Czytelniczka znakomita
Alan Bennett

Gdyby Jej Wysokość wypożyczyła kolejne nudziarstwo, np. wczesną George Eliot albo późnego Henry'ego Jamesa, będąc czytelniczką niedoświadczoną, mogłaby się do czytania całkiem zniechęcić i nie byłoby tej opowieści. Królowa żyłaby dalej w przekonaniu, że czytanie książek, to ciężka praca.

Do obowiązków królowej zawsze należało "okazywać zainteresowanie, nie zaś interesować się". Jeździła więc po świecie, odwiedzała włości swoje i obce, bawiła się z gromadą psów (których nikt inny nie mógł znieść), co tydzień spotykała się z premierem, była ozdobą wystawnych przyjęć i spotkań. I nic by się nie zmieniło, gdyby nie wizyta objazdowej biblioteki i pewne lektury, które miały na zawsze zmienić jej życie. A wszystko to wtedy, gdy osiągnęła wiek, "w którym można umrzeć bez obawy o wstrząsanie opinią publiczną". Brzmi znajomo (no może poza wizytami premiera)? Jeśli tak, to Czytelniczka znakomita A. Bennetta jest książką dla Was! :)

Urocza, poruszająca, dowcipna i faktycznie nieco obrazoburcza Czytelniczka znakomita to opowieść o angielskiej królowej (wszystko wskazuje na to, że obecnie miłościwie panującej), która się... zaczytała. Do tego stopnia, że wszystkie obowiązki zeszły na dalszy plan, a dworzanie dwoją się i troją, by księgarzy wyrzucić za drzwi, sekretarza usunąć, a jej książki pochować, a nawet... zdetonować.

A. Bennett, brytyjski dramaturg, pięknie nakreślił portret królowej wraz z naleciałościami jej stanu, rodziny i czasów. Odgrywanie normalności (typu luźne powiedzonka, czy wyciąganie nóg z niewygodnych butów) wystudiowane przez "ludzi od tego", komentarze na temat kondominiów, dywagacje na temat staroangielskich pisarzy - bezcenne. W dodatku napisane zgrabnym i pięknym językiem w przecudnym wydawniczo opakowaniu (za tak śmieszną ceną, że aż... wow!). Oto kilka ewidentnych perełek:

(...) zaczęła interesować się książkami, które były przecież niczym innym, jak tylko odwzorowaniem świata, pewną jego wersją. Książki? Po co, skoro widziała oryginał?

Mężczyźni (do tej grupy trzeba wliczyć Margaret Thatcher) pragnęli przedstawień

(...) widocznie pisarzy najlepiej jest spotykać na kartach ich książek i (...) są oni wytworami wyobraźni czytelnika w równej mierze, jak ich bohaterowie.

Do całości treści (i wykwintnego zakończenia) dołożyć należy garść pochwał za tłumaczenie, do którego nawet ja nie umiem się przyczepić, oraz przypisy i posłowie od tłumaczki (Ewy Rajewskiej), dzięki którym wszystko staje się jasne. Całości wizerunku dopełnia piękna okładka i strony przedtytułowej, przyjemny papier i redaktorska "biżuteria".

Słowem - nic, tylko się zaczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Stan zaczytania ma wiele typowych objawów, które każdy mól książkowy bez problemu może u siebie zaobserwować. Możemy też pokusić się o stworzenie listy kilku fundamentalnych cech/zachowań charakterystycznych dla każdego pasjonata książki. W trakcie lektury odkrywamy z uśmiechem, jak wiele łączy nas - zwykłych, śmiertelników kochających książki - z samą królową brytyjską. Tak jak ona, z wielką przyjemnością gubimy się między stronami jednej lub kilku książek jednocześnie, przechodzimy od jednej książki do drugiej, czasem szukamy usprawiedliwienia/wymówki, żeby nie musieć się odrywać od czytania, czasem musimy mierzyć się z brakiem zrozumienia i komentarzami ,,nieczytających", i cieszymy się, kiedy uda nam się spotkać osobę podzielającą nasze zainteresowania, z którą możemy wymienić się uwagami na temat tej czy innej lektury. ,,Czytelniczka znakomita" to dowód na to, że na rozpoczęcie czytelniczej przygody nigdy nie jest za późno, i prawdziwe must have każdego mola książkowego; przeciwnicy czytania znajdą w niej zaś kilka argumentów przemawiających za tym, że czytanie jest naprawdę niebezpiecznym zajęciem :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Obrazoburcza, przy tym uroczo zabawna i interesująca, bo ukazuje zachowanie królowej Elżbiety II od całkiem innej strony. Książki do których przekonywała się ostrożnie, stały się jej żywiołem, uszczęśliwiając ją. Staje się opsimatą- osobą, która rozpoczyna naukę w późnym wieku, czytając stara się nadrobić stracony czas. Lecz czytelnictwo w przypadku Jej Wysokości nie jest zajęciem mile widzianym, bo jej zamiłowanie do lektur wymusza szereg kompromisów, zmiany w rutynowych procedurach, zaniedbania w obowiązkach monarchini. Uderzyła mnie myśl literatury republiki- bo przecież książki nie dzielą czytelników na gorszych i lepszych, wszyscy są wtedy równi. Gdy królowa chce ukazać innym swoją pasję, spotyka się z niezrozumieniem i konsternacją, a zmiany, które w niej zachodzą składane są na karb starczego wieku, a nie empatii i wrażliwości. W tym momencie można odkryć drugie dno pod tą lekką fabułą: niezrozumienie dla pasji, która jest hobby samotników. W lekturowych praktykach Jej Wysokości mole książkowe rozpoznają pewne własne nawyki: nieprzespane noce, miganie się od innych zajęć- ona usposabia każdego z nas, pokazuje to uniwersalizm czytania. ,,Czytelniczka znakomita" da nie tylko dobrą zabawę, ale też refleksję nad postrzeganiem czytelnictwa oraz argumenty, że warto czytać, stąd myślę, że spodoba się wielbicielom literatury.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Takiej książki jeszcze nie czytałam... Ale przywykłam do tego, że Wydawnictwo Media Rodzina wydaje same ciekawe i zaskakujące pozycje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Idealna książka dla każdego mola książkowego! Pełna humoru, ciepła i miłości do książek, połknęłam ją jednym tchem. Bardzo podobało mi się to, jak autor opisał proces zakochiwania się w literaturze i pisaniu, z punktu widzenia osoby dorosłej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)