Generał i panna
Daphne du Maurier

XVII wiek, malownicza Kornwalia. Honor Harris to piękna, osiemnastoletnia panienka – córka dziedzica Lanrest. W dniu swoich urodzin poznaje Richarda Grenville'a, generała wojsk królewskich. Honor i nowo poznany żołnierz poddają się namiętności i chemii, która jest między nimi. Ostatecznie romans, w który się wdali, ma mieć swoje zakończenie na ślubnym kobiercu. Honor ulega jednak wypadkowi, przez co losy zakochanych rozdzielają się na lata. Trwająca wojna i doświadczenia życiowe na pewno ich zmienią, a ponowne spotkanie po kilkunastu latach rozłąki obudzi w nich dawne uczucia.

"General i panna" to niezwykła książka. Niezwykła pod wieloma względami. Przede wszystkim ma to, co lubię w takich powieściach — wielowymiarowość i wydarzenia rozgrywające się na przestrzeni lat.

Richard – wielki żołnierz i wybitny taktyk, jednocześnie brutalny i oschły, nie może poszczycić się dobrą sławą, nienawiść potrafi zaprowadzić go w najciemniejsze miejsca jego duszy. Hope – rozsądna, opanowana, mądra i ciepła kobieta. Tylko ona zna prawdziwe oblicze Richarda, człowieka troskliwego, umiejącego bezgranicznie kochać.

W tej książce sporą część fabuły zgarniają wątki związane z wojną, trwającymi walkami, przemieszczaniem się wojsk, zagrabianiem terenów, wkraczaniem na ziemie wroga. Przyznam, że z braku możliwości ciągłego czytania, odsłuchałam wiele rozdziałów i audiobook jest tak dobrze nagrany, że wspomniane sceny chłonie się z ciekawością i zaangażowaniem.

Miłość Hope i Richarda uznałabym za połowicznie spełnioną. Zaczęło się z przytupem, gorący romans, potajemne schadzki i planowany ślub. Mimo wieloletniej rozłąki uczucia tych dwojga nie przygasły, a ponowne spotkanie tylko utwierdziło ich w miłości, którą obdarzyli się przed laty. Miłości, która przy ponownym połączeniu się tej pary była podparta trudnymi doświadczeniami, a romans sprzed lat został już jedynie wspomnieniem, które zarówno Hope, jak i Richard mogli pielęgnować w swoich sercach. 

Poza wątkami wojennymi i miłosnym mamy w tej historii również tajemnice skrywane za murami posiadłości w Menabilly — domu, w którym Hope znalazła schronienie podczas toczącej się wojny.

Daphne du Maurier namalowała słowem wspaniały literacki portret, na którym wojna i miłość stoją ramię w ramię. Ta pierwsza jest pełna grozy i okrucieństwa, ta druga z sentymentem patrzy w przeszłość i z trwogą spogląda w przyszłość.

Tę książkę pochłania się z niezwykłym zaangażowaniem. Piękny język, którego dbałość o szczegóły porównać można do ręcznie rzeźbionej ramy, gdzie każdy zawijas i każdy ozdobnik mają znaczenie dla całościowego odbioru, sprawiają, że przez treść się płynie i tapla w basenie słownych cudowności.

Kiedy pierwszy raz spotkałam się z twórczością Daphne du Maurier, nie spodziewałam się, że ta przygoda będzie miała dalszy ciąg. „Rebeka”, klasyczna, piękna i zaskakująca historia, okazała się jedynie fragmentem tego, co autorka ma swoim czytelnikom do zaoferowania. Zauroczona tym tytułem szukałam dalej i czytałam kolejne powieści autorki, nie mogąc nadziwić się i nasycić jej stylem i pomysłem.

„Generał i panna” to następna wspaniała opowieść w dorobku autorki. Bardzo łatwo byłoby powiedzieć, że to historia o toczonej w Anglii wojnie domowej w XVII wieku, o strachu, ofiarach i konsekwencjach, ale także o odwadze, wojennych bohaterach i dojrzewaniu. I po części rzeczywiście takie podsumowanie oddawałoby charakter fabuły. Stanowiłoby natomiast duże uproszczenie, bowiem „Generał i panna” kryje w sobie o wiele więcej, istotnych tematów i cennych emocji.

