Czas przypływu
Nancy Thayer

historia trzech sióstr, przyjezdnej Mariny.Kazda boryka się z dylematami ale po wielu perypetiach dochodzi do hepe endu.. Dotyczą one wielu aspektów codzienności i ukazują nam wybory, przed którymi stanęli poszczególni członkowie rodziny Abbie. Nie każde z ich decyzji były proste. Wiele spośród nich wymagało wyrzeczeń i silnej woli. Powoli dążyli oni do sytuacji, w których wszystko wydawało się być nieco łatwiejsze. Lekka i przyjemna lektura.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy w życiu łatwo i warto kierować się sztywnymi zasadami? Czy utarty schemat jest najbezpieczniejszy i zagwarantuje nam szczęście w życiu? Czy warto walczyć z przeciwnościami losu? Dać się porwać i iść za głosem serca? Autorka pokazuje, jak zaskakujące potrafi być życie i jak w jednej chwili potrafi wszystko zmienić. To ciepła opowieść o poszukiwaniu miłości i szczęścia w życiu, a także o jednoczącej sile rodziny.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka początkowo wydaje się nudna lecz później się akcja rozkręca. Jak dla mnie akcja książki bardzo przewidywalna chociaż czyta się ją bardzo lekko i momentami potrafi wciągnąć. Bohaterkami książki są cztery kobiety. Trzy z nich to siostry natomiast czwarta z nich to ich przyszła macocha. Najstarszą z kobiet jest Marina. Marzy ona o dziecku lecz ciągle jej się nie udaje zajść w upragnioną ciąże. Ze swych trosk zwierza się przyjaciółkom lecz jest to prawdopodobnie jej błąd (a może nie) gdyż jedna z przyjaciółek zachodzi w ciążę z jej mężem. Życie Mariny wywraca się do góry nogami. Sprzedaje ona udziały w firmie oraz swoją część domu i wyjeżdża na wyspę gdzie spędzała wakacje jako nastolatka. Wyjazd ten okazuje się dla niej strzałem w dziesiątkę. Wynajmuje tam domek u wdowca-ojca trzech dorosłych córek. Marina na wyspie znajduje miłość, przyjaźń i w niedługim czasie zostaje matką i babką. I nie przeszkadza jej że córki które od tej pory ma są już całkiem dorosłe. I nawet gdy na wyspę przybywa jej były mąż z niemowlęciem nie jest to w stanie skłonić jej do porzucenia tego miejsca i tych ludzi. Abbie to najstarsza z sióstr. Po śmierci matki (dziewczynka miała wtedy 15 lat) przejmuje ona opiekę nad młodszymi (o dwa i osiem lat) siostrami. Z tego powodu nie poszła na studia dlatego jest najmniej wykształconą z sióstr. Wraca ona na wyspę wezwana przez najmłodszą z sióstr-Lily gdyż średnia z dziewcząt-Emma popada w depresję po porzuceniu przez ukochanego. Abbie to rozsądna młoda kobieta która matkuje siostrom oraz po części czuje się za nie odpowiedzialna. Dlatego też zakłada firmę która oferuje opiekę nad dziećmi i osobami starszymi. W ten sposób usiłuje zapewnić rodzinie pieniądze aby ojciec nie musiał sprzedawać domu i łodzi. Abbie zakochuje się w jednym ze swoich pracodawców i jego czteroletnim synku. I jak było do przewidzenia stają się kochającą rodziną. Emma to średnia z sióstr. Poznajemy ją można powiedzieć jako osobę zaradną która ma kochanego faceta, dobrze płatną pracę i aby zadbać o przyszlosc ojca odklada dla niego pieniądze. Jednak szczęście nie trwa wiecznie. Na rynku jest coraz większy kryzys więc traci pracę i oszczędności a żeby tego było mało zostaje porzucona przez narzeczonego. Wraca ona do domu i rozpoczyna pracę z Abby. U jednej z pracodawczyń poznaje swojego przyszłego męża a w domku obok mieszka kobieta która jest jej bliska bo przeszła podobne porzucenie przez ukochanego. Emma zaprzyjaźnia się z Mariną i w ogóle nie przeszkadza jej że ta spotyka się z jej ojcem. Najmłodsza i najbardziej rozpuszczona z sióstr to Lily. Dziewczyna początkowo wydawała mi się bliska z racji tego jak była traktowana jako najmłodsza z sióstr. Pomiędzy Abby i Emmą jest tylko dwa lata różnicy dlatego są sobie bliskie nie to co młodsza o osiem lat Lily. Dziewczyna czuje się odtrącona dlatego stara się zwrócić na siebie uwagę sióstr. Jako jedyna nie przepada za Mariną lecz pod koniec przekonuje się do tej kobiety. Lily pracuje dla jednej z gazet dlatego można powiedzieć że jej życie to ciągłe imprezy i dlatego nieraz zawala domowe obowiązki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Któż z nas nie pragnie miłości, przyjaźni i szczęścia?
 
