Dom z kamienia
Justyna Grosicka

Muszę przyznać, że do wzięcia tej książki w ręce przyciągnęła mnie jej okładka. Lecz jej grubość mnie nieco wystraszyła, więc oddałam ją do czytania swojej córce a potem mamie. Nie mogłam jednak przestać o niej myśleć i ten "Dom z kamienia" w otoczeniu zieleni ciągle mnie jakby wołał.
Teraz myślę, że powinnam od razu się skusić na lekturę, lecz nie chciałam dać się zwieść pozorom ślicznej okładki...
Chociaż wydawałoby się, że to będzie jakaś sielankowa i małomiasteczkowa historia, to czekało mnie zaskoczenie. 
"Szkołę Podstawową w Zielonym Kamieniu spowijała cisza...
Był to jednak spokój pozorny, gdyż w większości klas wciąż trwały lekcje, gdzie młoda energia uwięziona na czterdzieści pięć minut buzowała tuż pod powierzchnią wyuczonej dyscypliny."
Małe miasteczko o ciekawej nazwie Zielony Kamień, to spokojne miejsce na ziemi. Lecz zazwyczaj w takich niby spokojnych miejscach nie zawsze jest tak, jakby się wydawało. Okazuje się, że za drzwiami niemal każdego domu skrywają się różne sekrety, które przyczyniają się do cierpienia wielu osób.
Oczywiście najczęściej przezywają to dzieci i kobiety...
Hanka pracuje jako woźna w szkole. Nie jest to praca jej marzeń, lecz tak się potoczyło jej życie, że tylko tak może pomóc w utrzymaniu swojej rodziny. Jej mąż Adam jest budowlańcem, nawet dosyć dobrym, kiedyś przecież razem zbudowali dom, w którym mieszkają. Jednak z czasem zaczął coraz częściej zaglądać do kieliszka a później zaczęły się awantury. Stara się tę mężowską przemoc ukrywać przed wszystkimi, nawet przed dziećmi, lecz nie do końca jej to wychodzi. Gdy jednak Adam zaczyna awantury z dziećmi, to już nie może tego przemilczeć. A mogło być przecież zupełnie inaczej, gdyby nie wpadka z pierwszym dzieckiem, zamiast zgłębiać wiedzę, Hanka wyszła za mąż a potem urodziła jeszcze dwoje dzieci. O co wieczne pretensje miał do niej mąż...
W szkole, w której pracuje Hanka, Marcelina jest wicedyrektorką i już na pierwszy rzut oka można zauważyć, że i ona skrzętnie skrywa jakieś sekrety. 
Monika została zatrudniona w szkole na zastępstwo i od razu wpadła w sidła zastawiane przez dyrektora, który wykorzystując swoje stanowisko, proponuje jej nieformalny układ. Dziewczyna obawiając się utraty pracy, sama nie wie jak sobie poradzić z natarczywym szefem. 
Regina jest samotną kobietą, pracuje w bibliotece. Wiele osób uważa ją za dziwaczkę, lecz ona się tym nie przejmuje, mówiąc, że książki jej nie zawiodły tak jak to zrobili ludzie. Biblioteka to jej cała radość życia. Często właśnie tam odwiedza ją Hanka.

"Dawno temu doszła do wniosku, że na podstawie historii wypożyczeń książek można wiele dowiedzieć się 
o człowieku."
Tymczasem po wielu latach nieobecności, w Zielonym Kamieniu zjawia się siostra Reginy - Lucyna. Przyjechała z Paryża, rozsiewa wokół siebie blask gwiazdy, lecz mieszkańcy mówią o niej skandalistka, gdyż namieszała w życiu swojej siostry i dała nogę.
Autorka bardzo pięknie scharakteryzowała małomiasteczkowe zależności i stosunki międzysąsiedzkie. Poczułam się nawet jako jedna z mieszkanek Zielonego Kamienia i wyobrażałam sobie jak wygląda ta miejscowość.    
Za zamkniętymi drzwiami, w czterech ścianach dzieją się różne rzeczy, które zazwyczaj nie wydostają się na światło dzienne. Lecz kiedy już wyjdą, to nie ma odwrotu i trzeba zrobić z tym porządek. Trudne tematy poruszane w tej książce, to często tematy tabu w wielu rodzinach. Gdy kobiety wzięły sprawy w swoje delikatne rączki, to już nie odpuściły, chcąc zmienić swoje życie, wierząc, że jeszcze nie jest zbyt późno na zmiany.
"Łatwiej surowo ocenić kobietę niż mężczyznę, bo on jest tylko... mężczyzną, a tym wybacza się więcej."
Nawet nie pomyślałam, że to debiutancka powieść. Mimo swojej objętości, jej lektura przebiega bardzo szybko. 
Mam nadzieję, że autorka nie zakończy na tej pozycji swojego pisania.

