Jak wygląda opos?
Bohlmann Sabine

Sięgając po książki dla dzieci spodziewam się ciekawej historii oraz pozytywnego morału. Tym razem więc zachęcona opisem mówiącym o przyjaźni, mądrości i humorze, sięgnęłam z córką po bajkę "Jak wygląda opos?". 
Główna bohaterka, myszka, dostała tajemniczy list od oposa, który chce ją odwiedzić. Jednak nie wie kim on jest i jak wygląda, więc postanawia zapytać o to swoich leśnych przyjaciół. Jednak każdy z nich mówi zupełnie coś innego i biedna myszka już sama nie wie, co ma o tym myśleć. To niezwykła opowieść, która w dość nieoczekiwany sposób ukazuje przyjaźń, ale także fantazję.

Przedstawiona historia w niespodziewany sposób ukazuje przyjaźń, ale także jest dobrym źródłem do poprowadzenia dyskusji o mówieniu prawdy i niewymyślaniu, kiedy nie mamy w jakimś temacie pewności, co dość często zdarza się najmłodszym. Przyjaciele myszki opowiadają jej niestworzone historie o wyglądzie i zachowaniu oposa, przestawiają go jako ogromne zwierzę jedzące kamienie, robaczka czy też wodnego stwora żywiącego się końską kupą, jednak wszyscy zgodnie przyznają, że tak naprawdę pewności co do swoich słów nie mają. Mała myszka czuje się więc zakłopotana i sama nie wie co ma o tym wszystkim myśleć. I właśnie ten moment jest idealny do poprowadzenia z dzieckiem rozmowy, aby mówić tylko wtedy, gdy tak naprawdę ma pewność swoich słów, ponieważ można wprowadzić kogoś w błąd. Po części jest to także temat do dyskusji na temat kłamstwa, bo jednak jakby nie patrzeć, przyjaciele okłamują myszkę, udając, że wiedzą kim jest opos. Na całe szczęście finalnie przyznają się, że nie są pewni swoich słów. Książka pozwala również pokazać dzieciom, aby nie wierzyły ślepo w cudze słowa i jeśli wydaje się im coś niezbyt prawdziwe, to aby przeanalizowały sytuację i podważyły jej prawdziwość. 

Oddać bajce jednak trzeba umiejętne pokazanie prawdziwej wartości, jaką jest przyjaźń. Choć przyjaciele najpierw wprowadzają myszkę w błąd, to jednak każdy z nich wyrusza z nią w dalszą drogę, aby pomóc jej odkryć prawdę i samemu przekonać się czy mają racje. Jednak nie do końca przekonuje mnie morał płynący z zakończenia, mówiący o tym, że gdy jesteśmy razem i jest wesoło, przyjaźń jest na wyciągnięcie ręki. Nie do końca z tym się zgadzam, ponieważ uważam, że przyjaźń to jednak coś więcej. Ale jeśli chodzi o zakończenie, to niewątpliwie jest ty zabawny finał i w kulminacyjnym momencie rozbawia niesamowicie, gdy myszka i opos spotykają się.

Poznana bajka jest ciekawa i nieco inna, na swój sposób urocza, ale także specyficzna. Nie jest to lektura, z której wprost wypływa morał i rodzic sporo musi wyjaśnić dziecku. Moja czteroletnia córka, zanim wytłumaczyłam jej o co chodzi w tej historii, z początku stwierdziła, że ta książka jest dziwna i niezrozumiała, a w końcu skierowana jest do odbiorcy 3-6letniego. Sądzę więc osobiście, że nie jest to prosta bajka. Dla mnie jako osoby dorosłej nie jest zrozumiałe, dlaczego tak właściwie myszka dostaje list od nieznajomego oposa, który chce spotkać się z nią? I jak tu wytłumaczyć dziecku, że nieznajomy chce się spotkać? W zasadzie w obecnych czasach, gdy dzieci są uczone, że nie rozmawiamy z nieznajomymi, a tym bardziej nie spotykamy się z nimi (osobiście uczę o tym od najmłodszych lat) jest to dość niezrozumiały początek bajki. I w porządku, to niby tylko bajka, ale jednak ma uczyć prawidłowych zachowań.

Finalnie więc stwierdzam, że "Jak wygląda opos?" to ciekawa bajka, choć nie jest idealna.
Książka jest uroczo zilustrowana i w tym aspekcie nie mogę powiedzieć nic złego. Nawet jeśli pojawiają się wykreowane z fantazji i opowieści zwierzęta, są przyjazne, uśmiechnięte i nie straszą dzieci. Podoba się mi kolorystyka i jej tonacja. Przyciemnione barwy świetnie sprawdzają się jako wyciszająca lektura przed snem.
Nie jest to bajka, przy której powiem "Bierz ją w ciemno, ty i twoje dziecko będziecie zachwyceni!", tylko skłonię się do stwierdzenia, że chęć jej poznania i to czy przypadnie do gustu dziecku i rodzicowi, zależy od upodobań, poglądów i wychowania. 

