Kobieta którą porwał wiatr
Claus Stephani

- Przemyśl to sobie - powiedział rabbi Mendel. - Ładna kobieta bez mężczyzny nie należy do nikogo, a to niekiedy znaczy, że do wszystkich należy. Taki już jej los. Jest jak liść na gościńcu. Byle podmuch może ją zwiać z obranej drogi, byle przechodzień zdeptać. Wyzywająco piękne rude włosy Bajli są jej przekleństwem - ściągają pożądliwe spojrzenia rumuńskich wieśniaków i budzą zawiść ich żon. Aby uniknąć prześladowań, młoda Żydówka musi opuścić swój dom w Arwinicy. Po długiej tułaczce dociera do górzystej krainy Marmarosz, gdzie od wieków żyją obok siebie Niemcy i Żydzi, Ukraińcy i Rumuni, Węgrzy, Słowacy i Cyganie. Tymczasem wybucha druga wojna światowa. Z zachodu Europy nadciąga nowa groźba - wicher przemian, który porwie nie tylko Bajlę...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nieco dziwną książka. Myślę, że oczekiwalam po niej czegoś innego. Dobrze oddana perspektywa II wojny światowej. Realia tego czasu nadal mną wstrząsają. Co do bohaterek, to o ile potrafiłam jeszcze zrozumieć Bajle i jej potrzebę odnalezienia miłości, o tyle niefrasobliwość i do końca dziecinne zachowanie jej córki strasznie mnie irytowały- niestety myślę że nie umialabym jej polubić jako człowieka. Nie sądzę żebym miała kiedyś komuś bardzo te książkę polecać.....

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bajla po śmierci męża wdaje się w romans z młodym Niemcem. Z tego rodzi się córka, lecz mężczyzna wykpiwa się z małżeństwa i rozpowiada wszystkim, jak to dziewczynę łatwo zaciągnąć na siano. Szykanowana, okrzyknięta wioskową czarownicą Bajla musi uciekać. Niestety zachodu nadciąga widmo wojny, a w tych czasach nie łatwo być samotną kobietą. Akcja dzieje się dwutorowo. Raz śledzimy przygody Bajli, a raz, już po wojnie, jej córki, która odwiedza miejsca, gdzie kiedyś mieszkała matka. Początkowo myślałam, że historia będzie dotyczyć głównie rudowłosej Żydówki, lecz potem na pierwszy plan wysuwa się Maria. Książka mnie jakoś tak bardzo nie zachwyciła, ale czyta się ją dosyć szybko i przyjemnie. Po przeczytaniu opisu spodziewałam się czegoś innego niż faktycznie zastałam. Denerwuje mnie postać Marii, która, gdy nieco podrosła, zachowuje się jeszcze bardziej beztrosko, niż, gdy była dzieckiem. Ale muszę przyznać, że do tej pory nie zdawałam sobie sprawy jak wyglądała wojna w Rumunii i innych karpackich krajach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)