Grząska ziemia

„Potrafimy udawać, jeżeli musimy. Co nie przeszkadza nam rozpaczać w głębi duszy.” Już po spotkaniu z poprzednią odsłoną serii („Mgliste powietrze”) potwierdziłam, że właśnie po takie przygody czytelnicze lubię sięgać w szczególności. Kryminały osadzone w specyficznym wyspiarskim klimacie, z nasuwającym się wrażeniem izolacji, mieszkańcami tworzącymi osobliwy twór społeczności, w której każdy zna każdego, relacjami między ludźmi przyjmującymi mega kontrastowe odcienie, oraz trwałym spoiwem w postaci intrygujących sekretów i tajemnic. Trudno przeniknąć przez warstwy wzajemnych powiązań, przebić się przez mur milczenia, dotrzeć do prawdy głęboko skrywanej. Wyzwanie, jakiemu niezwykle ciężko podołać osobie z zewnątrz, ale i dla członka lokalnej społeczności nie jest to łatwa i prosta misja. Zwłaszcza jeśli morderstwo wypełnione jest zagadkami, które zamiast odsłaniać się, intensyfikują się w ilości i zagmatwaniu. Wyjątkowo ulewne opady deszczu przyczyniają się do gwałtownego usunięcia ziemi na zboczu, lawina błota i kamieni uderza w stary dom doprowadzając do jego ruiny. Spod warstw materiałów osuwiska policja odnajduje zwłoki kobiety. Niestety, brak przedmiotów pozwalających na ustalenie tożsamości ofiary, zaś uszkodzenia twarzy uniemożliwiają dokonanie identyfikacji. Inspektor Jimmy Perez natychmiast orientuje się, że śledztwo wymagać będzie więcej niż zwykle czasu i precyzji, wzywa na pomoc starszą detektyw Willow Reeves. Policjantka chętnie przybywa na szetlandzką wyspę nie tylko z powodu kryminalnej sprawy. Rzuca się w wir pracy. Nie podejrzewa jak bardzo zaskakujące okażą się etapy dochodzenia, z czym będą się dla niej osobiście wiązać. Ann Cleeves koncentruje się w równym stopniu na misternym pleceniu nici zabójstwa, nadawaniu im różnorodnej kolorystyki, sprawianiu, aby ciekawie wciągały czytelnika, zgrabnie zaskakiwały nieoczekiwanym obrotem spraw, przyjemnie zmuszały do snucia przypuszczeń i domysłów, ale również na prowadzeniu angażującej i atrakcyjnej otoczki obyczajowej. Wszystko odbywa się na własnych prawach, w spokojnych rytmach, bez zbędnych efektownych incydentów, za to z dużą realnością. Żmudna praca policji, krok po kroku odkrywająca nieznane fakty, w razie konieczności cofająca się w udowadnianiu wysuwanych hipotez, starannie zbierająca wszelkie informacje. Długo nie można wyhaczyć właściwego punktu zaczepienia, natomiast przemoc niepokojąco eskaluje. Autorka zgrabnie rozkłada cechy osobowości między postaciami, tworząc wyraziste portrety i kształtując przekonujące postawy. Mocno zżywamy się z bohaterami, chcemy jak najwięcej dowiedzieć się o nich, uczestniczyć w życiu, zrozumieć zachowania. Z przyjemnością decyduję się na podtrzymanie znajomości z Perezem, sięgnę po poprzednie i kolejne tomy mrocznej serii. Bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Grząska ziemia" to siódmy tom cyklu szetlandzkiego pióra brytyjskiej pisarki Ann Cleeves. Mimo tego, że jest to tom przedostatni, ja odważyłam się zacząć swoją przygodę z twórczością Cleeves właśnie od niego - książkę spokojnie dało się czytać bez znajomości tomów poprzednich, zagadka kryminalna w każdym tomie jest osobna, a postacie całego cyklu tak dobrze opisane, że nie sposób pogubić się w ich zależnościach. To kryminały zdecydowanie w moim stylu – skupione na ludziach i tajemnicach, a nie brutalności i szybkiej akcji. Tu liczy się klimat, miejsce i ludzie. A miejsce jest naprawdę niesamowite – surowe, ale pełne uroku! Szkocka wyspa, owce, łąki, pola i gdzieniegdzie domki… Mała społeczność i obca kobieta, której ciało odkrywa Jimmy Perez, szef tutejszej policji. Odkrycie te powiązanie jest z osunięciem się ziemi, które unieruchamia część wyspy na kilka dobrych dni… Kim była? Dlaczego nikt jej wcześniej nie widział? I kto zabił? Świadkowie i dedukcja pełnią tutaj główną rolę. To niesamowicie klimatyczny kryminał z niespieszną akcją i spokojnymi, ale ciekawymi bohaterami. Książkę naprawdę bardzo ciężko jest odłożyć. Fani klasyki kryminału będą zadowoleni!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autorka rozbudziła we mnie uwielbienie dla klimatu i atmosfery Szetlandów. Fakt, że w takim miejscu dochodzi do zbrodni stanowi niemal jego profanację. Ale złoczyńcy jak widać są wszędzie. Małe społeczności mają w sobie coś magicznego, wszyscy się znają i wiedzą o sobie prawie wszystko ale... milczą w imię miejscowej solidarności. Dobrze, że Szetlandy mają swojego Jimmiego Pereza, który umie się z nimi porozumieć i powiązać wszystkie nitki nikłych informacji. Sprawiedliwość wygrywa. I mam nadzieję, że Jimmy znajdzie swoje szczęście, na które zasługuje. A ja z przyjemnością poszukam innych książek Ann Cleeves.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)