Czarnoksiężnik z północy
John Flanagan

„Kuracja ducha wymaga jednak długiego czasu (…) o wiele łatwiej wyleczyć zranione ciało niż cierpiącą duszę.”

Will to wychowanek sierocińca w Redmont, czeladnik Halta, a teraz zwiadowca, członek elitarnej grupy, która dbała o bezpieczeństwo kraju. Chłopiec pokazał wielokrotnie, że zasłużył na to, by znaleźć się w grupie pięćdziesięciu najlepszych z najlepszych.
Od wydarzeń opisanych w tomie 4 minęło pięć lat. Will zyskał nazwisko – Treaty, czyli Traktat i stał się pełnoprawnym zwiadowcą, który otrzymał przydział do lenna Seacliff, rejonu, który był stosunkowo bezpieczny. Zawsze tak czyniono w przypadku świeżo mianowanych zwiadowców. W drodze, do nowego domu, natknął się na ranne zwierzę, które opatrzył i zabrał ze sobą. Odtąd stali się nierozłączni.
W tym tomie Will otrzymał, od Halta i Crowley’a, do wypełnienia tajną misję. To pierwsza, samodzielna wyprawa chłopaka. W przebraniu wędrownego grajka udał się do lenna Norgate, do zamku Macindaw, aby wyjaśnić przyczynę: choroby lorda Syrona, światełek w lesie Grimsdell i zjawy Nocnego Wojownika. Mieszkańcy o wszystko obwiniali czarnoksiężnika Malkallama. Czy magia rzeczywiście istnieje? Czy Will odkryje prawdę?
W tej części pojawi się również przyjaciółka Willa z dzieciństwa Alyss. Jaka rola została jej przypisana?

Po przyspieszeniu (tom 4) nastąpiło zwolnienie (tom 5). Zauważyłam, że autorowi weszło to w nawyk. Ja tego za minus nie uważam. W tym tomie pojawia się wielu nowych bohaterów. Książka pokazuje, że łatwo jest błędnie kogoś ocenić i go tym bardzo skrzywdzić, a plotki nie powinny być podstawą do wydawania sądów. Uczy, że „trzeba sprostać swoim lękom”, stawić czoła problemom i próbować je rozwiązać, oraz że nie należy być nikomu nic dłużnym - „Dopilnuj, byś nikomu nie był winien żadnej przysługi".
Książka napisana jest prostym i łatwym językiem. Autor dużo miejsca poświęca opisom miejsc, osób i uczuć. Cieszy mnie fakt, że nie przeciąga on dzieciństwa bohaterów tylko pozwala im dorastać.

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Pochłaniałam" - strona po stronie, rozdział po rozdziale. Uwielbiam książki z serii o Zwiadowcach. I oczywiście grzechem byłoby nie wspomnieć o wymyślonej przez Will'a piosenki o Halcie. Świetny pomysł.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ta część "Zwiadowców" znów przyniosła bardziej wartką akcję. Przede wszystkim Will staje się już pełnoprawnym zwiadowcą i wyrusza na swoją pierwszą placówkę, do lenna Seacliff. Po drodze ratuje poturbowaną suczkę owczarka i w ten sposób powiększa się jego menażeria. Towarzyszy mu bowiem nieodłącznie jego konik Wyrwij. W Seacliff zastaje wojsko w zupełnym rozprężeniu. Zmiana następuje dopiero po ataku Skandian, przed którymi ratuje ich Will. Monotonne dni młodego zwiadowcy ulegają zmianie, gdy z tajnymi informacjami przybywa jego przyjaciółka z dzieciństwa, teraz kurierka, Alyss. Will wyrusza jako minstrel do lenna Norgate, gdzie dzieją się dziwne rzeczy, zakrawające na czarną magię. Okazuje się, że za wszystkim stoi Keren, kuzyn lorda Ormana zarządzającego zamkiem, który chce przejąć władzę. Pojawia się również tajemniczy, legendarny czarnoksiężnik Malcallam, przez którego dzieją się dziwne rzeczy w lesie w pobliżu zamku i wioski i przez co las ten zostaje uznany za nawiedzony. Okazuje się, że tak naprawdę zamieszkuje tam sympatyczny Malcolm, który przygarnia istoty odrzucone przez społeczeństwo i przez różne sztuczki próbuje odstraszyć od swojej kryjówki okoliczną ludność. Alyss również udaje się do lenna Norgate, udając lady. Gdy ich prawdziwe zamiary wychodzą na jaw, Alyss zostaje uwięziona przez Kerena w zamkowej wieży. Willowi nie udaje się jej uwolnić. Kontynuacja zapewne w następnym tomie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Coś zgrzytało w tej części. Nie podobała mi się taka wyrwa czasowa w życiu Willa. Wolałabym wiedzieć co działo się po kolei, a tutaj mamy jakieś dziwne wspominki. Żałuję też, że jest tu tak mało Halta, który, jak widać po poprzednich tomach, dodaje Zwiadowcom uroku i dużej dawki humoru. Will za to jakoś zgnuśniał, czasami był irytujący. Ale Allys stała się ciekawą postacią. Podobało mi się wytłumaczenie wątku Czarnoksiężnika i to jak ładnie autor wplata w swoją literaturę treści wysoce dydaktyczne; by nie oceniać po wyglądzie, by nie kierować się plotkami, by szanować każdego "odmieńca". Ogólnie wciąż jest to bardzo dobra książka, jednak czytało się nieco gorzej niż poprzednie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tym razem Will ma przed sobą do rozwiązania zagadkę, gdzie zdolności łucznicze i umiejętność maskowania się mogą nie wystarczyć. Czy z pomocą przyjaciół Will poradzi sobie z zadaniem? Czy znajomi z przeszłości nie pokrzyżują jego planów? I kim tak naprawdę jest człowiek z Północy?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

kocham!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Hm, życie mistrala jest bardzo ciekawe, nic dziwnego, że Willowi się zaczęło podobać. Nie podoba mi się jednak ten przeskok aż 4 lata do przodu bez żadnego wyjaśneinia....

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niesamowita opowieść, ten tom wyróżnia się na tle innych!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Minęło pięć lat kiedy Skandia i Araulen podpisali traktat pokojowy. Przez ten czas ten młody wychudzony sierota, który w pierwszej części nie wiedział co ze sobą zrobić w tej księdze jest już pełnoprawnym zwiadowcą i należy do elitarnego Korpusu! Dostaje nawet własne lenno Seacliff mimo że nic się w nim nie dzieje, Will nie będzie narzekał na brak przygód gdyż wyruszy w dość niebezpieczną (jak zwykle) podróż wraz ze swoją przyjaciółką Alyss w celu sprawdzenia dziwnych pogłosek na temat Czarnoksiężnika, który objął we władanie okoliczne ziemie... Przygód jak zwykle nie zabraknie, będą chwile grozy, i to coś co nie pozwoli oderwać Ci się od książki nawet na chwilę!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cala seria jest super!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo fajne seria :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)