Kompleks Pałacu. Życie społeczne stalinowskiego wieżowca w kapitalistycznej Warszawie

Ocena: 0 (0 głosów)

Michał Murawski, młody brytyjski antropolog o polskich korzeniach, nie jest uwikłany w lokalne dyskusje ani obarczony emocjami, które zwykle towarzyszą badaczom-tubylcom zajmującym się Pałacem Kultury i Nauki. Z dystansu ukazuje więc nie tylko kulisy powstania tego kłopotliwego daru Związku Radzieckiego dla Warszawy, ale i całą złożoność jego funkcjonowania po przełomie 1989 roku do dziś. Interesuje się w równym stopniu wyobraźnią zbiorową – miejskimi legendami o podziemnych korytarzach, ekscentrycznymi pomysłami na Pałac z czasu transformacji, dyskusjami i konfliktami wokół zagospodarowania otaczającego go placu Defilad, trudnymi do rozstrzygnięcia kwestiami własności gruntów pod placem, a nawet pałacową fauną – kotami i sokołami. Wszystko to składa się na tytułowy „kompleks Pałacu” – mieszankę uwielbienia i nienawiści – oraz pokazuje skomplikowane relacje Pałacu z miastem.

Książka Kompleks Pałacu. Społeczne życie stalinowskiego wieżowca w kapitalistycznej Warszawie autorstwa mieszkającego w Wielkiej Brytanii antropologa, Michała Murawskiego, jest analizą funkcjonowania warszawskiego Pałacu Kultury i Nauki w tkance miasta – zarówno fizycznej, jak i społecznej. Obiektem zainteresowań autora jest obecność Pałacu poza jego murami, w różnych dziedzinach życia w Warszawie. Tytułowy „kompleks Pałacu” opiera się na dwuznaczności słowa „kompleks” w języku polskim. Odnosi się zarówno do emocji warszawiaków związanych z Pałacem i jego kłopotliwej obecności w samym środku miasta (psychologiczne znaczenie słowa „kompleks”), jak i do funkcji tej budowli w mieście, a raczej jej wielofunkcyjności i złożoności relacji, w które wchodzi zarówno na poziomie urbanistyczno-architektonicznym, jak i społecznym („kompleks” jako zbiór elementów stanowiących całość).

Murawski analizuje „kompleks Pałacu” na sześciu różnych poziomach interakcji między budowlą a Warszawą: polityczno-ekonomicznym, społecznym, przestrzenno-estetycznym, semiotyczno-dyskursywnym oraz „nietypowym”. Na podstawie tych rozważań dochodzi on do wniosku, że Pałac Kultury funkcjonuje de facto z wielkim powodzeniem nie tylko jako architektoniczna dominanta Warszawy, widziana z niemal każdego punktu w mieście, lecz także jako miejsce, w którym zawiązują się i utrwalają relacje międzyludzkie. Możliwe jest to dzięki temu, że Pałac Kultury pozostaje własnością publiczną (należy do m.st. Warszawy), co z kolei uwarunkowane jest skomplikowaną sytuacją własnościową gruntów, na których znajduje się plac Defilad. Autor dochodzi do kontrowersyjnego wniosku, iż zakorzeniona w myśli architektonicznej i urbanistycznej socrealizmu idea „rewolucyjnego przeobrażenia miasta” okazała się trwalsza niż sam system, który ją stworzył. Innymi słowy, Pałac Kultury wciąż, mimo przemian politycznych i ekonomicznych, z powodzeniem spełnia rolę przewidzianą dla niego przez jego twórców i pomysłodawców z lat 50. XX wieku.

Michał Murawski poddaje analizie kulisy powstania Pałacu Kultury i Nauki, który został otwarty w 1955 roku oraz osadza je w kontekście ówczesnej radzieckiej myśli estetycznej. Następne omawia jego późniejsze dzieje, ze szczególnym uwzględnieniem przemian oraz koncepcji zagospodarowania placu Defilad po 1989 roku, pomysłów na przekształcenia, a nawet wyburzenie Pałacu, a także roli zwierząt (kotów i sokołów) w medialnym dyskursie na temat Pałacu. Osobne miejsce poświęca omówieniu „nietypowej” korespondencji, która napływała i wciąż napływa do biur Pałacu Kultury. Rozważania Murawskiego oparte są na oryginalnych badaniach empirycznych, które przeprowadził zatrudniwszy się m.in. jako pracownik administracji Pałacu. Metodologia, którą nazwał „pałacologią” miała odzwierciedlać skalę i charakter obiektu badań. Oryginalne podejście badacza oraz niejednokrotnie kontrowersyjne wnioski możliwe były dzięki spojrzeniu naukowca „z zewnątrz”, nieuwikłanego w lokalne dyskusje i nieobarczonego emocjami, które nieuchronnie towarzyszą zajmującym się Pałacem Kultury badaczom z Warszawy.

Informacje dodatkowe o Kompleks Pałacu. Życie społeczne stalinowskiego wieżowca w kapitalistycznej Warszawie:

Wydawnictwo: Muzeum Warszawy
Data wydania: 2015 (data przybliżona)
Kategoria: Historyczne
ISBN: 978-83-62189-48-9
Liczba stron: 384

więcej

Kup książkę Kompleks Pałacu. Życie społeczne stalinowskiego wieżowca w kapitalistycznej Warszawie

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Kompleks Pałacu. Życie społeczne stalinowskiego wieżowca w kapitalistycznej Warszawie - opinie o książce

Recenzje miesiąca
Smolarz
Przemysław Piotrowski
Smolarz
Babcie na ratunek
Małgosia Librowska
Babcie na ratunek
Wszyscy zakochani nocą
Mieko Kawakami
Wszyscy zakochani nocą
Baśka. Łobuzerka
Basia Flow Adamczyk
 Baśka. Łobuzerka
Zaniedbany ogród
Laurencja Wons
Zaniedbany ogród
Dziennik Rut
Miriam Synger
Dziennik Rut
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy