Jednak
Dominika Caddic

„Każdy z nas podejmuje w życiu decyzje, lecz to nie one są najtrudniejsze, ale ich konsekwencje, z którymi później musimy żyć”

Agnieszka po latach nieobecności przylatuje na weekend do Polski na zjazd absolwentów. Spotyka się ze swoimi znajomymi oraz dawnymi miłościami. Nie zdradzę Wam więcej oraz jaki był cel miała podróż bohaterki, gdyż zepsułabym Wam całą radość z przeczytania tej historii.

Nie wiem jak Wy ale ja uwielbiam sięgać po debiuty gdyż można trafić na książki zdecydowanie warte uwagi takie jak „Jednak” @domi.caddick_autorka. Niech Was nie zwiedzie mała ilość stron, gdyż cała historia pełna jest emocji, zaskakuje, wzrusza i momentami szokuje. Autorka w niezwykle ciekawy sposób przedstawia ludzkie tragedie, wybory i dramaty. Mimo, iż na początku niejednokrotnie zastanawiałam się co też bohaterka wyprawia to zakończenie zdecydowanie wszystko wyjaśniło. Całość również zmusza do refleksji. W dobitny sposób pokazuje, żeby nie pozostawiać niedokończonych spraw na później oraz by żyć ,a z życia czerpać jak najwięcej, bo niekiedy może już nie być żadnego później. Książka jest wprost idealna na wieczór, gdyż czyta się ją błyskawicznie. Na koniec warto zaopatrzyć się w chusteczki, gdyż nie ma co ukrywać ciężko nie uronić łzy, co zdarza mi się niezwykle rzadko. Jedyny minus to to że jest za krótka. Polecam ją z całego serca.

Debiut Dominiki Caddic nie jest doskonały, wręcz przeciwnie, wymaga jeszcze wiele pracy, ale już teraz widzę potencjał w autorce. Już raz wspominałam, że mniej nie znaczy gorzej. Historia została opisana zaledwie na 124 stronach, ale z całą pewnością nie została pozbawiona emocji oraz przekazu.

Aga pod pretekstem zjazdu absolwentów przylatuje do Polski na dwa dni. Tak naprawdę ma tutaj kilka spraw do załatwienia z którymi chce zrobić porządek. Spotyka się z dawnym chłopakiem, z przyjaciółmi i znajomymi. Mierzy się z przeszłością, teraźniejszością, po prostu ze swoim życiem. Ma na to tylko dwa dni, a potem musi wrócić do domu.

"- Kapsel, uważam, że to, co myślą ludzie, nigdy nie powinno mieć dla nikogo znaczenia. Nikt tak naprawdę nie wie, jaką podjąłby decyzję, gdyby znalazł się w podobnej sytuacji. Pluć jadem jest bardzo łatwo, co innego musieć w tym jadzie codziennie pływać… Każdy z nas podejmuje w życiu decyzje, lecz to nie one są najtrudniejsze, ale ich konsekwencje, z którymi później musimy żyć."

Prawdę powiedziawszy nie wiemy praktycznie nic o naszej bohaterce. Poznajemy jej życie w zaledwie dwa dni. Z początku nie rozumiałam dlaczego zachowuje się tak, jak się zachowuje i dlaczego robi to, co robi. Zrozumiałam dopiero na końcu, kiedy to autora postanowiła wbić mnie w fotel.

Można by powiedzieć, co może do nas wnieść jakaś tam nowelka, która liczy tylko ponad 100 stron, prawda? Jednak Dominika, pokazuje nam ludzkie życie, dramaty, problemy z jakimi borykają się ludzie, traumy z jakimi żyją, ale przede wszystkim stara się nam uświadomić, że życie mamy tylko jedno, a ono potrafi być bardzo kruche, dlatego powinniśmy czerpać z niego pełnymi garściami, gdyż jutra może nie być. Do tego przekazu mogłabym się posłużyć tekstem z mojego tatuażu na ręce „Żyj dziś, bo wczoraj nie wróci, a jutro może nie nadejść”, bo czyż właśnie tak nie jest? Powinniśmy cieszyć się tym co mamy, korzystać z danej chwili, nie zostawiać nic na później… Życie to niezwykle piękny dar za który powinniśmy być wdzięczni.

"[…] Nie trać czasu na złość, wybaczaj. Otaczaj się ludźmi, którzy będą potrafili doceniać Cię pomimo wad i kochać za wszystko i pomimo wszystkiego."

Dominika Caddic napisała książkę, która posiada swoje wady, ale pokazała nam, że czasem nie potrzeba zbędnych słów, by przekazać coś ważnego. W swojej nowelce posługuje się prostym językiem, bohaterami z wadami i zaletami, a także prostotą przekazu – byśmy niczego nie odkładali na potem, byśmy żyli na sto procent i byśmy cieszyli się tym co mamy. Zakończenie tej niepozornej książki zaskoczyło mnie i sprawiło, że łezka sama wymknęła się z oka.

