Kryształowi. Tom 3. Polowanie
Joanna Opiat-Bojarska

W Poznaniu znika w tajemniczych okolicznościach młoda kobieta, Barbara Kruk. Policja szybko wpada na trop podejrzanego mężczyzny, który ucieka. W trakcie ucieczki mężczyzna ginie z rąk policji. Sprawa trafia do Biura Spraw Wewnętrznych Policji, a dokładniej na biurko Drivera. W pościgu brało udział czworo policjantów. Wyjaśnienia zdarzenia całej czwórki są spójne i do bólu logiczne. Co oczywiście kryształowym wydaje się podejrzane, bo przecież każdy z nich widział to zdarzenie z innej perspektywy, a mimo to zeznają dokładnie tak samo. Wszystko zaczyna się jeszcze bardziej gmatwać, kiedy policjantka z tej czwórki ginie pod kołami pociągu. Już nie wiadomo kto mówi prawdę, kto kogo kryje i dlaczego.
 
W tym samym czasie do BSWP wpływają kolejne anonimy. Komuś bardzo zależy, żeby ich ofiarą był Driver. Zaczyna się też medialna nagonka na niego, która skończy się tragicznie.
 
Pytanie brzmi dla kogo? Komu tak bardzo zależy na pogrążeniu funkcjonariusza?
 
Po raz kolejny zagłębiam się w brutalny świat, który przedstawia nam autorka. Akcja książki jak zawsze rozpoczyna się już na samym początku i nie zwalnia do samego końca. A za takie zakończenie to powinnam się obrazić. Przecież my nadal nie wiemy co dalej! Chyba że Pani Joasia ma w planach napisać kolejny tomik, a nam nie chce się do tego przyznać? Wszystko wskazuje na to, że ciąg dalszy będzie.
 
Chyba wszystko co miałam napisać na temat tej trylogii już napisałam. Jedynie co mogę dodać to, że trzeba ją czytać chronologicznie, po kolei. Inaczej pogubicie się w wątkach i nie będziecie wiedzieć co, jak i dlaczego tak się dzieje a nie inaczej.
 
Cała trylogia to ostra jazda w świecie gdzie nie ma reguł, a jedyne co jest ważne to władza, wpływy i pieniądze, za które można kupić każdego.
 
Polecam

Trylogie mają to do siebie że po przeczytaniu pierwszej części musimy dość długo czekać aż poznamy zakończenie, ale za to przez te trzy części jesteśmy w stanie poznać bardzo dobrze bohaterów.
Kiedy Honorata Marchwińska na służbie zabija człowieka jej przyjaciel Andrzej Śmiechowski postanawia wziąć wszystko na siebie, koleżanka wmawia mu że mężczyzna rzucił się na nią i musiała strzelić, dwaj policjanci niżsi stopniem zgadzają się skłamać. Po jakimś czasie okazuje się że znajduje się świadek strzelaniny i zeznania czterech policjantów i świadków zdarzenia zaczynają się różnić. Endriu zaczyna naciskać na Honie aby wyjawiła prawdę, niestety kobieta w między czasie z nieznanych przyczyn rzuca się pod pociąg a on zaczyna wierzyć w to że to przez niego, bo za bardzo na nią naciskał. Kiedy BSWP zaczyna interesować się Grzegorzem Krukiem zaczyna wychodzić prawda o śmierci Honoraty.
W tej książce zdecydowanie dużo się dzieje i często łapałam się na tym że nie wiedziałam kto trzyma z kim a kto jest czyim wrogiem, do tego jest tu kilka wątków które na końcu schodzą się w prawie jedność. Autorka świetnie pokazała jakie układy rządzą policją którzy wspólnie ustalają swoją wersje zdarzeń, mocno odbiegającą od prawdy, a potem sprawa zamiatana jest pod dywan, albo to jak przez anonimowe donosy można policjanta niższego szczeblem oddelegować do gorszej pracy dla własnych korzyści. Jest tutaj poruszony również temat który często występuje w każdej dziedzinie pracy, etat po znajomości lub przez łóżko, Zofia Mazur nigdy nie zostałaby zastępcą naczelnika BSWP gdyby nie znajomości z pewnymi mężczyznami którzy jej w tym pomogli.
Pomimo tego że to koniec tej historii to nadal nie jestem nasycona, zdecydowanie wolę jak książka ma jasne zakończenie a nie takie gdzie jeszcze długo zastanawiamy się jakby to mogło się skończyć, i oczywiście się nie dowiemy bo ostatnie zdanie już zostało napisane.

