Kryminał prywatny
Rafał Wałęka

"Kryminał prywatny" to pierwsza część losów Tymona Danteja i jego żony Weroniki. Ja tę książkę przeczytałam jako ostatnią ?

Tymon Dantej jest pisarzem, który ciągle wpada w kłopoty. W czasie pewnej imprezy ginie dziewczyna, ale ciało nie zostaje znalezione, co więcej nikt jej nie szuka. Pisarz przestaje rozróżniać wydarzenia ze swojego życia z własną twórczością. Jest przekonany, że miał związek ze śmiercią młodej dziewczyny, ale mało co pamięta z dnia, w którym to się wydarzyło. Tymon postanawia rozwiązać tę zagadkę. 

Jako, że przeczytałam tę książkę jako ostatnią, to wiedziałam, jak się zakończy. Czy to mi przeszkadzało w czytaniu? Absolutnie nie. Autor w ciekawy sposób mieszał wydarzenia z życia Tymona Danteja a jego próbami pisania książki. 

No ale jak mnie ten chłop denerwuje, nie za specjalnie za nim przepadam. Irytuje mnie strasznie, no ale musi być taki, bo inaczej książka nie miałaby sensu. 

Mimo, że wiedziałam jak książka się skończy to parę razy Autorowi udało się mnie zaskoczyć i czytałam ją z ciekawością. 

I chyba bardziej podobała mi się ta część niż druga "Pozostań w domu", ale trzeciej na pewno nie przebije. 

Polecam Wam te książki, ale zdecydowanie czytajcie po kolei, czyli "Kryminał prywatny", "Pozostań w domu" i "Wracaj do domu". 

Zdarza się że czytasz książkę i masz ochotę wstrząsnąć jej bohaterem? Tymonem Dantejem wstrząsnęła bym  nie raz. Pisarz który próbuje coś napisać, ale niestety marnie mu to wychodzi, zapatrzony sam w siebie rzuca się w świat narkotyków, alkoholu. Nie budzi się z jednego upojenia a już wpada w następne, co doprowadza do tego, że fikcja miesza mu się z rzeczywistością.  Do tego żona z którą jest w separacji, piszę a jej książki są bestsellerami,to mu nie pomaga.

Cóż mogę powiedzieć. Początek książki trudny, zakręcony, nie umiałam się połapać co jest fikcją a co rzeczywistością. W połowie książki cała historia się rozkręca.  Jak na początku miałam ją ochotę odłożyć, tak przy końcu nie chciałam odkładać jej wcale. Myślę że gdyby autor na początku nie mieszał nam w głowie,  historia byłaby od samego początku bardziej wciągająca. Żałuję że nie poznałam punktu widzenia żony głównego bohatera,  wszystko dotyczy jego osoby, miałam wrażenie że chwilami jest trochę narcystyczny. Denerwowało mnie jego ciągłe wpadanie w kłopoty,  a powodowało to chęć bycia bohaterem i ciągłe bycie pijanym, co dodawało odwagi.

Mimo tego że ocena średnia to mam ochotę przeczytać kolejny tom. Zakończenie było na tyle zaskakujące że nie mogę nie przeczytać następnej części. Autor ma duży potencjał i wierzę że będzie go wykorzystywał.