"Kochaj całym sercem, daj się ranić. Cierp czasem i owym cierpieniem uszlachetniaj swoje wnętrze, tylko po to, by móc na nowo bardziej i mocniej kochać."

"Jednak" to krótka historia pokazująca nam jak bardzo życie ludzkie potrafi być nieprzewidywalne i jak bardzo bywa kruche. Historia krótka, prosta, ale z niezwykle ważnym przekazem. Polecam.

Są dzieła, o których zaraz zapominamy i są też takie, które mocno zapadają w pamięć, wstrząsają nami w takim stopniu, że ciężko się pozbierać. Ta zaledwie niepozorna nowelka, zawierająca 124 stronice, mieści bogatą treść, która po prostu wbiła mnie w kanapę i rozbiła moje serce na milion kawałeczków. Cudowna historia jaką poznałam wciąga od pierwszych zdań, przez które się płynie do ostatnich stronic w szybkim tempie. 
Świetny, przystępny styl autorki, jej dobór bogatego słownictwa, pomysłowość i poprowadzenie fabuły jest genialne. Każdy wątek chociaż niezbyt długi, zawiera wszystko co potrzebne, jest dopracowany w każdym szczególe i wyczuwa się serce jakie włożyła pisarka.
Główna bohaterka ujęła mnie swoim mocnym charakterem, dążeniem do załatwienia swoich spraw i oddaniem rodzinie oraz przyjaciołom. Drugoplanowe postacie również zasługują na uwagę, zwłaszcza Kapsel i Adam. 
Zaczytując się w tej lekturze często wstrzymywałam oddech, przeżywałam wszystko co spotkało Agę i zastanawiałam się nad jej postępowaniem. Jednak to co przeżyłam dochodząc do zakończenia jest ciężkie do opisania. Takiego zwrotu akcji w życiu bym nie przewidziała, nie mogę jeszcze o tym zapomnieć i beczę jak dziecko, bo ciężko mi się z tym pogodzić. Moja głowa krzyczy:"To nie tak! To jest niemożliwe!" Dominiko jak mogłaś mi to zrobić, jak ja wrócę teraz do równowagi, jak kilka godzin po odłożeniu książki, nadal jestem ogromnie roztrzęsiona i w totalnej rozsypce.
Nie chcę zdradzać fabuły, oprócz tego, że akcja głównie rozgrywa się w Polsce.  Proszę zaufajcie mi, gdyż ta książka jest rewelacyjna. Historia Agnieszki przypadnie wam do gustu, naprawdę świetnie spędzicie z nią czas. Doznacie wielu emocji, tematy tu poruszone są dosyć trudne, ale realne i często występują w naszym życiu. Z całego serca polecam tę nowelkę. Przeczytajcie koniecznie, na pewno nie pożałujecie.

Po przeczytaniu pierwszej części miałam pewne wątpliwości, dlatego cieszę się, że swoją ocenę wydaję dopiero po obu częściach tej historii. W innym przypadku czułabym ogromny niedosyt.

Autorka stworzyła krótką nowelę o życiu, o otaczającym nas świecie, o bolesnych przeżyciach. Ich główną bohaterką jest Aga, którą polubiłam od pierwszych stron. Książki są pełne tematów do refleksji. Pokazują nam, że życie nie jest czarno - białe, a to jak je odbieramy, tkwi tylko w naszych głowach. Wszystko można zmienić, gdy tylko przestaniemy żyć przeszłością i lękiem, gdy zrozumiemy, że nasze szczęście jest zależne tylko od nas. Dominika Caddick ma lekkie pióro, pisze zwięźle, ale nawet w tak krótkiej formie jest w stanie przekazać wiele emocji. Chciałabym napisać, że odpoczęłam przy nich, jednak nie do końca. Choć druga część odpowiada na wiele pytań, to zdecydowanie przewyższa w niej smutek, że życie jest tak ulotne, tak trudne, tak niedocenione. Jestem z tych lektur bardzo zadowolona. Wam także je polecam.

Część zysku z zakupu książek przeznaczona jest na fundację Help Furaha, która pomaga w Kenii dzieciom dotkniętym autyzmem, zespołem Downa i z porażeniem dziecięcym.

Ileż emocji potrafi dostarczyć ta niepozorna z wyglądu książka.
Moim zdaniem ,gdyby autorka bardziej rozwinęła akcję ,dodała więcej opisów, tak książka przypuszczalnie też byłaby dobra ,ale to co nam tu zapodała to petarda .
Świetne podejście do tematu ,bardzo emocjonalne.
Łzy popłynęły po policzkach....

Czekam na kolejne książki....