Dwie głowy i jedna noga
Joanna Chmielewska

Przeczytałam dawno temu, teraz do niej wróciłam, niewiele pamiętałam z treści, więc czytało mi się dobrze. Lubię taki styl pisania, język bohaterki, genialne opinie i dialogi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jakoś do tej pory nie miałam okazji zapoznać się z twórczością pani Joanny Chmielewskiej, Polskiej Królowej Kryminałów. Wstyd i hańba! Postanowiłam nadrobić tą skuchę. Książka przykuła mą uwagę zabawnym tytułem i chciałam się przekonać, czy zabawna będzie także w środku. I co się okazało? Że się nie pomyliłam. Narratorką jest Joanna, która jedzie do Paryża na spotkanie z mężczyzną swojego życia - Grzegorzem. Traf chciał, że przez wiele lat nie dane im było być razem. W każdym momencie życia każde było z kimś w związku. Kobieta wybiera inną drogę do celu trafia na wypadek. Ofiara wypadku Helena ostrzega ją, przed pewną kobietą, która ją nienawidzi i wręcza jej list. Joanna zabiera go ze sobą. Jakie jest jej zdziwienie, gdy w pewnym momencie odkrywa w swoim bagażniku dziwne znalezisko - ludzką głowę. Od tej życie Joanny obfituje w szereg dziwnych, niekoniecznie zabawnych sytuacji. Kto jej podrzucił głowę? Kto i dlaczego pała do nią nienawiścią? Jak wspominałam wcześniej jest to moje pierwsze spotkanie z panią Joanną i na pewno nie ostatnie. Podoba mi się styl autorki, który jest lekki i sprawia, że książkę czyta się szybko i z zapartym tchem. Jest wiele sytuacji zabawnych, że można było się pośmiać. Wraz z autorką zastanawiałam się kto jest mordercą i dlaczego ktoś jej nienawidzi. Intryga została przemyślana. Chociaż w swoim życiu przeczytałam już wiele kryminałów to rzadko który pisarz spowodował, że od tego wszystkich tych zagadek i intryg bolała mnie głowa i mieszało mi się już wszystko. Ale to jest wielki plus, bo sprawia, że możemy oczekiwać elementu zaskoczenia. Tak też było w tym przypadku. Autorka potrafi budować napięcie i umiejętnie łączyć je z duża dawką humoru. Jeszcze w całą akcję został wplecione elementy romansu. Czego było chcieć więcej? Świetnie się bawiłam czytając tą książkę, przy której można się odstresować.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejny raz Joanna Chmielewska wciela się w rolę głównej bohaterki w przedziwny sposób, która staje się świadkiem makabrycznego wypadku, zostaje uwikłana w dziwne historie, staje obiektem zainteresowania, z tym, że nie zawsze tych osób, o których zainteresowaniu marzy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wszystko wskazuje na to, że nie przemawia do mnie literatura "kobieca" i powieść "królowej polskiego kryminału" nie wywarła na mnie zbyt dużego wrażenia. W tym kryminale zabrakło mi kryminału, który zepchnięty został hen daleko, ustępując miejsca wątkowi miłosnemu. Męczy i irytuje styl powieści - charakteryzowany na słowotok, przesączony wyrażeniami z potocznej polszczyzny mówionej. Potocznej polszczyzny mówionej można słuchać - do czytania natomiast nie nadaje się całkowicie. Przez najbliższe kilka(naście?) lat powieści Joanny Chmielewskiej nie znajdą się na mojej liście "do czytania".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przezabawna! Chwilami absurdalna, wspaniała!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie wiem czemu, ale zazwyczaj omijam kryminały polskich autorów, jednak po przeczytaniu tytułu tej książki stwierdziłam, że zaryzykuję. Pozycja wydawała się zapowiadać na historię "z jajem", a takie książki (i nie tylko) właśnie lubię. Pozycja faktycznie jest dosyć zabawna, akcja warta, cały czas coś się dzieje, intryga dość zawiła. Tutaj wątek miłosny - z dawno niewidzianym Grzegorzem (jedyną i prawdziwą miłością głównej bohaterki) - o dziwo mnie zupełnie nie drażnił. Nawet im kibicowałam, żeby się wreszcie zeszli na dobre :) Jest to przyjemna lekka historyjka, do przeczytania w jedno popołudnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)