Kurwa, kurwa, kurwa
Linn Strømsborg

Kurwa kurwa kurwa

To moje drugie spotkanie z tą autorką i znowu się nie zawiodłam. Rozdziały krótkie, zwięzłe i na temat. Nie mamy tu zbędnych opisów tylko konkretne sytuacje i uczucia. Pozycja ta jest tak dosadna i wzbudza wiele emocji. Emocji jednocześnie pozytywnych jak i negatywnych.
Bohaterka jest kobietą zamężną posiadającym córeczkę. Wszystko by wskazywało że muszą być szczęśliwi, ale tak nie jest. W głowach bohaterów kotłuje się tyle emocji. Pokazana jest walka o siebie, jak długo potrafimy tłumić wszystko w sobie i nie potrafimy się dzielić. Ucieczka czasem pomaga ale nie da zniknąć na zawsze.

No żesz k*rwa, wybrałam sobie do słuchania książkę z założenia lekką, łatwą i przyjemną, a dostałam doskonały obraz kobiecych frustracji, i na dodatek wcale nie lekki. Dlaczego doskonały? Bo słuchając tej książki przyszła mi do głowy taka myśl, że mogłabym powiedzieć to samo, dokładnie tymi słowami. Bez owijania w bawełnę, bez pierdzenia magicznym pyłem i udawania, że jesteśmy poprawni, intelektualni i z wyższej półki. Wielu się pewnie oburzy i popluje, że to rynsztok, że nie literatura, że poniżej krytyki. Serio? To sobie tak uważajcie. A dla mnie w tej książce cenne jest to, że autorka nazywa rzeczy po imieniu, że wreszcie pokazuje jak czuje się całkiem sporo kobiet (bo przecież nie tylko my dwie z autorką), że koniec udawania, że jesteśmy szczęśliwymi żonami i matkami. Ta książka pokazuje, że kobieta też człowiek. Sięgając po tę książkę, nie spodziewałam się, że dostanę taką petardę. Jestem pod wrażeniem. 

Nie zawsze jest pięknie, ale trzeba sobie z tym jakoś radzić.