Jedna chwila
Rayner Sarah

Pierwsze rozdziały przemknęły w mgnieniu oka, pomyślałam: "Czyżby Musso w damskim wydaniu?" A jednak nie. Mimo iż książka dobra merytorycznie, zawiodła mnie literacko. Okazuje się iż pisana językiem Debbie Macomber, tj. jak charakterystyka. Wszystko przedstawione jest pod kątem zobrazowania danej postaci, na zasadzie: "Kiedy Katie jechała metrem zobaczyła obok banneru Coca-Coli ogromny plakat z włochatym pająkiem, a na nim napis: Wkrótce w kinach, Niesamowity Spiderman. A nie znosiła pająków od dziecka, bo kiedyś jej brat Jimmy wsadził jej jednego pod prześcieradło..." itp. co dałoby się streścić jako: "Katie boi się pająków (dowód: wystraszyła ją fotografia)". Opisy bohaterów na podstawie zbioru cech popartych wydarzeniami przeplatają się z charakterystyką Brighton: Anna bądź Lou albo Karen wyglądają przez okno nie w celu popchnięcia akcji do przodu, ale by czytelnik dowiedział się że mimo wysiłków śmieciarzy zawartość kontenerów nadal wątpliwie zdobiła ulice, wysypując się z rozwleczonych worków. Et caetera. Mimo wstępnego szybkiego tempa, następuje całkowity zastój dynamiki. I wszystko sprowadza się do "Kto, po co, argument". A kiedy sięgam po powieść, oczekuję prozy a nie prasy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawy zabieg artystyczny bo opisane wydarzenia miały miejsce na przestrzeni jednego tygodnia. Trzy kobiety podróżują w jednym pociągu z Brighton do Londynu gdy połączy je pewna tragedia. Otóż Karen chce sfinalizować z mężem kupno domu, gdy ten doznaje ataku serca i umiera. To wydarzenie obserwuje dobiegająca trzydziestki Lou, a potem zwierza się z tej traumy kolejnej kobiecie, jak się okazuje przyjaciółce Karen, Annie. W tak smutnych okolicznościach między trzema kobietami nawiązuje się nić porozumienia. każda na swój sposób stara się podnieść Karen na duchu, zwłaszcza że mąż osierocił dwójkę maluchów, które nie rozumieją że tatuś nie wróci. Ta lektura to gorzka lekcja o ulotności życia, o nagłej niespodziewanej stracie, ale i o etapach przechodzenia żałoby. Poza tym silą tej lektury jest ukazanie głębi kobiecych przyjaźni i mocy, która tkwi w kobietach. Pod wpływem tragedii i Lou, i Karen, i Anna stawią czoła własnym demonom i przewartościują swoje życie. Jedynie może razić schematyczność problemów, z którymi borykają się Anna i Lou ( agresywny partner i coming out lesbijki)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)