Dobrana para
Stephanie Laurens

Są książki po których z góry wiadomo czego się spodziewać, czy to ze względu na ich gatunek, czy też wydawnictwo. I w tym tkwi zarówno ich urok, jak i największa wada.

Ninniver Carrick, choć ma zaledwie 25 lat, przeżyła już więcej niż niejeden dojrzały człowiek.                     W dzieciństwie straciła matkę, nigdy nie zaznała bliskości ze strony ojca, lekceważyli ją również starsi bracia. Sumy nieszczęść dopełniła rodzinna tragedia – jeden z braci zabił ich ojca i drugiego brata, a wkrótce sam popełnił samobójstwo. Niniver została sama, jako jedyna przedstawicielka możnego rodu Carricków. Pogodzona z tym, że dalsi krewni odbiorą jej dziedzictwo, nagle dowiaduje się, że to ona została wybrana panią klanu. Od tej pory do jej ręki ustawia się wianuszek adoratorów przekonanych, że samotna kobieta nie poradzi sobie z tą rolą. Aby się przed nimi ustrzec, Niniver prosi o pomoc swego sąsiada Marcusa Cynstera, który ma odgrywać rolę jej opiekuna. Czy pozostanie nim jedynie na niby?

„Dobrana para” to klasyczny harlequin. Mamy słodką i niewinna kobietę, kochającego ją w skrycie dojrzałego mężczyznę, rodzinne waśnie, prostą intrygę, małe nieporozumienie rozdzielające zakochanych       i ślub w finale. Książka niczym nie zaskakuje, od samego początku wiemy jakie będzie jej zakończenie         i czego możemy spodziewać się po jej bohaterach. Jak ktoś lubi tego typu powieści, raczej będzie zadowolony.

Ja też byłam, choć przyznam że wielokrotnie zachowanie głównej bohaterki wydawało mi się nielogiczne – zamieszkała z mężczyzną w którym od dawna się podkochiwała a potem wyrzucała sobie, że dała mu się uwieść, z błahego powodu wyrzuciła go z domu by następnego dnia jechać go przepraszać. No nic, nie warto wnikać w motywy działań panienki z romansów, bo chyba nigdy nikt do końca ich nie pozna. Ciekawszy niż Niniver zdaje się być jej partner. Poznając jego duchowe rozterki czytelnicy, a zwłaszcza czytelniczki, zdają sobie sprawę jak skomplikowany może być świat męskich uczuć o których często nie wiemy nic lub wydają nam się płaskie i pozbawione większych emocji.

Książka ta ma jednak pewną zaletę edukacyjną, czego w innych harlequinach często brak. Dowiadujemy się z niej wiele o obyczajach XIX-wiecznej Szkocji, życiu ówczesnych możnych, poznajemy ich stroje, rozkład dnia i maniery.

W powieści nie brakuje też namiętnych scen erotycznych, które na szczęście doskonale komponują się         z akcją, nie zdominowując jej. Opisane są przy tym subtelnym językiem, co sprawia że mimo iż ciągną się czasami przez kilka stron czytelnik nie czuje się nimi zażenowany.

Powieść „Dobrana para” jest trzecią częścią „Sagi rodu Cynsterów” opowiadającej dzieje rodów Niniver     i Marcusa. Na szczęście, choć pojawiają się w niej postacie występujące w poprzednich tomach, bez problemu można czytać ja nie znając poprzednich części.

Polecam „Dobraną parę” wszystkim fanom „Sagi rodu Cynsterów” oraz miłośnikom romansów w stylu Harlequina. Osoby lubiące nieco ambitniejsze historie miłosne raczej nie będą usatysfakcjonowane.

