Iluzja
Maxime Chattam

Parę miesięcy mieszkania w pensjonacie poza sezonem, kiedy jest zamknięty dla turystów, w celu renowacji? Z dala od cywilizacji, w środku lasu? Spróbowalibyście? Dla mnie brzmi kusząco...

Jeśli chodzi o fabułę na thriller to niby jest to oklepany temat, ale w końcu mówimy o książce Maxima Chattama, a dla mnie jest on królem thrillera i nawet najbardziej oklepanym tematem może zaskoczyć czytelnika. Tak było i teraz.

Hugo ze złamanym sercem po rozpadzie długoletniego związku szuka sobie miejsca na ziemi. Kiedy widzi ofertę pracy na stanowisku złotej rączki w zimowym ośrodku narciarskim pod Alpami, zamkniętym na lato wydaje mu się to idealną okazją na "pozbieranie się do kupy". Na miejscu spotyka załogę ośrodka, składającą się z nowicjuszy i starych pracowników. Wszyscy są trochę zaniepokojeni gdy jedna z dziewczyn znika dzień przed planowanym wyjazdem, jednak sytuacja szybko się wyjaśnia. Hugo odkrywa, że ośrodek należy do wybitnego prestidigitatora, który przed laty zakończył działalność, a coraz więcej dziwnych wydarzeń nasuwa podejrzenia, że za zdolnościami tamtego człowieka czają się siły nieczyste, które panoszą się w ośrodku. Ale czy Hugo wierzy w takie rzeczy? Chłopak powoli popada w paranoję, miota się między szalonymi podejrzeniami i napadami lęku, drży ze strachu nie tylko o swoje życie. Gdy znika kolejna dziewczyna robi się jeszcze gorzej. Czy to, co dzieje się w ośrodku będzie miało realne wytłumaczenie, czy to jednak ezoteryka?

Ciągle jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki. Razem z Hugonem trzęsłam się z napięcia i zastanawiałam nad tym, co jest prawdą, a co owocem chorej wyobraźni. Czy tak wygląda popadanie w obłęd? A może to sprawka sprytnego seryjnego mordercy? Zakończenie rozwaliło mi mózg, w życiu nie zgadłabym, że rozwiązanie zagadki jest właśnie takie. Tak pokręcona intryga mogła wykiełkować tylko w wybitnym umyśle (a może szalonym?). Całość jest okraszona filozoficznymi przemyśleniami, które u tego autora bardzo lubię.
 Powiedziałabym, że jest to thriller z dodatkiem horroru, doprawiony dawką ezoteryki. Bardzo ciekawy podgatunek 😁

Dwadzieścia tygodni na odciętym od świata odludziu? Może brzmieć przerażająco, ale dla kogoś, kogo życie rozsypało się na milion kawałków wydaje się najlepszym miejscem, by posklejać je na nowo. By odzyskać dystans i na nowo zacząć odczuwać emocje. A już z pewnością otoczony alpejskimi szczytami ośrodek wypoczynkowy poza sezonem jest znakomitym i klimatycznym tłem dla niepokojących i tajemniczych wydarzeń.

Hugo, już zaraz po przyjeździe zaczyna odczuwać podenerwowanie, spowodowane dziwnymi i przerażającymi zwidami. Czy to efekt zmęczenia i wysokości? Albo jego rozbujała wyobraźnia płata mu figle? A może szóstym zmysłem przeczuwa, że coś z tym miejscem jest nie tak?

Zamknięty tu na własne życzenie wraz z kilkunastoma innymi pracownikami próbuje zachować zdrowy rozsądek, jednak kolejne niepokojące zdarzenia i obecność w niedalekim budynku największego iluzjonisty wszech czasów budzą jego ciekawość i pchają do ryzykownych posunięć. Podejrzenia narastają z każdym kolejnym odkryciem, a jego powieściopisarska wyobraźnia z pewnością nie jest jego sprzymierzeńcem podsuwając coraz bardziej szalone hipotezy.

Czym tak naprawdę jest ośrodek narciarski, do którego trafił? Jaka historia się z nim wiąże? Kim jest tajemniczy magik? I jak wiele będzie kosztowało Hugo odkrycie prawdy?

