Kajtek i Koko w kosmosie. Zabłąkana rakieta
Janusz Christa

KOSMOS NABIERA KOLORÓW

"Kajtek i Koko w kosmosie" to dzieło powszechnie uważane za najdłuższy polski komiks. Historia ta pierwotnie drukowana przez 4 lata na łamach „Wieczoru Wybrzeża” zamknęła się na niemal 1300 paskach komiksowych, które przez lata doczekały się wielu rożnych, mniej lub bardziej pełnych, edycji zbiorczych. W latach 1991 - 1992 zaczęto publikować kolorową edycję tego komiksu. Planowano wydać dwanaście albumów, skończyło się na trzech. Tak przynajmniej było do tej pory, bo Egmont podjął się właśnie wydania całości w kolorze, tym razem w siedmiu częściach. Pierwszy tom, muszę przyznać, robi duże wrażenie. Ale czy ktokolwiek spodziewał się czegoś innego? "Kajtek i Koko", jak wszystkie dzieła Janusza Christy, to już absolutna klasyka, ale klasyka, która zachwyca. I bez znaczenia jest czy czytelnik jest dzieckiem, nastolatkiem, dorosłym czy starcem - każdy znajdzie tu coś dla siebie i będzie bawił się absolutnie rewelacyjnie.

O czym rzecz traktuje, jeśli jeszcze jakimś cudem nie wiecie, z łatwością da się wyczytać z samego tytułu. Wszystko sprowadza się do tego, że nieco szalony profesor Kosmosik wysyła naszych bohaterów w podróż przez wszechświat. Celem jest gwiazdozbiór Oriona, ale już po drodze czeka na nich wiele przygód. Rakieta, pełna najnowocześniejszego sprzętu, potrafi zaskoczyć "gadającym odkurzaczem" czy niezwykłymi pomieszczeniami, do tego na ich drodze czeka wiele niezwykłych światów, pełnych dziwów, jakie im się nie śniły i mieszkańców, których trzeba zrozumieć i z którymi trzeba się również jakoś dogadać. I choć czasem bywa śmiesznie, a czasem niebezpiecznie, dzielny Kajtek i tchórzliwy, ale posiadający dobre serce Koko zawsze sobie poradzą!

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/05/kajtek-i-koko-w-kosmosie-1-zabakana.html

Pierwowzory Kajka i Kokosza - wojów z Mirmiłowa, czyli Kajtek i Koko żyją współcześnie. Mają jednak tak samo zwariowane przygody, jak ich bardziej popularne, wciąż opisywane przez innych autorów wcielenia.

Z dzieciństwa Kajtka i Koka nie pamiętam, pojawili się w Głosie Wybrzeża tuż przed moimi urodzinami, dlatego też spotkanie z nimi to dla mnie całkiem nowa sytuacja. Czytało się to lekko, choć może nie tak zabawnie jak Kajka i Kokosza. Niemniej miło spędziłem czas i czekam na drugi tom, który właśnie zamówiłem.

Chyba najbardziej rozbawił mnie nie żart sytuacyjny, a tekst Koka "na plasterki"...

Co najbardziej mnie urzekło? Że w wieku 45 lat poczułem to samo przyjemne uczucie poznawania nowych przygód moich ulubionych bohaterów, jakie miałem mając 7 i więcej lat, gdy zakochałem się w komiksach. Te współczesne to już nie to samo.

Dzięki mojemu synowi powracam do klasyki komiksów. Zabawna historia, niesamowita przygoda, przy której moje pociechy milkną i z zaciekawieniem czekają na ciąg dalszy. Nie brakuje scen, przy których wstrzymujemy oddech, jak również tych, gdzie się śmiejemy na głos. Na uwagę zasługuje pewien mały bohater, który wpada w tarapaty, ponieważ nie słuchał dorosłych. Każdy rodzić lubi taki morał w literaturze dziecięcej.