Filthy Rich Vampires. Drugi rytuał
Geneva Lee

„𝔽𝕚𝕝𝕥𝕙𝕪 ℝ𝕚𝕔𝕙 𝕍𝕒𝕞𝕡𝕚𝕣𝕖𝕤. 𝔻𝕣𝕦𝕘𝕚 𝕣𝕪𝕥𝕦𝕒ł” 𝔾𝕖𝕟𝕖𝕧𝕒 𝕃𝕖𝕖 🌼

▪𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪

🧛🏻  Powróć do uwodzicielskiego świata bogatych wampirów.  🧛🏻

Świat Thei Melbourne legł w gruzach, jednak pomimo złamanego serca dziewczyna wraca do swojego życia, które porzuciła dla Juliana i codziennie czuwa w szpitalu nad łóżkiem swojej matki. Sprawy się komplikują, gdy matka wybudza się ze śpiączki, a w szpitalu pojawia się wampir, który zdeptał jej miłość. Thea poznaje przerażającą tajemnicę i staje przed dramatycznym wyborem.

Jakie tajemnice skrywa klan Rousseaux?

I kim naprawdę jest Thea Melbourne?

Uprzedzam na wstępie, że przed sięgnięciem po „Filthy Rich Vampires” należy przeczytać pierwszy tom, by nie pogubić się w fabule. Poprzednia część zostawiła mnie w takim zawieszeniu, że nie mogłam się doczekać aż poznam dalsze losy Thei i Juliana.

„Filthy Rich Vampires” dostarcza tyle emocji, że ciężko jest ją odłożyć. Tyle jest w niej napięcia, tyle nieprzewidywalnych sytuacji, tyle wartkiej akcji, że oderwanie się od tej książki niemalże graniczyło z cudem! Jestem pełna podziwu dla autorki za opisywanie takich wydarzeń, które sprawiały, że czytałam te powieści z zapartym tchem. Na ich kartach jest niesamowicie wiele sytuacji, które sprawiały, że serce zaczynało mi bić w niemożliwie szybkim tempie, że ciężko było o złapanie choć odrobiny tchu od akcji, która chwilami pędziła jak szalona. Odkrycie, które pojawiło się w tej książce, bardzo mnie zaskoczyło. Nigdy bym nie wpadła na taki scenariusz wydarzeń.

Kolejną urzekającą rzeczą w tej książce jest jej klimat i nie chodzi mi tylko i wyłącznie o bardzo interesująco przedstawiony świat wampirów, ale o pewnego rodzaju atmosferę grozy i niepokoju, która nie odstępowała mnie na krok podczas czytania. Relacja pomiędzy Julianem a Theą jest pełna napięcia, a co za tym idzie nie brakuje w nich pikantnych scen i elektryzujących potyczek słownych.

„Filthy Rich Vampires” to powieść z bardzo porywającą akcją, z bohaterką pełną sprzeczności, niesamowicie różnorodnymi bohaterami drugoplanowymi i klimatem, który totalnie mnie oczarował. Jeżeli poszukujecie książki, w którą chcielibyście się całkowicie zaangażować to zdecydowanie polecam wam właśnie tę powieść – ja absolutnie się na niej nie zawiodłam. To takie moje guilty pleasure. 😃

“Czasami jednak osoby, które nas kochają, są najgorszymi potworami. Na tym polegał problem. Każdy złoczyńca był przecież bohaterem własnej opowieści.”

Nie każda książka jest dla nas odpowiednia. Tak było w moim przypadku.

Świat Thei Melbourne przewrócił się do góry nogami. Mimo złamanego serca kobieta musi wrócić do życia, które niegdyś porzuciła. Czuwa przy szpitalnym łóżku matki i stara się zapomnieć o Julianie Rousseaux. Sprawy się komplikują, gdy matka wybudza się ze śpiączki, a w szpitalu pojawia się wampir, który zdeptał jej miłość. Thea poznaje przerażającą tajemnicę i staje przed dramatycznym wyborem.

Julian musiał opuścić Theę, aby ją ocalić. Nie potrafi jednak o niej zapomnieć. Kiedy staje się jasne, że dziewczyna wciąż jest w niebezpieczeństwie, musi dokonać wyboru. Może trzymać się z daleka, jak żąda Rada lub zaryzykować wszystko, w tym swoje życie, aby odzyskać ukochaną. Oznacza to, że Julian będzie musiał zmierzyć się nie tylko z własnymi mrocznymi sekretami i tragiczną historią swojej rodziny, ale też z ukrytym dotąd dziedzictwem Thei.

Jakie tajemnice skrywa klan Rousseaux? I kim naprawdę jest Thea Melbourne?

Ogólnie mam problem, żeby ocenić tę pozycję. Z jednej strony pierwsza część zaintrygowała mnie na tyle, że miałam ochotę sięgnąć po kontynuację, niestety, tym razem rozczarowałam się. Historia mnie nudziła, nie mogłam się w nią wciągnąć i odkładałam ją co chwilę, licząc, że będzie lepiej. Z czasem faktycznie tak było, jednak to za mało, żebym chciała sięgnąć po kolejną część.

Teksty o samicy działały na mnie jak płachta na byka. Liczyłam na napięcie pomiędzy bohaterami, w końcu krążą w koło siebie, ale kolejny raz spotkał mnie zawód.

Myśląc o tej historii, mam pustkę w głowie. Miałam co do niej duże oczekiwania, w końcu pierwsza część spodobała mi się dużo bardziej niż ta, ale niestety, nie zawsze wszystko musi być zadowalające.

Trzeba przyznać, że w tej pozycji nie brakuje magii, a autorce wyobraźni. Dzieje się sporo, czasem, aż za dużo.

Pamiętajcie, że to, co mi się nie spodoba, nie znaczy, że nie spodoba się wam. Warto sięgnąć po książkę i wyrobić sobie swoje własne zdanie.