Choć wątek wojenny przedstawiony w powieści niekoniecznie do mnie przemówił, Du Maurier przedstawiła go w tak interesujący sposób, że nawet przez moment nie zastanawiałam się nad przerwaniem lektury. Duże znaczenie miał dla mnie fakt, jak wzbogaciła i upiększyła trudne wydarzenia za sprawą dodatkowych wątków oraz znanych i lubianych przez czytelników motywów. Wydaje się, że to jedna z tych historii, którą mogłoby napisać samo życie, tyle w niej życiowej prawdy i przekonującej autentyczności.

Książkowi bohaterzy zmagają się nie tylko z wojną domową. Oni walczą na wielu frontach. Przede wszystkim ścierają się z własnymi demonami i przeciwnościami losu. Autorka znakomicie przedstawiła i zarysowała skomplikowany klimat damsko męskich relacji, które przed kilkoma wiekami miały zupełnie inne oblicze. Niewiele wówczas było miejsca na gwałtowne romanse, porywy serca, wielkie uczucia. Kobiety kierowało się na drogę rozsądku, a moralność i dobre obyczaje miały olbrzymie znaczenie.

Tym większe wrażenie robi ta uczuciowa kronika „Generała i panny”. Można by powiedzieć, że to miłość, która nie powinna się wydarzyć. Intensywna, porywcza, głęboka, raniąca i zdecydowanie wbrew dobrym obyczajom. Przewrotnie i odważnie du Maurier daje jednak swoim bohaterom maleńką szansę na szczęście, iskierkę nadziei, chwilę zapomnienia.

Śledząc rozwój fabuły i przyglądając się powieściowym wydarzeniom mamy okazję lepiej poznać tytułowe postacie. Choć nie są to lekkie i przyjemne charaktery, a nabranie do nich sympatii wymaga trochę czasu, nieco cierpliwości i odrobiny dobrej woli, to zdecydowanie nie sposób przejść obok nich obojętnie. Pewni siebie, podobni za sprawą ognistych temperamentów, naznaczeni przeszłością, gotowi na wszystko. Niezbyt często sięgam po historie miłosne, ale dla „Generała i panny” nie wahałam się nawet przez moment. To książka, której warto poświęcić czas i uwagę.

Du Maurier kojarzy mi się również ze wspaniałym stylem. Trudne książkowe tematy zostały przedstawione w możliwie lekki i przyjemny sposób. Autorka dobrze wie, co chce przekazać i z przekonaniem przelewa myśli na papier. Swoje historie nie tylko naznacza dużymi emocjami, ona nimi pisze, każdy fragment książki wzbogacając silnymi uczuciami.

„Generał i panna” to wartościowa, mądra, poruszająca i pouczająca książka, która łączy w sobie elementy charakterystyczne dla powieści historycznej oraz literatury obyczajowej. Zdecydowanie zasługuje na Wasz czas. Na pewno nie pożałujecie tego spotkania.

Dotychczas miałam okazję sięgnąć po wiele utworów Daphne du Maurier. I to co mi utkwiło na lata, to zawsze gęsty i przenikliwy, pełen niedopowiedzeń klimat jej powieści. I tym razem jest podobnie …

Fabuła najnowszej powieści autorki słynnej Rebeki toczy się w XVIII – wiecznej Anglii, targanej wewnętrznymi walkami i sporami. Na tle walk rodzi się romans młodej, bo zaledwie osiemnastoletniej Honor Harris i starszego od niej, sir Richarda Grenville’a. Rodzina dziewczyny nie akceptuje jej zauroczenia mężczyzną, nie są im przychylni. Zresztą mężczyzna ma złą sławę, jest arogancki i butny, ale ma powodzenie u kobiet, niejedno serce już złamał. Mimo sprzeciwu rodziny para szykuje się do ślubu. Jednak los nie jest dla nich łaskawy i przychylny. Nieszczęśliwy wypadek sprawia, że do ślubu nie dochodzi i młodzi rozstają się na wiele lat. Dziewczyna przenosi się do dworu w Menabilly, gdzie wśród bliskich koi ból. Musi się nauczyć żyć na nowo, musi poradzić sobie z traumatycznymi wydarzeniami, które ją dotknęły. Mija wiele lat i Richard, generał wojsk królewskich, odnajduje ukochaną. Są razem, cieszą się swoją obecnością i miłością. Czy teraz będzie im dane cieszyć się wspólnym szczęściem przez długie lata? Czy los będzie dla nich łaskawy? A może zdarzenia sprzed lat winny być znakiem, że oni jednak nie powinny być razem?

