Echa
Danielle Steel

Po skończeniu książki miałam bardzo  duży niedosyt. Ale wszystko po kolei. Książka opowiada historię pewnej rodziny, bardzo doświadczonej przez los. Najpierw poznajemy Beatę, Żydówkę z Niemiec,  która miała pecha zakochać się we Francuzie, katoliku. A to wszystko  w czasie I wojny światowej. Dla miłości porzuciła wszystko co miała a rodzina uznała ją za zmarłą. Ale była kochana równie mocno a do tego jednak znalazło się  kilka osób, które  zdecydowało się  pomóc młodym. Kiedy  zdawało się,  że już nic nie może stanąć na drodze ich szczęścia, dochodzi do olbrzymiej tragedii. Jakby tego było niedługo później  do władzy w Niemczech dochodzi Hitler.

Książka jest podzielona jakby na dwie części. Jedna opisuje losy Beaty, druga jej starszej córki Amadei. Początkowo  książka  nudziła mnie ale z czasem wciągnęłam się. Tak mi było żal młodych ludzi, którzy  by by być razem musieli  poświęcić tak wiele. A zawistny Los rzucał im kłody pod nogi. Jakby coś się  sprzysięgło przeciw nim. Zwłaszcza przeciw Beacie. Momentami zastanawiałam się  na głos co jeszcze się  wydarzy. Jestem  rozczarowana tym, że nie dowiedziałam się co się  stało z nią po wywiezieniu do obozu pracy.

Druga część zaskoczyła mnie. Amadea była ukochaną córką obojga rodziców. Po tragicznej śmierci ojca musiała zająć się  matką i młodszą siostrą. A gdy dorosła, postanowiła  wbrew rodzinie wstąpić do  zakonu karmelitanek. Jednak nowa wojna pokrzyżowała jej plany. Los rzucał nią z jednego końca Europy na drugi. Jednak jakimś cudem wychodziła niemal cało z każdej opresji. A to, do czego była zmuszana, całkowicie ją odmieniło. Zastanawia mnie tylko, czemu nie próbowała szukać matki i siostry. 

Tak jak pisałam, Książka zostawia bardzo duży niedosyt. Jest wiele wątków, które nie zostały  pociągnięte a bardzo mnie nurtują. Ogólnie  powieść zrobiła na mnie piorunujące wrażenie. Polecam.