Igor
Barbara Ciwoniuk

Zgodnie z tym do kogo adresowana jest ta książka, "Igora" przeczytałam w gimnazjum- a właściwie pochłonęłam ani się obejrzałam. Jest to napisana w specyficzny, na poły żartobliwy na poły serio sposób książka, traktująca i o zwykłych problemach nastolatka, i tykająca poważniejszych problemów, których autorka również nie unika. Zarazem wszystko jest bezprecedensowe i niebanalne dzięki postaci tytułowego bohatera, chłopaka zwyczajnego acz o zadziwiająco dojrzałym i odkrywczym punkcie widzenia na świat. Wielokrotnie wracałam do tej pozycji w ciągu kolejnych lat szkoły, w liceum wciąż uznawałam ją za wyjątkową- i pewna jestem że także i teraz, w dorosłym życiu, określiłabym ją jako równie wartościową- polecam ją także wszystkim zagubionym bądź przytłoczonym młodym ludziom, jest bowiem i pouczająca (bez pustego moralizowania) i ku rozrywce. Zachęcona "Igorem" sięgnęłam również po wydaną w tej serii, takowoż napisaną przez Ciwoniuk "Anię" która niestety okazała się raczej nudna i schematyczna (z tego typu powieści skłonna byłabym prędzej polecić "Pozłacaną rybkę" Barbary Kosmowskiej- autorki nieocenionej "Buby"; i "Kroplówkę z marzeniami" Marty Madery), oraz po "Rokko" którego nie strawiłam kompletnie. Najbardziej beznadziejną z książek Ciwoniuk są według mnie jednak "Wakacje z gangsterem"- szkoda gadać, tak więc wiarę w autorkę przywróciła mi dopiero powieść "Musisz to komuś powiedzieć", godna rekomendacji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Hmmm, a mnie nie bardzo przypadłą do gustu historia Igora. Taka typowo młodzieżowa historia...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)