Już kawałek czasu minął od przeczytania tej książki, ale cieszę się, że dziś mogę napisać kilka słów o niej. Przyznam się, że uwielbiam takie debiuty. Jak zobaczyłam zapowiedzi Wydawnictwa Filia to wiedziałam, że chce przeczytać. Sami zobaczcie na okładkę toż to cudowność i lato w rozkwicie. Przygotujcie się na to, że ta ciut duża cegiełka zajmie wam niedzielne popołudnie jak i wrześniowe wieczory. Ci, którzy obserwują mnie wiedzą, że już nie raz pisałam, że „Siła jest kobietą” i w tym przypadku jest tak samo.

Przedstawiam wam Hankę, Reginę, Monikę, Lucynę, Marcelinę oraz pozostałych bohaterów, którzy w tej książce namieszają i to porządnie. Każda z nich inna ze swoim bagażem doświadczeń, który trzeba dźwigać często z mizernym skutkiem, ale od czego ma się przyjaciół, rodzinę! Nasze panie udowodnią ci, że mimo iż dziś „pada deszcz” a wiatr wieje tak w oczy, że ledwo widać to pamiętaj, że jak po burzy wychodzi słońce tak w twoim życiu jeszcze zaświeci słońce i wskaże drogę ku lepszej przyszłości.

Przemoc w rodzinie, alkoholizm, molestowanie w pracy? Czy kiedyś doświadczyłeś/łaś któregoś z tych rzeczy/doświadczeń? Nie życzę ci, nie życzę nikomu, bo żadna osoba nie ma prawa poniżać drugiego człowieka tylko dlatego, iż jest wyżej stanowiskiem albo nie potrafi uporać się z własnymi słabościami.

Opisów książki jest mnóstwo więc z całego serca polecam przeczytać. Takich książek powinno być więcej a wiecie dlaczego? Nie każdy z nas ma siłę do walki np.  z pijanym mężem, ale może dzięki tej książce uwierzy, że jest wartościowa osoba, która zasługuje na wszystko, co najlepsze więc sami przyznajcie, że warto przeczytać albo podarować komuś w prezencie. Książka ma 693 strony a czytasz jakby miała ze 100. Czekam na kolejne książki autorki, bo pióro ma cudowne.

Polecam każdemu, kto czuje się źle, kto nie wierzy we własne siły, kto myśli, że nic lepszego w życiu go nie czeka.

„Dom z kamienia” to historia kobiet, które borykają się z wieloma życiowymi problemami.

Akcja książki rozgrywa się w Zielonym Kamieniu.

Hanka pracuje w szkole jako woźna, a na co dzień zmaga się z problemem przemocy domowej. Regina to miejscowa bibliotekarka. Lucyna – siostra Reginy, pojawia się niespodziewanie w Zielonym Kamieniu. Siostry pokłóciły się dawno temu o mężczyznę. Marcelina to wicedyrektor w miejscowej szkole, w której pracuje Hania oraz Monika, która ma problem z dyrektorem.

Te wszystkie kobiety, na pozór bardzo różne, pokażą swoją siłę oraz to, że potrafią się zjednoczyć, kiedy jest taka potrzeba.

Książka pokazuje, że zawsze warto wierzyć w siebie, spełniać marzenia oraz, że nigdy nie jest za późno na życiowe zmiany.

Książka liczy ponad 600 stron, ale gwarantuję, że w tym przypadku to wcale nie jest dużo. Bardzo miło spędziłam czas z bohaterami.