Generał i panna to subtelny romans na tle wydarzeń historycznych. Odnoszę jednak ważenie, że wojna domowa i wewnętrzne spory są ważniejsze niż tło obyczajowe. Uważam, że te relacje między ukochanymi są wtłoczone w historię i trochę przesunięte na drugi plan. Mimo tego, ta powieść to ciekawa i intrygująca historia, której końca nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Trudno czasami zrozumieć zachowania i postępowania bohaterów, ich motywacje i plany na przyszłość. Może się wydawać, że nic nie jest w stanie im stanąć na drodze, jednak życie często jest nieprzewidywalne i potrafi pisać nieoczekiwane scenariusze.

Trzeba przyznać, że autorka potrafi budować napięcie i kreować określone sytuacje. Jest w tym znakomita i niedościgniona. Spokojna aura, stopniowane emocje i nieustanne oczekiwanie na rozwój wydarzeń nie pozwalają ani na chwilę odetchnąć. A do tego przenikliwy i mroczny klimat snujący się między bohaterami i budujący napięcie. Autorka nie szczędzi nam długich i obszernych opisów, zwłaszcza przyrody. Trochę to spowalnia fabułę i chwilami wprowadza marazm. Jak dla mnie to jest tego za dużo jak na jedną powieść.

Historia niebanalna, ciekawa i wysublimowana. Bohaterowie normalni, z przywarami i wadami, nie wszystkich da się lubić. Główny męski bohater trochę mnie do siebie zraził, bezczelny i arogancki, zwłaszcza jako ojciec nie popisał się swoich zachowaniem. Nie jest to wzór godny do naśladowania. Ale ta jego buta i władczość dodawała mu uroku osobistego i widać sprzyjała miłosnym podbojom. I niektóre kobiety te przymioty akceptowały.

Lektura z ciekawym zakończeniem, pełna emocji i refleksji. Jeżeli kibicujecie temu związkowi to koniecznie musicie po nią sięgnąć, aby się przekonać, czy kochankowie będą razem … Polecam, opowieść idealna na jeszcze zimowe wiosenne wieczory, na pewno rozgrzeje atmosferę i okryje dreszczykiem emocji …

Powieści Daphne du Maurier z Serii Butikowej zbieram niczym drogocenne klejnoty i dokładam do mojej kolekcji, a najnowszą jej perełką jest wznowione wydanie „Generała i panny” z wielką miłością i wojną w tle. Warto wspomnieć, że inspiracją do napisania tej romantycznej, ale też tajemniczej i melancholijnej opowieści było makabryczne odkrycie w jednej z kornwalijskiej posiadłości i historia uczucia autentycznie żyjących postaci - panny Honor Harris i generała Richarda Grenville’a.

Autorka po mistrzowsku odtwarza atmosferę targanej wojną domową XVII-wiecznej Anglii malując obraz codziennego życia, obyczajów i wartości ówczesnej społeczności. Barwnym strojom, balom i polowaniom przeciwstawia brutalność wojny i jej szeroko zakrojone konsekwencje. W ten klimat politycznego napięcia wplata historię namiętnego romansu, który za sprawą tragicznego zrządzenia losu zostaje przerwany, by po latach znów rozpalić serca dwojga bohaterów.

Główna bohaterka i narratorka powieści, Honor Harris, opowiada nam o wydarzeniach, jakich była świadkiem w tych burzliwych czasach, o tajemnicy, która okazała się zarówno ratunkiem, jak i zgubą, o tym, jak musiała nauczyć się żyć na nowo, ale przede wszystkim o mężczyźnie, którego kochała. Poświęciła temu uczuciu całe życie, trwając przy Richardzie mimo jego słabości i okrucieństwa. Ich związek okazał się szczególną, intymną podróżą spajającą dwa serca i umysły i rzucającą światło na złożoność ludzkich charakterów i relacji międzyludzkich.

Akcji nie można nazwać porywającą, ale jej tajemniczy, czasem melancholijny innym razem mroczny klimat potrafi zaintrygować podobnie jak autentyczni i na wskroś wyraziści bohaterowie z ich słabościami, pragnieniami i sekretami. Rozstania i powroty, walki i zdrady, intrygi i akty honoru nadają rytm tej powieści prowadząc czytelnika przez niespokojny i niebezpieczny czas.

I choć ta powieść Autorki nie stanie się moją ulubioną – tu niezmiennie króluje „Rebeka” – to jej gotycki klimat, rys historyczny Kornwalii i romans tak inny od tych, o których dotychczas czytałam, przekonał mnie do niej w zupełności.