Autorowi znakomicie udało się oddać klaustrofobiczny i złowrogi klimat odosobnienia i narastającego zagrożenia. Na tyle skutecznie zmieszać rzeczywistość z iluzją, że nie jesteśmy w stanie oddzielić prawdy od urojeń ludzkiego umysłu. Nieco irytującą postać głównego bohatera i nadmiar jego przemyśleń spowalniających akcję rekompensuje kapitalne zakończenie, którego zupełnie się nie spodziewałam. Powieść stanowi z pewnością dobrą rozrywkę i skutecznie zachęciła mnie do sięgnięcia po inne książki autora, szczególnie zachwalany cykl „Trylogię zła”.

Nowa powieść Maxime'a Chattama ,,Iluzja" trzyma w napięciu od pierwszych do ostatnich stron. Autor kolejny raz udowodnił, że jest mistrzem suspensu i budzenia w czytelniku wielkich emocji (ze strachem na czele). Nie jest to jednak tylko thriller. To również dająca do myślenia książka na temat zła, władzy i manipulacji.

Z prozą Chattama spotkałam się pierwszy raz dziesięć lat temu, gdy sięgnęłam po ,,Upiorny zegar", czyli pierwszy tom ,,Dyptyku czasu".
Podeszłam do tej książki sceptycznie, bo nie jestem fanką horrorów. Szybko jednak okazało się, że fabuła tak mnie wciągnęła, iż nie mogłam oderwać się od lektury.
Z ,,Iluzją" było podobnie, chociaż akcja powieści rozgrywa się współcześnie i innych realiach.

Hugo to młody mężczyzna, który po burzliwymzwiązku nie może dojść do siebie. Gdy dowiaduje się od znajomego, że w narciarskim ośrodku Val Quarios szukają sezonowego pracownika, postanawia rzucić wszystko i spróbować szczęścia w nowym miejscu.

Jest już po sezonie, więc nie ma gości, ale na miejscu wciąż jest wiele do zrobienia, tym bardziej, że ośrodek okazuje się nadspodziewanie duży. Niestety, czasy świetności ma już za sobą.
To dziwne i od początku niepokojące bohatera miejsce. Część poznanych pracowników Hugo uznaje za dziwaków, ale ma świadomość, że do tak bardzo oddalonego miejsca przyjeżdżać muszą do pracy ludzie, którzy być może - podobnie jak on - chcą o czymś zapomnieć.

Atmosfera zagęszcza się, gdy jedna z pracownic nagle opuszcza ośrodek bez pożegnania. Wszystko wskazuje na to, że piękna młoda kobieta po prostu wyjechała do domu, coś jednak nie daje bohaterowi spokoju i każe podejrzewać, że mogło spotkać ją coś złego.
Swoimi podejrzeniami Hugo dzieli się tylko z dwiema osobami, gdyż wydaje mu się, że to właśnie im może zaufać.

Wkrótce zaczynają dziać się coraz bardziej przerażające rzeczy, a młody mężczyzna odkrywa stopniowo, że w Val Quarios są miejsca, do których nigdy nie powinien trafić...

Więcej zdradzić nie mogę, bo zaczęłabym spojlerować. Zdradzę jedynie tyle, że napięcie tak bardzo narasta, iż w pewnym momencie wydaje się czytelnikowi, że osiągnęło ono apogeum.
Nic bardziej mylnego - autor wciąż zaskakuje, a zakończenie dosłownie odbiera mowę.

Niesamowite są także kreacje bohaterów. Ich tajemnice oraz wzajemne powiązania odkrywamy stopniowo i to na pewno jedna z zalet powieści.

Autorowi udało się w mistrzowski sposób i opisać lęk, i wywołać go u odbiorcy. Przyznam, że czytając drugą połowę, byłam tak przerażona, iż bałam się być sama w domu w biały dzień, a po zmroku nawet nie było mowy bym, będąc już z bliskimi, wyszła sama na oświetlony trawnik.
Dawno tak się nie bałam podczas lektury. Na myśl przychodziło mi ,,Lśnienie" Kinga, ale - wierzcie mi - ,,Iluzja" robi większe wrażenie.

Znajdujemy tu również kilka intrygujących kontekstów literackich, ale nie chcę ich zdradzać, bo trzeba na nie poczekać.
Jak już wspomniałam, to nie tylko thriller i horror. To również opowieść o żądzy władzy i panowania nad innymi, nie tylko w dosłowny sposób.

Motyw zła, który pojawia się w książce, jest ponadczasowy. Tu autor stawia pytanie o granice wyborów dokonywanych przez człowieka, o granice wolności i dowolności, o to, czy można stawiać się ponad prawem, także moralnym.
Warto przeczytać ,,Iluzję" - nie tylko dla czytelniczych emocji, ale i dla refleksji, zwłaszcza jeśli ceni się dopracowany styl i bogaty język.

