Krwawa jutrznia. Straceńcy
Mariusz Wollny

Ciąg dalszy przygód młodego Turopońskiego podczas dymitriad. Malowniczy obraz wojen o carski tron: polska husaria, która najpierw wroga bije, a potem dopiero liczy, i Lisowczycy, wojska koronne pod przewodnictwem hetmana Żółkiewskiego, wolne, rozpasane oddziały i szpiedzy, obrona na Kremlu, głód i kanibalizm - to wszystko przetacza się za wschodnią granicą Polski podczas walk o osadzenie na tronie drugiego Dymitra i utrzymanie polskiego władztwa w Moskwie. Na Kacpra przychodzi też czas prawdziwej miłości, pomagając mu otrząsnąć się z zauroczenia dumną Maryną, traktującą go jedynie jak przydatne narzędzie. Uratowanie ukochanej, a potem jej utrata złożą na Ryksie brzemię, jakiego przez lata nie zdoła z siebie zrzucić. Druga część przytłacza liczbą nieszczęść, jakie spadają co i raz na Kacpra. Nieco męcząca staje się zbyt duża dawka powtarzających się schematów, podobnych rozwiązań fabularnych i podobnie nieulękłych bohaterów, wychodzących cało z niewiarygodnych opałów. Ale dla pasjonatów lekkiej powieści historycznej dalej jest ciekawie; wartka akcja, pościgi, strzelaniny, a w tle utracona miłość, tajemnicze istoty, tajne bractwa itp. Można przeczytać dla odprężenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powiem wprost - czuję się oszukana. "Krwawa jutrznia" okazała się być ciągutką z gatunku never-ending story. Część druga "Straceńcy" kończy się typowym cliff hangerem (ależ mi się dzisiaj ta angielszczyzna ciśnie). Wiele lat temu wyrobiłam sobie zasadę - za czytanie cyklu biorę się dopiero wtedy, gdy wiem, że autor i wydawnictwo dostarczą mi całość. Inaczej mogę mieć pewność, a przynajmniej podejrzenia, że autor będzie ciągnął opowieść do końca świata i o jeden dzień dłużej, a ja nigdy się nie dowiem jak to się wszystko skończyło. (Nie dotyczy to cykli, w których każda część jest oddzielną historią). Są osoby, które lubią takie niekończące się opowieści. Ja nie. "Straceńcy" mają wszystkie wady i zalety pierwszego tomu. Po stronie plusów mamy więc wartką akcję, dobrze zbudowane postaci i świetnie oddane realia epoki. Po stronie minusów - pewne uproszczenia i kilkustronicowe "wykłady" z historii dla niedouczonych. Jestem jak najbardziej za "przemycaniem" w powieściach wiedzy wszelakiej (w tym historycznej), ale tym razem autor zbytnio wali lekcją po głowie. Na szczęście tylko od czasu do czasu. Cała reszta jest bardzo apetyczna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Co ja teraz zrobię. W bibliotece nie ma ostatniej części, a tu zakończenie takie straszne... Ogólnie dzieje się dużo więcej niż w części pierwszej. Historia Kacpra jest chyba najbardziej zrozumiała. Poznaje się w końcu na dziewczynach, dociera do niego że latał za zołzą, więc postanawia ratować w końcu tę właściwą. Natomiast tło polityczne jest tak pogmatwane, że jejku, a do tego przedstawione z niesamowitą dokładnością jeśli chodzi o realia (wiem, bo czytając, siedziałam z atlasem historycznym na kolanach, obłożona podręcznikami). Ludzie, ile tam się dzieje ;-) Myślę, że można spokojnie polecić tę serię, nie tylko miłośnikom książek historycznych, bo sama przygoda i wątek romansowy też są super.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)