Kołysanki dla małych kryminalistów
O'Neil Heather

Baby (tak, to jest imię) ma dwanaście lat i bardzo trudne dzieciństwo. Miszka tylko ze swoim dwudziestosiedmioletnim ojcem Julesem, bo jej matka umarła, mając 16 lat. Jules zdecydowanie nie radzi sobie z opieką nad dzieckiem, jest nieodpowiedzialny, a ważniejsze dla niego są narkotyki. Właśnie w takich warunkach żyje dwunastolatka. Zawsze, gdy czytam takie książki, jestem zszokowana. Ciężko mi sobie wyobrazić, że dzieci mogą sobie zmarnować życie, zanim zdążą je dobrze poznać. Narkotyki, seks, prostytucja - właśnie o tym przeczytamy w tej książce, w dodatku z perspektywy dwunastolatki. Aż miałam miejscami ciarki, gdy to czytałam. Z tyłu widnieje napis: "My, dzieci z dworca Zoo" na ulicach Montrealu". Jeżeli miałabym porównywać te dwie książki i ocenić, która jest lepsza to wskazałabym na "My, dzieci...". Jednak sądzę, że "Kołysanki dla małych kryminalistów" również warto poznać, bo książka trzyma poziom i jest bardzo realistycznie napisana. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani. Z jednej strony miałam ochotę krzyczeć na Baby i przemówić jej do rozsądku, ale bardzo szybko zrozumiałam, że środowisko w jakim żyła tak ją uformowało. I wtedy strasznie jest współczułam, bo to nie była jej wina. Dziewczyna nie miała autorytetu, była zostawiona sama sobie. Pragnąc trochę ciepła, łatwo zboczyła z właściwej ścieżki. Oprócz Baby na kartach powieści spotykamy też inne dzieci z trudnych rodzin. To wszystko zmusza czytelnika do analizy ich zachowań i do głębszych przemyśleń. Mimo że z tyłu książki widnieje ostrzeżenie, że jest to książka tylko dla dorosłych, bo zawiera słowa i treści uznawane za niecenzuralne, to ja zdecydowanie polecam ją nastolatkom. Oczywiście nie tylko, bo i dorosłym też mogę ją zarekomendować. kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)