,,Generał i panna" autorstwa Daphne du Maurier to romans utrzymany w stylu gotyckim, który przenosi nas w malownicze tereny XVII-wiecznej Kornwalii. 

Jak na Maurier przystało jej powieść płynie nieśpiesznie. Autorka pomału buduje napięcie, raczy czytelnika czasami nawet wielostronnicowymi opisami miejsc oraz przyrody, a także emocjami i zmiennymi nastrojami, które nadają książce dość barwnego klimatu. Wątek miłosny, który tutaj się pojawia jest dość oryginalny i wyszukany. Dostajemy uczucie głębokie, nieupudrowane i skomplikowane. Sprawia to wszystko, że książka taje się bardzo wyjątkowa. 

Samych bohaterów Maurier przedstawia nam krok po kroczku. Strona za stroną zagłębia się w ich psychice, kieruje ich ku przeżyciom i wyborom momentami niełatwym, a wręcz destrukcyjnym. Są to postacie niezwykle charyzmatyczne i bardzo dobrze dopracowane. To dzięki temu odnosi się wrażenie jakoby czytało się o postaciach z krwi i kości. 

Warto zaznaczyć, że a łamach powieści przyglądamy się czasom niezwykle trudnym politycznie i społecznie. W Anglii trwa wojna domowa, w polityce wrze, dochodzi do bratobójczych walk, a gdzieś obok tego rodzi się uczucie. Dużo tutaj smutku i silnych wydarzeń oraz przeżyć, które Czytelnik mocno skuoiony na lekturze odbiera całym sobą. 

,,Generał i panna" to kolejny dowód na to jak wybitną Autorką jest Daphne du Maurier. Powieść gotycka w jej wykonaniu nabiera zupełnie nowego znaczenia. Serdecznie POLECAM!

"Generał i panna" to powieść historyczna z niewielką domieszką romansu i motywów charakterystycznych dla powieści gotyckiej. Daphne du Maurier przenosi czytelników do pogrążonej w wojnie domowej Kornwalii, gdzie śledzą oni losy Honor Harris - bezkompromisowej ukochanej utalentowanego, ale okrutnego generała Richarda Grenvile'a.

Honor i Richard poznali się podczas gali na zamku Playmouth, kiedy bohaterka miała osiemnaście lat. Ona była nieopierzonym, krnąbrnym podlotkiem, który dopiero debiutował w towarzystwie. On bezczelnym, najbardziej znienawidzonym oficerem w służbie Jego Królewskiej Mości. Oboje cechowała brawura, ognisty temperament i luźne podejście do obowiązujących zasad. Para dość szybko nawiązała romans, jednak nieszczęśliwy wypadek Honor doprowadził do rozstania się bohaterów na piętnaście lat.

Panna Harris i Richard spotykali się ponownie podczas wojny, kiedy to kobieta przebywała w posiadłości swojej siostry Menabilly. Dawna zażyłość bohaterów się odnawia, choć nie wygląda ona już tak, jak w przeszłości.

Relacja pomiędzy tytułowymi panną i generałem jest mocno skomplikowana i dość kontrowersyjna z mojego punktu widzenia. Nie polubiłam mocno niejednoznacznej postaci Richarda Grenvile'a - świetnego stratega, ale zarazem niesamowicie brutalnego, nieokrzesanego dowódcy wojskowego, który z czułością odnosił się do ukochanej, ale jednocześnie był wyjątkowo okrutny i złośliwy, zwłaszcza w stosunku do swojej żony i syna (to chyba przeszkadzało mi najbardziej w tym bohaterze). Jest to postać, co do której mam bardzo mieszane uczucia i nie do końca jestem w stanie zrozumieć ogromne oddanie, jakim obdarzyła Grenvile'a bohaterka.

"Generał i panna" to jednak nie romans, więc to nie na miłosnej historii Richarda i Honor skupia się fabuła utworu. To  przede wszystkim opowieść o wojnie pomiędzy rojalistami i parlamentarzystami relacjonowana oczami kobiety, której rodzina i bliscy walczą po stronie króla. Wątek historyczny został doskonale opracowany przez pisarkę. Hiistoria wojenna przeplata się z przepełnioną skandalami, mrocznymi sekretami i dramatami burzliwą opowieścią o losach rodzin Harrisów i Grenvilów.

Kolejna powieść Daphe du Maurier okazała się wyborną, niesamowicie wciągającą lekturą, którą czytałam z ogromną przyjemnością.

Książkę przeczytałam i zrecenzowałam w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem Albatros.