Krew, która nas dzieli
Edyta Prusinowska

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki, poprzednio czytałam książkę "Opowiem o Tobie gwiazdą", która mi się podobała, dlatego postanowiłam ponownie sięgnę po powieść spod pióra pisarki, a mianowicie po "Krew, która nas dzieli", która totalnie urzekła mnie swoją szatą graficzną. Jest to powieść z gatunku literatury młodzieżowej z elementami fantastyki, w postaci wampiryzmu oraz ciekawostkami medycznymi. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się nadwyraz szybko, ja pochłonęłam ją w jeden wieczór i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie zostali w świetny sposób wykreowani. Historia została przedstawiona z perspektywy obojga postaci co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Oboje od początku bardzo polubiłam - Dakotę za jej determinację w dążeniu do celu, a Henrego za aurę tajemniczości, która wokół niego się roztaczała. Byłam ogromnie ciekawa jak autorka dokładnie poprowadził ich relację i przyznaję, że to co otrzymałam na kartach powieści naprawdę mi się podobało. W książce nie brakuje zagadek, sekretów oraz świetnych plot twistów, których ja osobiście się nie spodziewałam. Ponadto autorka w swojej powieści porusza wiele istotnych i trudnych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas. Mowa między innymi o stracie bliskiej osoby, samoakceptacji czy radzeniu sobie z przeciwnościami losu. Muszę przyznać, że miło spędziłam czas z tą książką i czekam na więcej! Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sięgnęłam po tę książkę, gdyż zostałam zapytania o opinię na jej temat - a nie wypowiadam się, dopóki sama nie sprawdzę. Byłam ciekawa, jak autorka podejdzie do pomysłu - chociaż od początku moje myśli kierowały się do sagi "Zmierzch". I tak już pozostało do końca...
Od razu podkreślę - słuchałam audiobooka, więc wymienianych przez innych recenzentów nie zauważyłam, aczkolwiek często zgrzytały mi różne sformułowania (ale może to język młodzieżowy, a ja już po trzydziestce, to się nie znam?). Fabuła była dość drętwa, przez większość czasu snuta powoli, a zakończenie - które, jak mniemam, miało być wielkim 'wow' - było do przewidzenia i opisane w sposób, który całkowicie mnie rozczarował.
Może dla młodszego, niewyrobionego czytelnika ta książka będzie czymś fantastycznym. Dla mnie to tylko jedna z wielu pozycji młodzieżowych na rynku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka nie jest tak oczywista jak sobie wyobrazałam. Fabuła od początku wydawała mi się podobna do serii Zmierzch. Jednak bardzo się myliłam. Historia Dakoty jest tak pokręcona, że ona sama jest w szoku. Dzieją się w niej rzeczy, których nawet sobie nie wyobrażała. Z pozoru normalny chłopak z którym zaczyna spędzać czas wydaje się jej coraz dziwniejszy. I przeczucie jej nie zawiodło bo okazuje się, że jest inny niż wszyscy. Zostaje wplątana w świat mrocznych odkryć, które wywracają jej świat do góry nogami. Już nigdy nic nie będzie takie samo. 

Książka bardzo mnie zaskoczyła tym bardziej, że jest napisana przez Polską autorke. Bałam się jak sobie poradziła z taką fabułą jednak moje obawy były bez podstawne. Wszystko było tu dopięte na ostatni guzik i nie mogę się doczekać kontynuacji. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Na początku chciałem podarować ci róże, ale wydały mi się zbyt pospolite, żeby opisać twój charakter. (...) - Dopiero potem to do mnie trafiło. Piwonie! Są piękne, ale bardzo wrażliwe. Posiadają właściwości lecznicze. Mają silne korzenie. Nie lubią przesadzania i mogą po tym zabiegu przez parę lat nie kwitnąć."

Heej! ? Dziś zabieram was do miasteczka Windermore, które skrywa nie jedną tajemnicę. Miałam już przyjemność czytać dwie poprzednie książki autorki, i zdecydowanie mogę powiedzieć, że to mój ulubiony tytuł. Edyta Prusinowska tym razem przygotowała dla nas historię, w której główną rolę odkrywa niespodziewane morderstwo oraz istoty nadnaturalne - wampiry. Naszymi głównymi bohaterami są siedemnastolatkowie - Dakota i Henry. Znają się od najmłodszych lat, jednak dopiero teraz mają możliwość spędzić ze sobą więcej czasu. Dziewczyn, bowiem będzie pomagać mu z biologią, która jest jej konikiem. I tak od spotkania do spotkania znajdą się w centrum wszystkich niewyjaśnionych wydarzeń w miasteczku..

,,Krew, która nas dzieli" to tytuł, który zaskoczył mnie pod wieloma względami. Pierwszą rzeczą, która rzuciła mi się w oczy to kreacja bohaterów. Każda z postaci, która przewija się przez tą historię wytwarza inny klimat wokół siebie. Mam wrażenie, że Dakota, Henry i Erin konsekwentnie przez całą powieść byli charakterystycznymi postaciami, które nie zbaczają z raz obranej drogi. Zdarzyło im się popełnić wiele błędów, ale zawsze robili to w dobrej wierze. Wierzyli, że ich działania są słuszne, nawet jeśli przez moment zranią drugą osobę. Cała trójka miała świetne przyciąganie i bardzo przyjemnie czytało mi się ich historię. Oczywiście to nie jest tytuł trójki bohaterów, mamy również ojca Henry'ego, mamę Dakoty, Paladyna czy Lucy, którzy również wpisują się idealnie w tą historię. Tutaj każda postać miała do odegrania pewną rolę, i ta spójność totalnie mnie ujęła.

Kolejnym elementem, który bardzo dobrze wspominam, z pewnością jest sam wątek wampirów. Uważam, że wiele rzeczy można by było bardziej rozwinąć, jednak finalnie wyszło to w porządku, w dobrym guście. Dostajemy wiele cenny informacji, ale warto pamiętać, że nie wszystkie karty zostały odkryte. Autorka skupiła się na wyjaśnieniu nam podstaw ich funkcjonowania i myślę, że w kontynuacji dostaniemy smaczki, które jeszcze bardziej utkwią nam w pamięci. Podobnie jak w przypadku kreacji bohaterów, tak tutaj fabuła również bardzo przypadła mi do gustu, głównie dlatego, że była spójna, nieszablonowa, dynamiczna i zaskakująca.

W tym miejscu wypada mi również wspomnieć o samym klimacie tej książki. Wszystkie relacje są bardzo ciepłe (a przynajmniej większość z nich), pojawia się troska, wsparcie, miłość, ale i zazdrość czy też niezrozumienie. Jest również humor i nienawiść. Ten tytuł przeplata w sobie wiele emocji i z pewnością, jest książką po którą warto sięgnąć. A sam fakt, że dostajemy dwie perspektywy, sprawia, że idealnie możemy odczuwać emocje i uczucia naszych bohaterów.

Dla mnie ta książka ma taki klimat sagi ,,Zmierzch", choć i fani serialu ,,The Vampire Diares" oraz ,,The Originals" będą mieli nie lada gratkę czytając ten tytuł. Przyznam, że z niecierpliwością czekam na kontynuację, bo to zakończenie.. jest po prostu fenomenalne!      

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)