Boisz się tego, co nieznane? Czy jednak lubisz stawiać czoła nowościom i podchodzisz do nich z ekscytacją? ?

,,Jak wygląda opos?" Sabine Bohlmann to cudowna powiedział łącząca prostotę i humor fabuły z głębszym przeszukaniem. Natomiast Emilia Dziubak dopełnia ją przepięknymi ilustracjami, które zachwycą zarówno dzieci, jak i dorosłych.

Historia zaczyna się od listu, który myszka otrzymuje od oposa zapowiadającego swoją wizytę. Problem polega jednak na tym, że żadne ze zwierząt nie wie, jak opos wygląda. Każdy wyobraża go sobie na swój sposób: jeż widzi w nim ogromnego stwora z kartoflowatym nosem, kaczka przypisuje mu zamieszkanie na dnie stawu i dziwne nawyki żywieniowe, a bóbr twierdzi, że oposy potrafią latać!

W miarę jak opowieść się rozwija, mieszkańców lasu coraz bardziej ponosi fantazja, a ich wyobrażenia stają się coraz bardziej absurdalne i zabawne. W końcu opos faktycznie się pojawia, a jego prawdziwy wygląd zaskakuje wszystkich - pozytywnie! Zresztą on sam też jest zaskoczony tym, jak wygląda myszka.

Pod płaszczykiem humorystycznej historii kryje się ważne przesłanie. ,,Jak wygląda opos?" uczy, że strach przed nieznanym często rodzi się z naszej wyobraźni i uprzedzeń. Książka pokazuje, jak ważna jest otwartość, akceptacja różnic i gotowość do nawiązywania nowych relacji. Przypomina, że nie można opierać się wyłącznie na przypuszczeniach i należy być otwartym na to nowe doświadczenia. 

Dopełnieniem pięknej treści są ilustracje Emilii Dziubak - jak zawsze zachwycające. Są pełne detali, ciepłych barw i wyrazistych postaci. Każda strona jest małym dziełem sztuki, a obrazy doskonale oddają humor i emocje zawarte w tekście, sprawiając, że książka staje się jeszcze bardziej angażująca.

,,Jak wygląda opos?" to książka, która świetnie sprawdzi się jako wspólna lektura dla całej rodziny. Jest ciepła, zabawna i mądra. Tekst Sabine Bohlmann, połączony z wyjątkowymi ilustracjami Emilii Dziubak, tworzy książkę, która bawi i uczy jednocześnie. Zarówno ja, jak i mój synek chętnie do niej wracamy. Serdecznie polecam!

Czy w przyjaźni ważne jest, jak kto wygląda?Dziś mam dla Was ciekawą pozycję od @naszaksiegarnia, która z jednej strony ukazuje nam oposa, z drugiej strony ma głębsze dno dotyczące tego, co nieznane, przy okazji zahaczając o nawiązywanie przyjaźni. 

Mało tego, pociągnęłabym również treść w kierunku przesłania dotyczącego oceniania danej osoby. Czy warto wyrażać opinie na temat kogoś, kogo się nie zna? Bardzo często nam się to zdarza. Odgadywanie niektórzy mają we krwi. Nie mówię tu wyłącznie o negatywnym obgadywaniu. Pozytywne też jest. ?

W każdym razie ta książka ma wiele przesłań. Tylko trzeba zagłębić się w treść. Idealna na poruszenie różnych kwestii z dzieckiem. Poza tym uwielbiamy książeczki w twardych oprawach z tak pięknymi ilustracjami, w których bohaterami są zwierzęta. 

A Wy wiecie, jak wygląda Opos? ?

Polecamy z Wojtusiem.

,,Jak wygląda opos?" to mądra, a zarazem zabawna opowieść o tym co nie znamy.

Myszka dostaje list od oposa, który chce ją odwiedzić. Problem jest w tym, że nasza bohaterka nie wie jak wygląda Opos. Spotyka jeża, który uważa, że opos to ogromne zwierzę, które uwielbia jeść kamienie. Dzik z kolei uważa, że jest to małe zwierzątko z pomponikami na ciele. Natomiast bóbr mówi o ptaku. Kaczka ma najbardziej bujną wyobraźnię. Według niej opos mieszka na dnie stawu i jada końską kupę. Tylko czy ktoś z nich ma racje? I czy to ważne jak ktoś wygląda i co jada? Każdy może stać się naszym przyjacielem.

Książka przeznaczona jest dla młodszych czytelników. Napisana jest prostym językiem, dzięki czemu dzieci są bardzo zaangażowane w czytaną historię i same są ciekawe jak wygląda ów opos. Dopełnieniem czytanego tekstu są duże, kolorowe ilustracje, które przykuwają uwagę i pobudzają wyobraźnię.