Kapuściński non fiction
Artur Domosławski

Tak się zawsze powinno pisać biografie. Ten, kto twierdzi, że ta książka powstała "przeciwko" Kapuścińskiemu, niech ją jeszcze raz i dokładnie przeczyta. Należę do tych "zakochanych" w książkach Kapuścińskiego, ale bardziej cenię sobie taką rzeczowa i szczerą książkę, niż laurki, których pełno powstało po jego śmierci. Domosławski podszedł do swojego bohatera z sympatią, ale fachowo. Trzeba tę książkę przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam prozę Kapuścińskiego. O poezji się nie wypowiadam, bo za nią nie przepadam i jej nie rozumiem - dlatego nie jestem w stanie ocenić, czy Kapuściński "wielkim poetą był" ;) Do niektórych pozycji, autorstwa Kapuścińskiego, wracałam wielokrotnie i wiem, że jeszcze postaram się do nich wrócić. Dlatego ucieszyłam się, gdy usłyszałam o książce - biografii tego wspaniałego reportera autorstwa Artura Domosławskiego. Potem było głośno o sporze Domosławski kontra wdowa po Ryszardzie Kapuścińskim, który to spór znalazł finał w sądzie... Wreszcie sięgnęłam po tę pozycję, żeby się przekonać, czym tak bardzo autor podpadł wdowie po Wielkim Człowieku? Ta książka to opasłe tomisko. Autor bardzo poważnie podszedł do tematu i wykonał wspaniałą robotę. Odbył mnóstwo rozmów z przyjaciółmi i znajomymi Ryszarda Kapuścińskiego, dotarł do ludzi, którzy spotkali go na swojej drodze. Przejrzał chyba wszelkie możliwe dokumenty, dotyczące Kapuścińskiego. Szczegółowo opisał wszystkie etapy życia tego dziennikarza, od czasów zauroczenia socjalizmem poprzez okres zwątpienia i zupełnej zmiany poglądów /wraz z odwróceniem się od dawnych protektorów/ Sprawy osobiste Ryszarda Kapuścińskiego są - wg mnie - opisane bardzo oszczędnie i taktownie. Mimo to tak bardzo poruszyły Alicję Kapuścińską, że wybrała drogę sądową, aby zablokować ich rozpowszechnianie. I się jej udało!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Naprawdę świetna książka, opisująca życie, twórczość i przeżycia związane z podróżowaniem w celu napisania reportażu, eseju czy zrobienia zdjęcia. Autor przez 9 la przeprowadził intensywne "rozmowy" z mistrzem przy ulicy Prokuratorskiej Warszawie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy to właściwe żeby pisać książkę o kimś w takiej formie- po czyjejś smierci? może trzeba było to zrobić za życia Kapuścińskiego - i z nim osobiście skonfrontowac fakty i ewentualnie obalić mity? zastanawiam się...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)