Cyrk potępieńców
Laurell K. Hamilton

,,Cyrk potępieńców": W St. Louis rozpoczyna się walka o władzę i tak prestiżowe stanowisko, jakim jest- Mistrz Miasta, tylko, że obecny wampir piastujący ten tytuł, nie odda go bez walki i tak oto Anita po raz kolejny wplata się w sam środek niebezpiecznej walki. Nie tylko nowo przybyłe wampiry pragną śmierci Jean- Claude'a. Edward, znany w świecie istot nadnaturalnych, jako śmierć, również pragnie zgładzić Mistrza. W St. Louis rozpoczyna się polowanie i nie wszyscy wyjdą z niego cali. Cykl o Anicie Blacke, zabójczyni wampirów jest jednym z najlepszych wampirycznych tasiemców. Każda z książek ma w sobie świeżość. Głównią zaletą jest wątek kryminalny, który jest obecny w każdej książce. Anita boryka się trudnościami związanymi z rozwiązaniem tajemniczych morderstw. Współpracuje z jednostką do spraw paranormalnych. Jej członkowie szybko zyskali moją sympatie i choć ten wątek zazwyczaj odgrywa mniejszą rolę w całej historii, to jest on intrygujący i szczerze powiedziawszy rozwiązanie każdej ze spraw było dla mnie zaskoczeniem. Jeśli ktoś się zastanawia, czy Anita wzdycha do jakiegoś mężczyzny, to z radością powiem, że nie! Jest ona twarda i niezależna, lecz również pożąda bliskości, lecz to o nią toczą się spory. Zaznaczę, że romansem tych książek nazwać nie można, lecz z każdym kolejnym tomem życie uczuciowe Anity nabiera rumieńców. Z jednej strony wampir, a z drugiej wilkołak. Co do tego drugiego, mam mieszane uczucia i tak naprawdę już na wstępie to Jean- Claude był moim faworytem. Wielki plus za kreacje bohaterów. Nie są to postacie cukierkowe, które pragną by dobro zatriumfowało. Oj nie. W większości są wręcz złe i mowa tu o znaczących bohaterach, które trudno potępiać za ich czyny. Jean- Claude niejednokrotnie zadziwia swoim egoizmem i bezwzględnością, a mimo to można dojrzeć w nim przebłyski prawdziwych uczuć. Jest on postacią tajemniczą i zaskakującą, która uzależnia z każdym kolejnym tomem coraz bardziej. Jeśli chodzi o główną bohaterkę, to widać przemianę, jaka w niej zachodzi. Dziewczyna coraz łatwiej sięga po broń i choć jest to złe, to mimo wszystko rozumiem ją. Sami widzicie, że nie są to mili bohaterowie, pełni sprzeczności, jednak to przez ich drapieżność tak zaczytuje się w ich przygodach. Anita nieustannie coś robi i nie ma chwili wytchnienia. Lubię tak skondensowaną akcje, szybko się czyta a kilka różnych wątków podtrzymuję zainteresowanie. Cięte dialogi i spaczone poczucie humoru Anity, potrafią szczerze rozbawić, nawet w najmniej temu sprzyjających okolicznościach. Bardzo łatwo pogrążyć się w tych księżach i jedno mogę o nich powiedzieć. Żadna jeszcze mnie nie zawiodła. Anita Black jest groźną i nieposkromioną zabójczynią. Jest bohaterką idealnie nieidealną! Mam nadzieję, że skusicie się wejść do jej świata, gdzie pogrążycie się w namiętności, krwi oraz śmierci i odnajdziecie w tym przyjemność. Polecam 5/6

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Choć moja przygoda z Laurell Hamilton zaczęła się dopiero od „Obsydianowego motyla”, to wiedziałam, że na tej jednej pozycji się nie skończy. Dotrzymałam słowa. Następny w kolejności trafił się „Cyrk potępieńców”, zatem moja znajomość z Anitą Blake jest co najmniej chaotyczna! Nic to jednak nie ujmuje w kwestii fabuły i mojej chęci czytania dalszych wydarzeń z jej emocjonującego życia Egzekutorki wampirów i innych istot nieumarłych, tudzież żyjących inaczej.

Rozpoczęcie przygody od „Obsydianowego motyla” było bardzo przypadkowe, ale absolutnie go nie żałuję. To nic, że teraz wiem pewne rzeczy, które spoilują mi wydarzenia z przeszłości – książki Laurell i tak czyta się jednym tchem. Choć w „Obsydianowym motylu” relacje między Anitą a Jean-Claudem i Richardem są już na zupełnie innym poziomie niż tutaj, nie sprawia to, że czytanie wstecz nie ma sensu, wręcz przeciwnie! Nabiera to zupełnie innego wymiaru i staje się jeszcze ciekawsze.

Anitę spotykamy jak zawsze w centrum niesamowitego bałaganu w pracy. Wiecznie zbyt małej ilości animatorów w firmie, w której nocą animuje zombie w różnych celach (jak wiele by to czasami ułatwiło, gdybyśmy mieli kogoś takiego, w sytuacji gdy nie znamy testamentu drogiego zmarłego). Niewiele osób wie, że Anita umie zanimować aż pięciu lub więcej umarlaków co noc, po co ujawniać więcej niż trzeba, prawda? Kiedyś każdy musi odpocząć. Choć po przeczytaniu „Cyrku potępieńców” mam wrażenie, że nasza Egzekutorka niemal nie zna słowa odpoczynek, a sen i brak ran są jej obce.

Co dzieje się w sytuacji, gdy do miasta zawita drugi Mistrz Miasta, który nie respektuje obecnie rządzącego i chce przejąć władzę w mieście, aby przywrócić dawne, dobre czasy, w których ludzie bali się wampirów i wzbudzały one znacznie większy szacunek. Klasyczna droga prawda? Przez strach do szacunku, szerzenie grozy, aby uzyskać posłuszeństwo. Czy Anita będzie w stanie zapanować nad obłąkanym Mistrzem, aby ochronić obecnego wampira rezydującego w Cyrku Potępieńców? A może specjalnie wyda obecnego Mistrza, aby zmazać dwa znaki, które jej nadał? Czy oprze się jego mocy, czy też zaakceptuje swoje i jego pożądanie jako fakt i przestanie wmawiać sobie, że to tylko nieumarły, który nie może kochać? W końcu dziewczyna musi mieć zasady! Nawet taka, która umie zabijać nieumarłych i babra się co noc w kurzej krwi. A może zwłaszcza taka, w końcu trzeba mieć zasady, by nie zwariować!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka wciąga i nie chce puścić :) Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Moim zdaniem najlepsza część z dotychczasowych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)