BEATA IGIELSKA 

A gdyby tak porzucić swoje dotychczasowe życie, problemy i wyruszyć na totalne odludzie, gdzie ma zasięgu telefonicznego, gdzie nikt nikogo nie zna i nie zadaje niezbędnych pytań, a internet to tylko złudne wspomnienie?
Zapewne każdy z nas w swoim życiu doświadcza takiej chwili kiedy ma ochotę rzucić dosłownie wszystko i po prostu uciec o szarej przygnębiającej rzeczywistości.
Tylko czy uda się uciec od problemów z pozytywnym skutkiem?
Myślę, że odpowiedź na to pytanie znajdziecie w najnowszej powieści Maxime Chattama, gdzie wraz z głównym bohaterem - Hugo, wybierzecie się do miejsca usytuowanego w najprawdziwszej głuszy, miejsca gdzie dzieją się niewyobrażalne, a zarazem tajemnicze rzeczy.To właśnie tam za sprawą dziennych, momentami wręcz przerażających splotów zdarzeń będziecie mieć możliwość śnić na jawie oraz lawirować między prawdą a kłamstwem...
~Nasz główny bohater Hugo, po zakończonym wieloletnim związku, poszukuje odskoczni, chwili zapomnienia, miejsca, które pomoże mu zapomnieć i ułożyć życie na nowo. I tak pewnego dnia wertując Internet, na jednej z grup, natrafia na dość interesujące ogłoszenie, w którym do ośrodka narciarskiego poszukiwano "złotej rączki".
Val Quaris bo o nim tutaj właśnie mowa, to słoneczny rodzinny ośrodek znajdujący się wysoko w górach, który latem zamyka swoje podwoje.To właśnie to, skłania mężczyznę w zgłoszeniu swojej kandydatury.
Kiedy trafia na miejsce okazuje się, że w całym kompleksie jest tylko dwanaścioro pracowników sezonowych i każdy z nich odpowiada za drobne naprawy.Hugo próbuje nawiązać z nimi "nić porozumienia" by móc szybko uporać się ze swoimi obowiązkami.
Jednak już od początku mężczyzna ma wrażenie, że ktoś go szpieguje co doprowadza go do dziwnych niepokojących myśli.Do tego dręczą go omamy i przerażające, krwawe koszmary.
A kiedy bez pożegnania znika jedna z pracujących tam dziewczyn, Hugo, przeprowadza własne śledztwo, próbując dowiedzieć się, o co w tym wszystkim chodzi?
Jakie tajemnice skrywa Val Quaris?
Czy mężczyzn zdoła dowiedzieć się prawdy?

~"ILUZJA" Maxime Chattama to fenomenalnie skonstruowany i budzący grozę thriller, w którym fabuła osadzona jest w niezwykle, klimatycznym, malowniczym i na pierwszy rzut oka niepozornym miejscu w Val Quaris...
To właśnie tam, na własnej skórze, nasz główny bohater doświadcza zatrważających, niepojętych, a nawet czasem halucynogennych sytuacji...jakich tego przekonajcie się już sami!
Gdybym zdradziła parę smaczków odebrałbym wam przyjemność z czytania.
~Autor już od początku swej historii z wielką precyzją, niespiesznie buduje w nas napięcie, dzięki czemu krok po kroku odkrywamy tajemnice, legendy i plotki, skrywane za ścianami ośrodka w Val Quaris co wprowadza w nas w niemały namacalny, ociekający groza stan "dekoncentracji", przez co sami zastanawiamy się co jest prawdą a co zwykłą iluzją.
~Chyba jeszcze nigdy nie czytałam czegoś tak oszałamiającego, demonicznego, a zarazem  zaskakującego, gdyż samo zakończenie obaliło wszystkie toczące się w mojej głowie teorie.
Na wielką uwagę zasługuje tutaj zakończenie które było dla mnie mistrzowskie i którego nigdy w życiu bym się nie spodziewała.
Jedno jest pewne finał tej historii jest na tyle spektakularny że bez wątpienia wbija w fotel, a autor łamie wszelkie stereotypy.
~Obiecuje wam, że do samego końca nie będziecie pewni dosłownie niczego.
Dawno nikt nie zabawił się tak moim "kosztem"
Tego było mi potrzeba?
Z czystym sumieniem Polecam. J.K