Conan mściciel

Dziesiąty tom przygód Conana. Najsłabszy, najnudniejszy, choć sam pomysł na opowieść był genialny... Porwanie żony zmusza go do samotnej wyprawy, podczas której spotyka wielu starych znajomych i zatwardziałych wrogów, którzy przewijali się przez wcześniejsze historie.

O ile to było do przyjęcia, to infantylizm narracji spadł poniżej nawet moich skromnych oczekiwań. Żaden bohater nie dałby rady męczyć tak czytelnika, ale nie Conan! On z barbarzyńską gracją siekł wrogów, kochał kobiety i parł naprzód nużąc mnie niesłychanie. To sformułowanie "ale nie Conan" przelewało czarę goryczy.

Nic to... i tak to jeden z bohaterów mojego dzieciństwa, jeszcze za "komuny" kupowało się książki o nim. Nic mnie nie zrazi, tym bardziej, że inne książkie nie były tak słabe.