Recenzja pochodzi z mojego bloga "Świat Powieści": http://swiat-powiesc.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niniver Carrick wbrew swoim najśmielszym oczekiwaniom zostaje przywódczynią klanu. Funkcja bardzo do niej pasująca, niemniej jednak w pewnych aspektach dość uciążliwa. Tym bardziej, że Niniver jest sama i właśnie pilnie potrzebuje pomocy silnej męskiej ręki. Natomiast Marcus Cynster jest mężczyzną, który jak najbardziej może takąż rękę zaoferować. A nawet całe, całkiem niczego sobie męskie ciało. Wystarczy go tyko o to poprosić. Niniver nie ma już innego wyjścia i w końcu decyduje się na ten krok. Nie ma jednak pojęcia jakie czekają na nią komplikacje wynikające z mieszkania pod jednym dachem z mężczyzną, o którym marzy od lat. Całość recenzji dostępna pod adresem: http://zapach-ksiazek.pl/dobrana-para/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opinia pochodzi z bloga http://www.posredniczkaa.pl/ Niver nie ma łatwego życia, najpierw umarł jej ojciec, niedługo po nim jej bracia również pożegnali się z życiem. Tak oto została sama, niestety nic nie idzie po jej myśli, wciąż musi radzić sobie z zaniedbaniami brata i użerać się z niechcianymi zalotnikami, którzy tylko marzą, by położyć ręce na jej majątku. W chwili desperacji zwraca się po pomoc do Marcusa, wierząc, że jako gentleman nie będzie oczekiwał niczego w zamian. Nawet nie wie, jak bardzo się pomyliła... Stephanie Laurens jest uznawaną australijską autorką romansów historycznych. W swoim dorobku literackim posiada aż 9 serii, które liczą ponad czterdzieści tomów. Poza karierą pisarki zdobyła doktorat z biochemii w Australii i zajmowała się badaniami nad rakiem. ,,Dobrana para" jest trzecim tomem cyklu ,,Saga rodu Cynsterów", jednak pomimo że nie czytałam dwóch poprzednich, nie przeszkadzało mi to w zrozumieniu treści. Ta książka świetnie funkcjonuje jako odrębna powieść. Fabuła książki jest bardzo złożona i niezwykle ciekawa. Poznajemy młodą Niver, która musi stawić czoło nie tylko chorobie umysłowej brata, kłopotom finansowym klanu, ale również walczy ze swoimi własnymi demonami. Autorka stworzyła opowieść o silnej i nieugiętej kobiecie, która wzięła na swoje barki zbyt wiele problemów. Nie chce przyjąć pomocy od nikogo i właśnie przez swój upór może stracić wszystko. Akcja powieści rozgrywa się w XIX wiecznej malowniczej Szkocji. Rozległe ziemie i mgliste krajobrazy okazały się idealnym tłem dla przygód bohaterów. Jeżeli chodzi o bohaterów to postać Niver wydała mi się dość autentyczna, posiada wady i zalety, jest odważna, ale potrafi przyznać się do słabości. Marcus zaś jest przystojny, kulturalny, bogaty... ideał. I to mi w nim trochę przeszkadzało. Ideałów nie ma, a Marcus był tak bardzo idealny, że aż mdły. Podobało mi się, że autorka nie ograniczyła się do wewnętrznych rozterek bohaterów, ale dodała również element intrygi i niebezpieczeństwa. Dzięki temu zabiegowi książkę czyta się bardzo szybko. Lekki i niewymagający styl autorki sprawia, że książka jest bardzo przyjemna w odbiorze. Z łatwością można sobie wyobrazić poszczególne sceny i sytuacje, w jakich znaleźli się bohaterowie. Sprawę ułatwiają również dość rozbudowane opisy, nie są one zbyt długie, ale za to dość częste. To idealna lektura na jesienne wieczory przy herbatce. Lekka, ale i porywająca historia o miłości, wyrachowaniu i ciągłej walce. ,,Dobrana para" przeniesie czytelnika w malowniczo mgliste szkockie wzgórza i pozwoli oderwać się od rzeczywistości!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)