Kości zaginionych
Kathy Reichs

O tak! Przygody Temperance Brennan to coś co pokochałam od pierwszej książki, a także od pierwszego odcinka serialu! I pomyśleć, że "Kości zaginionych" to już 16 tom z Tempe w roli głównej jeśli chodzi o powieść... Nie wiem czy opinia będzie obiektywna, ale ja po prostu uwielbiam Bones! Policja w Charlotte znajduje na poboczu dwupasmówki zwłoki nastolatki. Temperance od początku podejrzewa, że dziewczynka padła ofiarą przestępstwa. Jak by tego było mało w jej torebce znaleziono kartę klubu lotniczego na nazwisko lokalnego biznesmena - Johna Henry;ego story'ego, który zginął w pożarze jakiś czas wcześniej. Skąd się znali? Kim tak w ogóle okaże się nastolatka? Czy była prostytutką? Nielegalna imigrantką? Czy jej śmierć to było morderstwo czy wypadek? W tym samym czasie Tempe musi zbadać zawiniątko, które zawiera zmumifikowane szczątki piesków preriowych. Zostały one znalezione przez celników przy kontroli na lotnisku. Czy możliwe jest by sprawa nielegalnego przemytu szczątków oraz niezidentyfikowane zwłoki nastolatki miały ze sobą coś wspólnego? Czemu Brennan jedzie aż do Afganistanu i co tamtejsza sprawa ma wspólnego z tymi z Charlotte? Przyznam, że po raz pierwszy zagubiłam się w natłoku zdarzeń, ale przy okazji też się trochę ponudziłam. Jak na przygody Tempe było mało dynamiki i trochę za bardzo poplątane to wszystko. Może na brak rozumienia nałożyła się moja infekcja i kiepskie samopoczucie, ale nie czułam przy tej książce tego co dotychczas. Mimo to polecam, a ja z niecierpliwością będę wyczekiwać kolejnych pozycji o losach Temperance Brennan!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie oglądam serialu '' Kości '' , chociaż widzę po opiniach innych czytelników, iż książki pani Kathy Reichs coś z tym serialem mają wspólnego . Nie oglądam, bo w ogóle nie oglądam telewizora. Jednak styl pisania tej autorki całkiem nieźle przypadł mi do gustu. Wprawdzie musiałam się z powrotem w niego wpasować, bo poprzednią książkę Pani Reichs czytałam trochę dawno, ale nawet poszło mi to dość bezboleśnie. Bohaterka wykreowana przez autorkę wydaje mi się bardzo '' ludzka '' , prawdziwa . Pracuje w zawodzie, który chyba niewielu ludzi chciało by wykonywać, a jednocześnie jest zwyczajną kobietą która chciałaby być kochana i szanowana i matką która tak bardzo martwi się o swoją dorosłą już córkę, wiedząc jednocześnie że nie może ingerować w jej życie i jej decyzje.

 

Tym razem Temperance Brennan rozwiązuje dwie sprawy , a na konsultację i ekspertyzę w sprawie trzeciej musi lecieć aż do Afganistanu . Musi zbadać zmumifikowane szczątki peruwiańskich piesków, przemycanych przez granicę. Dowiedzieć się czy zabita nastolatka sama wpadła pod samochód, czy może została pod niego wepchnięta ? A może została pobita i celowo jeszcze przejechana.? W końcu , jako specjalista, antropolog sądowy, leci do Afganistanu oczyścić z zarzutów amerykańskiego żołnierza który zastrzelił dwóch afgańskich cywilów . Jak się okazuje, wszystkie sprawy, a przynajmniej dwie ostatnie mają swoje drugie i trzecie dno i Temp całkiem na serio nieopacznie znajdzie się w wielkim niebezpieczeństwie .

 

Nie przeczę że styl tej autorki trzeba lubić i nie każdemu przypadnie on do gustu . Jednak ja uważam że można nabrać wprawy w tłumaczeniu sobie słów głównej bohaterki - narratorki , na '' normalne '' wyrażenia potocznie zrozumiałe, na przykład:

 

'' Czy to właśnie o tym chciało mnie poinformować moje tyłomózgowie '' (intuicja)
'' Kolana ugięły się pode mną z powodu zakłóconej cyrkulacji krwi '' (po prostu zdrętwiały)
'' Wyższe ośrodki mózgowe wzięły górę nad pniem mózgu '' (myślenie wzięło górę nad pierwotnymi instynktami)

 

To naprawdę nie jest trudne, nie trzeba być lekarzem czy antropologiem , a z czasem takie '' tłumaczenie '' sobie '' z polskiego na nasze '', może się nawet okazać zabawne .:) Warto też czytać książki Pani Reichs, bo poruszają bardzo ważne tematy, w tym wypadku handel ludźmi , uczciwość obcych wojsk w Afganistanie, bezpieczeństwo ludności cywilnej . No i Temperance Brennan ma uwielbianego kota, za to ode mnie dodatkowa gwiazdka , bardzo mi się też podoba jej relacja z Pitem . Ja książkę wam polecam, i sama będę chciała częściej spotykać się z panią antropolog .

(Kliknij aby rozwinąć opinię)