Conan i miecz Skelos
Andrew J. Offutt;

Pierwsza książka, jaką przeczytałem w 2020 może być nawet tą najgorszą w całym roku kalendarzowym.

Nigdy nie nastawiam się na wybitne dzieła, gdy sięgam po cykl o Conanie, jednak dwa ostatnie tomy - 16 i 17 odbiegają poziomem od conanowej przeciętności. Offutt jak dotychczas poraża nieporadnością szczególnie dialogową, ale i w narracji mu, delikatnie pisząc, nie idzie. Jedynie pomysły ma całkiem przyzwoite. Czyta się to dość ciężko, a jedyny plus z lektury to ten, że mamy dość poważne nawiązania do przygód z poprzedniej części. Będąc całkiem szczerym 17-tka jest i tak lepsza od 16-tki. Być może autor poprawił nieco warsztat, ale jest to i tak grafomania z mulistego dna. Tak wysoką ocenę książka otrzymała ze względu na bardzo niskie oczekiwania. Przeczytałem, dałem radę - nie przeszła mi ani przez chwilę myśl, żeby nie czytać dalej (wtedy to jest dla mnie 2) lub nie skończyć (wówczas daję 1, co jest niezwykle rzadkie...).