Dziennik cwaniaczka. Więcej czadu
Jeff Kinney

Bohater książki Greg zostaje pracownikiem technicznym, czyt. tragarzem, w kapeli "Bródna Pieluha". Od razu odkrywa cienie rockandrollowego życia, czyli zarwane nocki, żebranie o lajki, niezdrowe używki – kawa, pączki, notoryczny brak kasy, kłopoty z repertuarem, a przede wszystkim grożące rozłamem kłótnie między muzykami. Gdy nowa dziewczyna wokalisty zaczyna poprawiać teksty napisane przez Rodricka, chłopak czuje, że ta pielucha jest pełna… i wkrótce się przeleje! Czy faktycznie tak się stanie?

Żyjemy w czasach, kiedy każdy chce być najlepszy i chwali się swoimi osiągnięciami. Poznając tą historię czytelnik nie czuje się gorszy, bo nie jest przytłaczany czytaniem o sukcesach innych. Ukazuje ona normalnego chłopaka, wiecznego pechowca przyciągającego nieszczęścia jak magnes, który zrozumiał dlaczego nie warto być sławnym. Wielokrotnie próbował nim zostać, ale przekonał się, że może okazać się to dla niego uciążliwe Zaczyna on dostrzegać korzyści wynikające z bycia niezauważalnym. Jego brat jest przykładem osoby, która jeszcze tego nie zrozumiała i pomimo braku umiejętności i siły przebicia „drepta w miejscu” na ścieżce zwanej sławą, a wszystko co robi wraz z zespołem staje się katastrofą
Autor w tej niby śmiesznej, lekkiej historii przemyca ważne rzeczy, tj. współpraca i planowanie, zaangażowanie, priorytety oraz ukazuje siłę mediów społecznościowych. Za sprawą bohatera stara się uświadomić czytelnikowi, że nie warto ulegać modzie, czyli pędowi za sławą i bogactwem. Warto podążać swoim tempem i swoją drogą, bo każdy jest inny.
Historia opisana jest w formie dziennika. Czytało mi się ją lekko i szybko ze względu na zabawną treść, krótkie rozdziały i śmieszne ilustracje

Pomimo tego, że przeczytałam wszystkie tomy serii, ten jest pierwszy, który recenzuję
Polecam ją na deszczowe wieczory, kiedy Wasze humory nie są najlepsze i gwarantuję, że Greg sprawi, że na Waszych twarzach pojawi się uśmiech.

PRZELEWA SIĘ PIELUCHA GORYCZY

Well, we don't sound like Madonna

Here we are now, we're Nirvana

Sing distinctly? We don't wanna

Buy our album, we're Nirvana

A garage band from Seattle

Well, it sure beats raising cattle

Yeah

- Weird Al Yankovic

Rok minął i mamy kolejny tom ,,Dziennika cwaniaczka". Tym razem ytrochę bardziej nam się to oczekiwanie dłużyło, bo w poprzednich latach między tomami dostawaliśmy jeszcze dodatkowe części o Rowleyu, ale co tam, ważne, że jest. Bo, jak zawsze, świetnie jest. No i teraz na dodatek tematycznie to jeszcze bardziej moja bajka, niż poprzednio, więc zadowolony jestem i to bardzo. I w sumie znów chcę więcej, bo tomik łyknięty na raz, zabawił, dostarczył okazji do śmiechu i pozostawił niedosyt. Ale niedosyt to jednak coś, co bardzo dobrze świadczy o jakości dzieła.

Greg chciałby zaznać sławy, ale nie wyszło mu uczynienie sławnym Rowleya. Więc teraz postanawia wkręcić się do zespołu brata, Bródna Pielucha. A band akurat korzysta z szansy pokazania się i zabłyśnięcia. Ale czy mu się to uda? Greg, jako tragarz zespołu, wchodzi w sam środek rockandrollowego życia, gdzie snu jest równie niewiele, co pieniędzy, za to mnóstwo jest kłótni i problemów. A kłopoty narastają i w końcu...

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/03/dziennik-cwaniaczka-wiecej-czadu-jeff.html