Kompleks Pałacu. Życie społeczne stalinowskiego wieżowca w kapitalistycznej Warszawie

Ocena: 0 (0 głosów)

Michał Murawski, młody brytyjski antropolog o polskich korzeniach, nie jest uwikłany w lokalne dyskusje ani obarczony emocjami, które zwykle towarzyszą badaczom-tubylcom zajmującym się Pałacem Kultury i Nauki. Z dystansu ukazuje więc nie tylko kulisy powstania tego kłopotliwego daru Związku Radzieckiego dla Warszawy, ale i całą złożoność jego funkcjonowania po przełomie 1989 roku do dziś. Interesuje się w równym stopniu wyobraźnią zbiorową – miejskimi legendami o podziemnych korytarzach, ekscentrycznymi pomysłami na Pałac z czasu transformacji, dyskusjami i konfliktami wokół zagospodarowania otaczającego go placu Defilad, trudnymi do rozstrzygnięcia kwestiami własności gruntów pod placem, a nawet pałacową fauną – kotami i sokołami. Wszystko to składa się na tytułowy „kompleks Pałacu” – mieszankę uwielbienia i nienawiści – oraz pokazuje skomplikowane relacje Pałacu z miastem.

Książka Kompleks Pałacu. Społeczne życie stalinowskiego wieżowca w kapitalistycznej Warszawie autorstwa mieszkającego w Wielkiej Brytanii antropologa, Michała Murawskiego, jest analizą funkcjonowania warszawskiego Pałacu Kultury i Nauki w tkance miasta – zarówno fizycznej, jak i społecznej. Obiektem zainteresowań autora jest obecność Pałacu poza jego murami, w różnych dziedzinach życia w Warszawie. Tytułowy „kompleks Pałacu” opiera się na dwuznaczności słowa „kompleks” w języku polskim. Odnosi się zarówno do emocji warszawiaków związanych z Pałacem i jego kłopotliwej obecności w samym środku miasta (psychologiczne znaczenie słowa „kompleks”), jak i do funkcji tej budowli w mieście, a raczej jej wielofunkcyjności i złożoności relacji, w które wchodzi zarówno na poziomie urbanistyczno-architektonicznym, jak i społecznym („kompleks” jako zbiór elementów stanowiących całość).

Murawski analizuje „kompleks Pałacu” na sześciu różnych poziomach interakcji między budowlą a Warszawą: polityczno-ekonomicznym, społecznym, przestrzenno-estetycznym, semiotyczno-dyskursywnym oraz „nietypowym”. Na podstawie tych rozważań dochodzi on do wniosku, że Pałac Kultury funkcjonuje de facto z wielkim powodzeniem nie tylko jako architektoniczna dominanta Warszawy, widziana z niemal każdego punktu w mieście, lecz także jako miejsce, w którym zawiązują się i utrwalają relacje międzyludzkie. Możliwe jest to dzięki temu, że Pałac Kultury pozostaje własnością publiczną (należy do m.st. Warszawy), co z kolei uwarunkowane jest skomplikowaną sytuacją własnościową gruntów, na których znajduje się plac Defilad. Autor dochodzi do kontrowersyjnego wniosku, iż zakorzeniona w myśli architektonicznej i urbanistycznej socrealizmu idea „rewolucyjnego przeobrażenia miasta” okazała się trwalsza niż sam system, który ją stworzył. Innymi słowy, Pałac Kultury wciąż, mimo przemian politycznych i ekonomicznych, z powodzeniem spełnia rolę przewidzianą dla niego przez jego twórców i pomysłodawców z lat 50. XX wieku.

Michał Murawski poddaje analizie kulisy powstania Pałacu Kultury i Nauki, który został otwarty w 1955 roku oraz osadza je w kontekście ówczesnej radzieckiej myśli estetycznej. Następne omawia jego późniejsze dzieje, ze szczególnym uwzględnieniem przemian oraz koncepcji zagospodarowania placu Defilad po 1989 roku, pomysłów na przekształcenia, a nawet wyburzenie Pałacu, a także roli zwierząt (kotów i sokołów) w medialnym dyskursie na temat Pałacu. Osobne miejsce poświęca omówieniu „nietypowej” korespondencji, która napływała i wciąż napływa do biur Pałacu Kultury. Rozważania Murawskiego oparte są na oryginalnych badaniach empirycznych, które przeprowadził zatrudniwszy się m.in. jako pracownik administracji Pałacu. Metodologia, którą nazwał „pałacologią” miała odzwierciedlać skalę i charakter obiektu badań. Oryginalne podejście badacza oraz niejednokrotnie kontrowersyjne wnioski możliwe były dzięki spojrzeniu naukowca „z zewnątrz”, nieuwikłanego w lokalne dyskusje i nieobarczonego emocjami, które nieuchronnie towarzyszą zajmującym się Pałacem Kultury badaczom z Warszawy.

Informacje dodatkowe o Kompleks Pałacu. Życie społeczne stalinowskiego wieżowca w kapitalistycznej Warszawie:

Wydawnictwo: Muzeum Warszawy
Data wydania: 2015 (data przybliżona)
Kategoria: Historyczne
ISBN: 978-83-62189-48-9
Liczba stron: 384

więcej

Kup książkę Kompleks Pałacu. Życie społeczne stalinowskiego wieżowca w kapitalistycznej Warszawie

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Kompleks Pałacu. Życie społeczne stalinowskiego wieżowca w kapitalistycznej Warszawie - opinie o książce

Recenzje miesiąca
Z pamiętnika jeża Emeryka
Marta Wiktoria Trojanowska ;
Z pamiętnika jeża Emeryka
Obca kobieta
Katarzyna Kielecka
Obca kobieta
Katar duszy
Joanna Bartoń
Katar duszy
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Oczy Mony
Thomas Schlesser
Oczy Mony
Rok szarańczy
Terry Hayes
Rok szarańczy
Klubowe dziewczyny 2
Ewa Hansen ;
Klubowe dziewczyny 2
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy