Critical Role: Vox Machina. Początek, tom 1
Matthew Mercer Matthew Colville

Nie jestem fanką kreski tego komiksu, i nie jest to tylko przyzwyczajenie do tego, co prezentował nam serial. Całość wizualnie jest dość surowa, o ile nie powiedzieć, że groteskowa, plus nie podoba mi się w projektach postaci to, że wszystkie wyglądają jak mężczyźni - szczególnie ucierpiała na tym Vex, której bogactwa kobiecych cech raczej nie można było odmówić. Akcja momentami jest też zbyt chaotyczna, ale to akurat kupuję - właśnie taka jest Vox Machina. Bardzo mnie urzekło dodawanie momentami poglądowych mapek, zupełnie jak w prawdziwych sesjach RPG. No i po prostu ciekawie jest spojrzeć na początki znanych mi już bohaterów. Baaaaaaardzo widać, że to powstawało na bazie papierowych erpregów, dosłownie część żartów sytuacyjnych bądź słownych jest żywcem wyjęta z gry. Jako graczka totalnie widzę, że historia tutaj przedstawiona wygląda jak typowy początek kampanii - co chwila ktoś (prawie) umiera, bohaterowie nie do końca wiedzą, jak efektywnie działać... Ma to swój urok. Nie jest to arcydzieło komiksu, ale na pewno miły zabijacz czasu. Zwłaszcza, gdy ktoś trochę kojarzy świat papierowych RPG.

Grupki najemników łączą się - czasem wbrew sobie - w walce ze złem.

Historia wydawała się oklepana, ale z dodatkiem charakternych postaci, błyskotliwych dialogów i miłej dla oka kreski wyszło całkiem porządnie, jeśli chodzi o poznanie bandy Vox Machiny (dla tych, którzy nie znają początków powstania).

Gdyby kiedyś wyszedł kolejny tom, nooo, skusiłabym się.