprawach. Tak się jednak składa ze lądują na tej samej wyprawie wspólnie z Ulvhedinem. Zmierzają do Lodowej Doliny. Dan wybiera się tam w celach naukowych. Dwójka pozostałych bohaterów pragnie zdobyć korzeń mandragory. Mając nadzieje ze po tylu latach uda im się go odnaleźć.
Wyprawa jest pełna przygód a to jeszcze nie jest koniec całej historii.