"... tajemnice są przereklamowane i zazwyczaj ludzie przez nie cierpią, zamiast otwarcie cieszyć się wolnością i szczęściem"

Hanka, bohaterka powieści "Dom z kamienia" robi wszystko by zachowywać pozory. Na zewnątrz to osoba miła, serdeczna, pogodna, uśmiechnięta, obowiązkowa. Jednak nikt nie wie, co się dzieje w jej domu. Mąż jest alkoholikiem, który często wszczyna awantury i stosuje przemoc wobec najbliższych. Kobieta stara się robić "dobrą minę do złej gry". Pewnego dnia dochodzi do sytuacji, która uświadamia Hance, że musi zawalczyć o siebie i swoje dzieci.

Akcja książki dzieje się w Zielonym Kamieniu, niewielkim miasteczku w województwie świętokrzyskim. Dużo osób zna się od lat, czasami przyjeżdża ktoś nowy, na chwilę lub na dłużej.

Hanka mieszka tu od dawna. Okazuje się, że gdy jej kłopoty wychodzą na jaw, znajdują się osoby, które pragną jej pomóc. Regina, Marcelina, Lucyna i Monika również mają wiele sekretów. 

Autorka w swojej książce pokazuje, że kobiety potrafią być silne, odważne i solidarne. W czasach próby, liczy się wsparcie bliskich osób. Łatwiej wszystko znieść, gdy można z kimś napić się herbaty, porozmawiać, wyżalić się. Drugi człowiek potrafi być wspaniałym oparciem w trudnych chwilach.

"Dom z kamienia" to niezwykle przejmująca, życiowa historia, która chwyta za serce.

Powieść została napisana świetnym piórem i choć liczy prawie siedemset stron i nie jest podzielona na rozdziały, to czyta się ją szybko. Porusza niełatwe tematy: uzależnienie od alkoholu, molestowanie w pracy, rozwód. 

Bardzo polubiłam bohaterki. Każda z nich była interesująca, ciekawa, inna. Życzyłam im, żeby dogoniły swoje marzenia i były szczęśliwe.

"Dom z kamienia" to historia pełna różnorodnych emocji. Cierpienie, wzruszenie, radość, przyjaźń, miłość, sekrety - to wszystko znajdziecie w tej niesamowitej powieści obyczajowej. Trudno się od niej oderwać. 

Cudowna okładka przyciągnęła mnie do siebie jak magnes. Śliczny, nieduży domek z kamienia wśród bujnej roślinności to miejsce z moich marzeń.

Pani Justyna Grosicka napisała cudowną powieść, a ja serdecznie wam ją rekomenduję.

Przyjemnej lektury 📚

Długi czas książka czekała nim zabrałam się do jej przeczytania. Przerażała mnie grubość książki, jej  prawie 700 stron. I to był błąd. Już od pierwszych stron opisana historia tak mnie wciagnęła, że trudno było mi odłożyć czytanie, gdy przychodziła pora na sen, czy inne czynnośći. Opisane historie bohaterek ksiażek to samo życie w polskich realiach. Patologie w rodzinach, molestowanie, mobing  i wykorzystanie stanowiska w pracy przez przełożonych. Główną bohaterką jest Hanna, jej rodzina oraz zaprzjaźnione z nią kobiety. Jest ona matką trojga dzieci i zoną alkicholoka. "Zawsze lubił wypić. Wiedzieli o tym wszyscy, Hanka również, choć wtedy do głowy jej nawet nie przyszło, że ta dosyć powszechna skłonność doprowadzi ich kiedyś do takiej tragedii. ...... Po wypiciu zachowywał się jak ktoś zupełnie obcy, jakby bestia weszła do jego ciała i wymierzała kolejne ciosy."  Autorka bardzo realnie opisała, jak wygląda życie z alkocholikiem; ciągła obawa w jakim stanie wróci do domu,  znoszenie obelg i ciosów. Na domiar złego, to nie on  jest eksmitowany, gdy pobije syna, tylko rodzina musi opuścić swój dom i szukać schronienia w ciągu 48 godzin, bo tylko na takie czas może być on zatrzymany w areszcie. Autorka pokazała zielone śwatło i nadzieję dla takich rodzin. Drugim problemem szeroko opisanym przez autorkę jest molestowanie w pracy. Mimo trudności w udowodnieniu winy, można i z tym dać sobie radę, gdy siły zostaną połączone.