Komisarz Gordon. Pierwsza sprawa
Ulf Nilsson

"Pierwsza sprawa" to powieść detektywistyczna dla dzieci, która stanowi pierwszą część serii o komisarzu Gordonie.

Bardzo lubię kryminały i książki detektywistyczne. Ostatnio także te dla dzieci, w których nie ma przemocy, za to można uśmiechnąć się pod nosem na wspomnienie czasów dzieciństwa. Dlatego nie mogłam przejść obojętnie wobec książki Ulfa Nilssona, który stworzył nietuzinkowego komisarza Gordona.

Komisarz Gordon nie jest zwykłym policjantem, to ropucha, która bardzo przykłada się do swojej pracy w policji. Ma słabość do ciastek, które według układa w pudełkach według pór dnia. Ciastka poranne (waniliowe  babeczki z truskawkową marmoladą), popołudniowe (owsiane ciastka z kandyzowanymi ćwiartkami jabłka) oraz wieczorne i nocne (czekoladowe ciasta z dżemem agrestowym). Można powiedzieć, że te smakołyki trzymają go przy życiu i osładzają trudy pracy w policji. Świadczy o tym chociażby ten fragment: Komisarz Gordon nie lubił strasznych zdarzeń. Najbardziej lubił trzaskający w kominku ogień, kubek z herbatą, parę ciastek, najlepiej z dżemem agrestowym. 

Jego pierwsza sprawa dotyczy zaginionych orzechów, których kradzież zgłasza zdenerwowana wiewiórka Waleria. Jak pisze w raporcie komisarz Gordon: Orzechy skradzione wiewiórce. Nikt nie jest podejrzany. Albo: wszyscy są podejrzani. Komisarz Gordon do niedawna pracował sam, ale pod wpływem zbiegu okoliczności bierze do pomocy Paddy. Myszka zostaje policjantką, której nie brakuje entuzjazmu. Razem próbują odkryć, kto stoi za kradzieżą, choć mają inne zapatrywania na temat pracy w policji. Czy mimo to uda im się schwytać sprawcę?

"Pierwsza sprawa" to powieść detektywistyczna dla dzieci. Być może fabuła nie jest zbyt skomplikowana, ale ma w sobie urok. Dzięki tej książce można przypomnieć sobie, jak to było być dzieckiem, które dopiero poznaje świat. Jest to bardzo miła podróż w czasie. Co więcej, ma walor edukacyjny, pokazuje różnice między dobrem (pomoc drugiej osobie, szukanie winnych) a złem (kradzież, kłamstwo, broń). W dodatku nie sposób nie polubić komisarza Gordona oraz myszki Paddy, jego asystentki. 

Książkę czyta się szybko, gdyż jest napisana prostym i zabawnym językiem. Śledztwo jest ciekawe i niepozbawione nagłych zwrotów akcji, a zakończenie nieprzewidywalne. Nie sposób nie wspomnieć o ilustracjach Gitte Spee, które przedstawiają komisarza Gordona i innych bohaterów, a także zdarzenia z książki. Polecam tę książkę dzieciom, które lubią zabawy w detektywa, oraz ich rodzicom. Będzie to dla nich świetna zabawa.

Warto wspomnieć, że "Pierwsza sprawa" to pierwsza część cyklu o komisarzu Gordonie. Kolejne to: "Ostatnia sprawa?" oraz "Jeszcze jedna sprawa".

W pierwszym tomie komisarz Gordon szuka sprawcy/sprawców kradzieży orzechów. Młody czytelnik dowiaduje się, jak wyglądają posterunek i cela oraz prowadzenie śledztwa. Co ważne nie ma tu przemocy, a komisarz nie używa broni, ale trzyma ją za grubym szkłem. Gordon to życzliwy amator ciasteczek, uwielbiający stawiać swoją pieczątkę.

"Stempel był oczywiście bardzo piękny, okrągły, z napisem "Komisarz Gordon", a w środku miał królewską koronę. Wprawdzie komisarz nie wiedział, co korona miała wspólnego z policją, ale wzmacniała w nim jeszcze poczucie władzy i nikt nie miał co do niej wątpliwości."

Orzechy zginęły wiewiórce Walerii oraz z innych leśnych spiżarni. Ślady zaciera padający śnieg oraz przestępcy. Wartka akcja, niebezpieczne i jednocześnie zabawne przygody sprawiają, że zarówno dzieci, jak i dorośli dobrze się bawią przy czytaniu tego kryminału.
Książka napisana jest czcionką przyjemną dla oka i łatwą do czytania przez dzieci, rozdziały oznaczone są w formie pieczątki. Akcja wciąga, nie sposób czytać jej na raty. Urzekły mnie ilustracje, które wyglądają, jakby były narysowane kredkami. Na wewnętrznej stronie okładki znajduje się mapa policyjnego rejonu komisarza Gordona, która pomaga w śledzeniu akcji książki. Piękna, twarda oprawa, grube, szyte kartki, elegancja w stylu Wydawnictwa Literackiego. Jestem pewna, że pokochacie Komisarza Gordona i sięgniecie także po jego dalsze losy.