"Kryształowi. Polowanie" to trzeci i niestety ostatni tom serii o funkcjonariuszach Biura Spraw Wewnętrznych Policji. Na pierwszy plan wysuwa się tym razem sprawa prowadzona przez Drivera. Policjant musi odkryć co tak naprawdę wydarzyło się w pobliskim lesie w trakcie zatrzymania oskarżonego o porwanie mężczyzny. Dlaczego funkcjonariusze bioracy udział w zatrzymaniu użyli broni? I czy spójne zeznania całej czwórki nie są zbyt podejrzane ? Driver zajmujący się prowadzoną sprawą nie zauważa jednak, że sam stanie się niebawem przedmiotem innego śledztwa. Czy uwielbiany przez nas bohater jest kryształowo czysty ? Joanna Opiat-Boajrska przenosi nas ponownie w brutalny i pełen zwrotów akcji świat policyjnej pracy. Korupcja, walka o władzę i dominację oraz nieczyste zagrywki to główni bohaterowie tej szarej codzienności. Ciemne interesy, przekręty i współpraca z mafia to sposoby na utrzymanie się na stanowisku. Zapraszam Was do brutalnego, pełnego przemocy, seksu i ostrego, wulgarnego języka świata, w którym trudno o przyjaciół a wrogowie czyhają na każdym kroku. Polecam wszystkim wielbicielom serii oraz tym, którzy mają ochotę na mocną, brutalną lekturę.

To już ostatni tom "Kryształowych". Żal się żegnać z Driverem, Kardaszem, a nawet Śledziem, czy wredną Zochą.

Ponownie zaglądamy do brudnego światka polskiej policji. Sprawa śmierci podejrzanego o gwałt, którą wziął pod lupę Driver, nabiera nowego znaczenia, gdy pod kołami pociągu ginie policjantka biorąca udział w akcji. Z drugiej strony Kardasz próbuje odkryć kreta w wydziale narkotyków. Obie sprawy zaskakująco ogniskują się na osobie Grzegorza Kruka, właściciela firmy z branży nieruchomości.

Życia Driverowi nie ułatwiają anonimy o jego powiązaniach ze świadkiem przestępczym. Jego, od niedawna, szefowa Zocha zaciera ręce z radości i wbija mu kolejny gwóźdź do trumny. Jej radość nie trwa jednak długo, bo kolejny anonim przychodzi na nią, a okazuje się, że "jej mężczyźni" nie są chętni, by się za nią wstawić.

Kto na kogo poluje? Kto pod kim kopie dołki?

"Im wyżej, tym bardziej pies psu był wilkiem"

Korupcja, osobiste porachunki, walka o władzę i wpływy - taki obraz polskiej policji wyłania się z kart powieści. Obraz wzmocniony brutalnością, seksem i ostrym, wulgarnym językiem. I jeżeli chcecie by był pełny zacznijcie lekturę koniecznie od pierwszej części. Polecam!

„Świeża krew” mnie zauroczyła, finał „Łatwego hajsu” zaś dosłownie zmroził mi krew w żyłach i zostawił z uczuciem pustki. Czekałam na finałową część serii Kryształowi Joanny Opiat-Bojarskiej z ogromną niecierpliwością i jednocześnie obawą, w jaki sposób ta cała historia się zakończy. I co ja mam teraz ze sobą zrobić po przeczytaniu „Polowania”? Nie zgadzam się na to, że jest to już koniec!

Już na samym początku wrzuceni jesteśmy w bardzo ciekawą sytuację. Podejrzany o porwanie Barbary Kruk mężczyzna ginie od wystrzału z policyjnej broni. Czy zanim do tego doszło, zostały spełnione wszystkie procedury? Czwórka policjantów obecna przy tym zdarzeniu stoi za sobą murem, a ich zeznania są podejrzanie zbieżne. Sprawa ląduje do Biura Spraw Wewnętrznych Policji, a nieścisłości będzie szukał mój ulubiony bohater Driver. Niespodziewanie pod kołami pociągu ginie policjantka, a pozostali policjanci całą winę za zabójstwo mężczyzny zrzucają właśnie na nią. Czy kobieta popełniła samobójstwo, a może ktoś pomógł jej i zdarzył się „nieszczęśliwy wypadek”? Ten wątek będzie naprawdę ciekawy. W tej części nad Pawłem Dobrogowskim zbiorą się czarne chmury. Do BSWP zaczną napływać anonimy, lecz Driver nie będzie ich jedyną ofiarą. Ich celem padnie także nowa szefowa wydziału Zofia, która kiedyś pracowała z Pawłem biurko w biurko, a teraz najchętniej by się go pozbyła. Ta postać przeszła ogromną ewolucję i choć w „Świeżej krwi” ją bardzo lubiłam i domagałam się z nią scen, to jednak w „Polowaniu” straciła moją całą sympatię. Wśród tego całego zamieszania Driver będzie miał dość i zdecyduje się wyznać dziennikarce prawdę. Na miejscu w kawiarni czekać będzie już płatny zabójca. Jak to się wszystko skończy?

W serii Kryształowi byliśmy już świadkami pracy antyterrorystów, weszliśmy także do świata, w którym rządzi seks – od kulis został ukazany świat klubów go-go i darkroomów. O czym zatem tym razem przeczytamy? W tej części oprócz wątku związanego z wyjaśnieniem zabójstwa zastrzelonego mężczyzny karty będzie także rozdawał Nowy – szef narkotykowego półświatka, dla którego pracują także i policjanci. I znowu zmuszeni będziemy postawić sobie pytanie – czy we współczesnym świecie są jeszcze dobrzy policjanci, czy mamy do czynienia tylko z tymi skorumpowanymi? Niektórych gliniarzy przedstawionych w tej książce lepiej nigdy nie spotkać na swojej drodze. Autorka nie zapomina o nierozwiązanych wątkach z pierwszych dwóch części, wszystkie wątki logicznie się ze sobą wiążą, lecz czy każdy ten wątek dostanie swoje zakończenie? Tego już nie zdradzę, sprawdźcie sami! Jeśli tak jak i jak nie mogliście doczekać się rozwiązania sceny dziejącej się w kawiarni – to łapcie szybko za „Polowanie”!

Ostatnia część jest spójna z tym, do czego przyzwyczaiła nas już Opiat-Bojarska. Będzie brutalnie, brawurowo i po raz trzeci czeka nas ostra jazda bez trzymanki. I bardzo mi się to podoba! Książka jest bardzo „męska”, autorka bowiem nie przebiera w słowach, język jest wulgarny i na pewno nie każdemu się to spodoba. Nie ma tu zbędnych opisów i przydługich dialogów – liczy się akcja! A tej tutaj nie zabraknie i właściwie to z lekkim niepokojem czytałam książkę i patrzyłam na ubywające strony, bo nie potrafiłam przewidzieć, jak może skończyć się ten cały cykl. Niepokój podsycały także opisy ludzkiej psychiki w obliczu zagrożenia – to, do czego może posunąć się człowiek, jest przerażające! Zakończenie jest zaskakujące i trochę nie tego się spodziewałam, ale dzięki temu, że ma właśnie taką formę, jest jakaś nadzieja, że może jeszcze autorka nie napisała ostatniego słowa i bardzo mocno na to liczę! Żal kończyć tak fajną serię! Polecam.