Gra pozorów
Joanna Opiat-Bojarska

Aleksandra jest psychologiem, matką dwójki dzieci. Poznajemy ją w momecie kiedy padła ofiarą porwania, zniknęła na tydzień zostawiając dzieci bez opieki. Świadomość odzyskuje w samochodzie pod szpitalem, w którym pracuje. Rok wcześniej wszystkie telewizje pokazały egzekucję śmierci jej męża nagraną jego kamerką z długopisu. Jednak ciała nigdy nie odnaleziono. Aleksandra nikomu nie przyznaje sie do porwania, nie współpracuje z policją, ponieważ jest zastraszana przez porywacza, który kontaktuje się z nią za pomocą bramki internetowej. Porywacz wyznacza kobiecie zadanie do wypełnienia w zamian za żywego męża. Zaczyna się walka z czasem. Dodatkowo siostra męża za wszelką cenę chce jej odebrać dzieci, uznając Aleksandrę za niepoczytalną. Kobieta nie może nikomu ufać, gubi się co jest prawą a co fałszem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest perełką w morzu kiczowatej współczesnej literatury polskiej - zgrabnie uformowana fabuła, ciekawi bohaterowie, szybkie zwroty akcji. Autorka sprawnie wodziła mnie za nos podrzucając coraz to nowe elementy intrygi a ja na ślepo dawałam się zwodzić. Jest oczywiście parę rzeczy, których można się czepić: brakuje kilku elementów układanki do pełnego obrazu historii, trochę irytuje sposób narracji przeskakujący z osoby na osobę, pewne wątki są mało przekonywujące, ale ogólnie czytało się z przyjemnością i szybko. Nie tylko dla wielbicieli gatunku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Każdego dnia odgrywamy swoje role w teatrze życia codziennego, często ubieramy maski, dostosowane do sytuacji, ukrywając swoje prawdziwie oblicze. Zdarza się też, że stajemy się marionetkami w rękach innych. W tę swoistą grę pozorów zaangażowany jest każdy z nas. Podobnie jest z bohaterami kryminału Joanny Opiat-Bojarskiej pod wymownym tytułem "Gra pozorów" właśnie. Główna postać książki, Aleksandra Wilk - uznana poznańska psycholog i biegła sądowa, wdowa po biznesmenie z branży IT oraz matka dwójki dzieci - może zdecydowanie podpisać się pod hasłem "nie lubię poniedziałków", ponieważ rozpoczyna go reprymendą od swojego przełożonego, który próbuje dociec, gdzie na tydzień bez żadnego uprzedzenia zniknęła jego podwładna. Aleksandra sama jednak nie potrafi odpowiedzieć na to jakby nie było proste pytanie, ponieważ w jej świadomości pojawiła się poważna luka, podsycana poczuciem zagrożenia oraz mętlikiem w głowie przez nieznajomego nadawcę tajemniczych sms-ów. Sytuacja ta jest kolejną w paśmie trudności, z którą od tragicznej śmierci męża boryka się Ola, żyjąc jakby na autopilocie i wykonując codzienne czynności bardziej z przymusu niż z przekonania, włączając w to opiekę nad piętnastoletnią córką oraz ośmioletnim synem. Dość szybko Ola przekonuje się, że być może jej małżeństwo z Gabrielem nie było do końca takim, jakim jej się wydawało: zgodnym, spokojnym i pełnym zaufania. I gdyby nie to, że Gabriel został brutalnie zamordowany, sama chętnie zrobiłaby mu krzywdę za to, w jakiej sytuacji znalazła się ona oraz jej dzieci rok po jego śmierci. Ale czy rzeczywiście Gabriel rozstał się definitywnie z tym światem? Przecież skoro nie ma ciała, to nie ma zbrodni, a zwłok Gabriela nigdy nie znaleziono... Akcja książki jest niezmiernie dynamiczna, nowe wątki oraz postaci wplatane są w ramach bardzo ciekawie poprowadzonej narracji trzecioosobowej, ale i w tych fragmentach, które przedstawiają pierwszoosobową perspektywę Oli, często lekko wypaczoną przez działanie leków uspokajających. Jak dla mnie Opiat-Bojarska stworzyła bardziej thriller niż kryminał, ponieważ podczas lektury towarzyszyło mi nieustanne napięcie, czy Ola poradzi sobie z kolejnymi kłodami rzucanymi jej pod nogi i czy wyjdzie ze starcia z prześladowcą cało. To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale jestem przekonana, że nie ostatnie. Już przecież czeka na mnie drugi tom z Aleksandrą Wilk w roli głównej, czyli "Niebezpieczna gra". Serdecznie polecam fanom dobrej sensacji, osadzonej w polskich realiach, pełnych nieczystych interesów, przedkładanych ponad dobro innych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Spore rozczarowanie. Zaczyna się nawet ciekawie, ale z każdą kolejną stroną jest już coraz gorzej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

pierwsze spotkanie z autorką, bardzo obiecujące; zakończenie jakie lubie i nie lubie, bo zostawia pole do spekulacji jak tez kontunuacji, fabuła wciągajaca i mimowolnie zmuszająca do podejrzewania wszystkich i rozgladania się , zastanawiania kto jest sprawcą

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książką jest tak nie przewidywalna, że do ostatniej strony nie miałam pojęcia jak się skończy, aż w końcu samo zakończenie było totalnym zaskoczeniem. Każdą kolejną stronę aż chce się czytać aby poznać kolejne urywki pamięci Pani Psycholog, która po tych wydażeniach powinna udać się do porządnego Psychaitry

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka pod Patronatem do poznania, odkrycia i zdobycia w tym miejscu! https://www.facebook.com/events/1701009020174466/ Wstrząśnięte. Nie mieszane. Bardzo wytrawne. Inspirujące. ,,W głosie kobiety pobrzmiewała wyraźna nuta sarkazmu. Policjant nie tylko to zauważył, a i cenił. Zgadzał się z angielskim powiedzeniem, że sarkazm to najniższa forma dowcipu, za to najwyższa forma inteligencji." Joanna Opiat-Bojarska rozwija się twórczo, zmienia nasze spojrzenie na literaturę kryminalną, wyostrza smak, podnosi poziom zadowolenia w lekturze. Z każdą kolejną książką jest to nowa, inspirująca i zaskakująca przestrzeń czasowa. Przestrzeń, w której zamyka się opowiadana historia. Dosyć szybko ewoluuje, zmienia się, od samego początku nastraja optymistycznie czytelnika, który po kilku stronach jest już pewien, że trafił w sam środek misternie skomponowanej intrygi. Bez zbędnych wstępów zostajemy wciągnięci w zawiłości życiowe Aleksandry Wilk i dramat, który dotknął ją tak niedawno. Trzysta siedemdziesiąt cztery dni wcześniej wydarzyło się coś, co na zawsze odmieniło życie jej, a także jej rodziny. Jednak wystarczyły dwa dni, aby wszystko czego do tej pory była pewna, co wmawiała jej policja, co wynikało ze skomplikowanego śledztwa legło w gruzach. A to tylko ,,Poniedziałek" i ,,Wtorek", gdyż strukturę dni tygodnia ma ,,Gra pozorów" Joanny Opiat-Bojarskiej. Dwa dni, tylko dwa, a może aż dwa w trakcie których horyzont zdarzeń zmienił się diametralnie. Pełny tekst recenzji dostępny w poniższym linku: http://koominek.blogspot.com/2016/02/ksiazka-pod-patronatem-joanna-opiat.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)