Kleo i ja. Jak Szalona kotka ocaliła rodzinę
Helen Brown

Helen ma szczęśliwą rodzinę dwóch fantastycznych synków i kochającego męża, pewnego dnia odwiedza swoją przyjaciółkę, która akurat miała małe kocięta, starszy synek zapragnął mieć małego kotka, Helen zgodziła się, aby Sam dostał go w prezencie urodzinowym, choć sama nie przepadała za kotami, to jednak uległa dziecku. Niestety wskutek tragicznego wypadku, Sam nigdy nie doczekał małego kotka, ponieważ został potrącony przez samochód, na oczach swojego młodszego brata. W ten trudny i bolesny czas dla wszystkich, kotka pojawia się w ich życiu, niosąc wiele nadziei na przyszłość, scala i odbudowuje mieszkańców, dając im wiele wspólnych przygód.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wyglądająca wiecznie młodo, mądra i przebiegła Kleo, która pojawiła się w pewnej rodzinie, aby pomóc jej pogodzić się ze stratą i uwierzyć, żę choć nie będzie już tak samo jak dotąd, to jednak może być pięknie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę chciałam przeczytać już od jakiegoś czasu. Zauroczył mnie kot z okładki, który swoim spojrzeniem jakby mnie zachęcał do sięgnięcia po książkę i więcej już nie trzeba było mnie przekonywać. To prawdziwa historia Helen i jej rodziny. Opowiada o tym jak kotka potrafiła wpłynąć na ich życie. Starszy syn Helen, Sam ogromnie kochał zwierzęta i przede wszystkim to on najbardziej pragnął, aby Kleo dołączyła do rodziny. Ponieważ kociąt nie można zaraz po narodzinach rozdzielać z matką chłopiec miał ją otrzymać za dwa miesiące jako prezent na urodziny. Niestety nie zdążył się nacieszyć obecnością kotki, ponieważ miesiąc po swoich urodzinach zginął pod kołami samochodu. Dla całej rodziny to ogromny dramat. Po śmierci Sama pojawia się Kleo. Chociaż dla Helen ta sytuacja jest początkowo niezręczna dochodzi do wniosku, że nie byłaby w stanie oddać kotki. Kleo staje się dla nich przyjaciółką i pocieszeniem. Dzięki kotce Helen nie popełnia samobójstwa, jej młodszy syn Rob staje się bardziej pewny siebie, nowa lokatorka nie pozwala rodzinie się smucić nawet na chwilę. To niezwykle wzruszająca opowieść, która przywołuje uśmiech. Podobało mi się jak autorka potrafiła w swobodny sposób wyrażać swoje myśli, mogłam się dowiedzieć o kotach abisyńskich bo właśnie Kleo była kotką tej rasy. Książka porusza także temat straty dziecka. Autorka przelała wszystkie uczucia, jakie jej towarzyszyły po tej dramatycznej chwili. W czasie czytania śmiałam się i wzruszałam wielokrotnie. Kleo mnie urzekła. Pokochała swoich właścicieli jak własną rodzinę i zawsze chciała na swój sposób sprawić,aby czuli się szczęśliwi. Nie zgadzam się z teoriami, że koty są fałszywe. Jak widać ta opowieść jest dowodem na to jakie to oddane i kochające zwierzęta. Książka jest napisana prostym językiem, zawiera wiele życiowych przemyśleń. Nie uważam czasu poświęconego tej książce za stracony. Lektura godna polecenia dla wszystkich miłośników kotów i nie tylko. Myślę, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Zachęcam do sięgnięcia po książkę,żeby dowiedzieć się jak dalej potoczyły się losy tej uroczej kotki. Z pewnością ciekawe okażą się historie związane z kotami o których opowiada Helen :).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Piękna historia o rodzinie, która traci w tragicznym wypadku syna. W ich życiu pojawia się mały kociak, który .... . Doczytajcie sami. Na prawdę warto sięgnąć po tę książkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciężko mi cokolwiek pisać o takiej a nie innej książce. Z jednej strony podobało mi się, jak autorka opisywała swoje życie, oraz radzenie sobie z bólem po stracie dziecka, z drugiej zaś trochę raziło mnie podejście, że całe szczęście w jej życiu było zasługą... kota. Może jestem przewrażliwiona, ale jakoś nie sądzę, żeby domowy zwierzak, choćby nie wiem jak przywiązany do ciebie mógł pomóc ci zwalczyć wszystkie troski i kłopoty.

Mam mieszane odczucia, ale to nie znaczy, że mi się nie podobała. Jest po prostu szczera. Szanuję to.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)