Te wszystkie ważne uczucia, których oczekujemy od losu mają czasem słodko-gorzki smak…

Historia trzech sióstr Fox opisywana przez Nancy Thayer naznaczona została tragiczną śmiercią ich matki. Najstarsza z dziewcząt – Abby miała wówczas 15 lat i musiała zaopiekować się młodszymi siostrami – 13-letnią Emmą i 7-letnią Lily, by pomóc ojcu Jimowi, który pogrążył się w depresji po śmierci żony. Siostry poznajemy gdy są już dorosłe i każda z nich od pewnego czasu prowadzi oddzielne życie. Kiedy na horyzoncie pojawiają się kłopoty dziewczęta wracają do rodzinnego domu na wyspie Nantucket i tutaj powoli odnajdują to, co w życiu najważniejsze…

Emma przyjeżdża z Bostonu do domu w głębokiej depresji po utracie pracy i narzeczonego, a Abby na wiadomość o problemach siostry „rzuca wszystko” w Londynie i pojawia się w Nantucket, aby pomóc najmłodszej siostrze w prowadzeniu domu i Emmie w jej problemach.

Na tę samą wyspę w poszukiwaniu spokoju i szczęścia przyjeżdża także rozwiedziona Marina, która wynajmuje letni domek należący do rodziny Fox. Pomiędzy Jimem i Mariną zaczyna rodzić się uczucie. Kobieta jednak nie jest akceptowana przez 22-letnią Lily, która obawia się, że Marina odbierze jej ukochanego ojca.

W zawiłe losy bohaterek wspaniale wprowadza czytelnika  Nancy Thayer, która każdy kolejny rozdział poświęca innej kobiecie tak, abyśmy mogli poznać punkt widzenia każdej z nich. Życie czterech pań na wyspie wcale nie jest łatwe. Bohaterki stawiane są przed trudnymi wyborami, podejmują życiowe decyzje, w których aby coś zyskać, trzeba także coś poświęcić. Pójście na pewne ustępstwa i sztuka kompromisu to podstawa, której musi się nauczyć każda z nich.

Jak zmieni się życie dziewcząt? Czy mogą one rzeczywiście na siebie liczyć w trudnych sytuacjach? Jaką rolę w ich życiu odegra przeznaczenie?

„Czas przypływu ” to sympatyczna i ciepła opowieść o poszukiwaniu miłości i szczęścia w życiu. Ostatnio bardzo odpowiadają mi powieści obyczajowe, w których poruszany jest temat przyjaźni trzech kobiet. I choć wiele takich książek znaleźć można w literaturze i bardzo często wątek ten jest wykorzystywany w scenariuszach filmowych, to jednak nie przestaje być wciąż aktualny. Jeśli dodamy do tego dużą przyjemność czytania i miły nastrój panujący latem w Nantucket,  to nie pozostaje nic innego jak sięgnąć po „Czas przypływu” i rozkoszować się sielskim klimatem tej nieskomplikowanej powieści.

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)