Kobieta z bursztynowym amuletem
Heidi Rehn

Książka nie zachwyca, ale można ją przeczytać. Historia dość wciągająca, aczkolwiek książka wydaje mi się przesadnie długa, możnaby ją śmiało zmieść w ilości około 350 stron, reszta to zbędne dodatki i rozwleczone opisy , które miejscami nużą czytalenika. Mocna 4, ale nic więcej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę Kobieta z bursztynowym amuletem to losy Magdaleny na tle wojny trzydziestoletniej. Urodziwa rudowłosa dziewczyna jest pomocnicą felczera mistrza Johanna i przeżywa różne przygody w obozie wojsk cesarskich, a później poza nim. Nie interesują ją przyziemne sprawy kobiet typu szybkie założenie rodziny czy usługiwanie mężowi. Jako inteligentna kobieta w I połowie XVII wieku jest żądna wiedzy, ma nietypowe zainteresowania jak na tamte czasy. Pragnie leczyć ludzi i nieść im pomoc. I tak czyni. Wśród żołnierzy i ich rodzin jest bardzo ceniona jako znakomita felczerka. W lazarecie ratuje rannych przyniesionych z pola bitwy, leczy ich w obozie, zbiera zioła i szykuje mikstury. W powieści znajduje się kilka przepisów na ziołowe mikstury oraz dość szczegółowe opisy zabiegów. Jednakże w tamtych czasach medycyna była jeszcze na dość niskim poziomie, więc ranni albo przeżyli amputację kończyny, albo nie. Ale oprócz codziennej pracy bohaterka szuka swego ukochanego Erica. Ich losy się łączą i rozchodzą, lecz zakazana miłość jest silniejsza (rodzice tych dwojga byli śmiertelnymi wrogami). Oprócz miłości tych dwoje łączy bursztynowy amulet w kształcie łezki, podarowany Magdalenie przez Erica wiele lat wcześniej, gdy ją uratował z magdeburskiej rzezi, oraz owoc ich miłości - córka Carlotta. Póki Magdalena nosi amulet schowany pod gorsetem, póty szczęście jej sprzyja. Gdy z powodu różnych okoliczności bądź osób traci go, szczęście się od niej odwraca. W niewyjaśniony sposób znika jej dopiero co odnaleziony ukochany, aczkolwiek bardzo ciężko ranny, a z drugiej sama trafia do niewoli Szwedów. Okrutna wojna i niezbyt życzliwe jej osoby dokładają jej cierpień, zwłaszcza kuzynka Elsbeth. Powieść czyta się w miarę szybko. Zakazana miłość i zawód felczera wciągają w wir czytania. Na szczęście wydarzenia historyczne są ograniczone do minimum i nie przytłaczają czytelnika. Jednakże niektóre plastyczne i realistyczne opisy można by było skrócić i nadać akcji trochę żywsze tempo. Dużym plusem są ciekawie wykreowani bohaterowie ci źli i ci dobrzy. Co do Erica można mieć wątpliwości, bo wiadomości o nim otrzymujemy z drugiej ręki. Akcja skupia się na Magdalenie i jej poczynaniach. Powieść dla miłośników historii medycyny i miłości zakazanej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)