Eremanta
Joanna Skalska

Trochę nudna

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z tytułem ,,Eremanta" spotkałam się na stronie wydawnictwa Powergraph i po zapoznaniu się z opisem książki, wiedziałam, że chcę ją przeczytać. Już sam tytuł jest frapujący. Intuicja mnie nie zawiodła. ,,Eremanta" to powieść Joanny Skalskiej, której fabuła toczy się dwutorowo. Bohaterką jest Magda, Polka, pilnująca domu pod Londynem, którego właściciele z tzw. ,,starej emigracji" wyjechali na wakacje. Młoda kobieta wykorzystuje czas na tłumaczenie książki pochodzącej z madryckiego antykwariatu, a opowiadającej o Eremancie - tajemniczym, magicznym, dziwnym miejscu. Mieszkańcy obciążeni klątwą nie znają radości, żyją będąc ciągle przygnębionymi, ich twarze są wyjątkowo blade, w celu porozumiewania się nie używają słów, a powietrze w miasteczku jakby zastygło. Historia Eremanty nie okazuje się horrorem (jak można by odnieść wrażenie po wyglądzie miejsca i jego mieszkańców), a wręcz przeciwnie. Wydarzenia dzieją się niespiesznie, a jednak niezwykle intrygująco. To powodowało, że każde otwarcie kart książki, spowalniało czas, przynosiło spokojny oddech w porównaniu z szybkim, codziennym życiem. Wyciszało wewnętrznie - i duży wpływ mogli na to mieć milczący Eremantczycy i ich tajemnica. Opowieść ta, jak każda bajka musi mieć morał, który jednak w książce nie jest wyłożony wprost. Dla mnie to powieść o jednym z elementów będącym warunkiem dążenia do szczęścia: potrzebie okazywania u ludzi uczuć, o rozmawianiu o nich z bliskimi; o tym, że człowiek składa się z emocji i dobrych, i złych, a obojętność jest psychicznie zabójcza. Choć Magda nie wzbudza sympatii, to z wątku z nią związanego można dowiedzieć się o zdarzeniach z Grudnia 1970 w Szczecinie i o pracujących w Londynie Polakach. ,,Eremanta" to pozycja, której wręcz nie chce się czytać szybko, po to, by móc dłużej się nią delektować. Na jej lekturze spędziłam niezwykle miło czas. ,,Eremanta" stała się dla mnie książką, którą niosąc, przytula się z czułością, z którą czuje się pewnego rodzaju zespolenie - porozumienie, która przemawia do czytelnika pomiędzy wierszami. Moja ulubiona. Jest to też książka świetnie skonstruowana. Jak na debiut powieściowy Pani Skalskiej - rewelacja. Mocno polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)