Najnowsza poezja Małgorzaty T. Skwarek-Gałęskiej, zebrana w tomie Gorączka kameleona, zawiera w treści tak wiele motywów i w formie tak wiele środków wyrazu charakterystycznych dla katastrofizmu, że doskonale wpisuje się w ten humanistyczny nurt, reprezentowany w literaturze polskiej przez Czesława Miłosza i Tadeusza Różewicza. O ile w poezji powojennej nurty katastroficzne wyrażały się w większości w wizjach zagłady nuklearnej albo były oparte na motywach kosmicznych, o tyle współczesne tendencje, polegające na przekonaniu o nieuchronności zagłady dotyczą coraz większych obszarów egzystencji. Ciągle przybierają na sile, a to z powodu następującego w XXI w. upadku wszelkich wartości uformowanych przez tradycję europejską. Niestety nie wszystko, co programowo miało być pozytywne i użyteczne, jest takie w praktyce. Z tej różnorodności wystarczy wymienić choćby kilka dziedzin życia, coraz częściej o wielu negatywnych skutkach: ideologię ekologizmu i gender, sztuczna inteligencja, epidemię koronawirusa i eksodus migracyjny. Wydaje się zrozumiałe, że gdy na te wszystkie zmiany cywilizacyjne nałożyła się obecna sytuacja społeczna i ekonomiczna, ziemia zadrżała w posadach tak, że chwilowo zachwiały się również filary wiary Małgorzaty T. Skwarek-Gałęskiej w lepsze jutro i jej pełna optymizmu postawa życiowa. Zachwiały się nie na stałe, ale na tyle, że umożliwiły powstanie głęboko refleksyjnej i melancholijnej w nastroju poezji.
Magdalena Węgrzynowicz-Plichta, Katastrofizm w Gorączce kameleona Małgorzaty T. Skwarek-Gałęskiej.
Wydawnictwo: Anagram
Data wydania: 2022-05-25
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 113
Język oryginału: polski